" ..Βαδίζοντας σε επικίνδυνα μονοπάτια! "

Σκέψεις...

Ο Μιχάλης με την Ειρήνη είχαν πάει έξω για φαγητό σε μια πολύ όμορφη ταβέρνα κοντά στην θάλασσα...
Μι:Σου πρότεινα να έρθουμε κάπου έξω γιατί στο σπίτι μπορεί να είχαμε απρόσμενα...
Ει:Μου είπε η Αθηνά τι έγινε οπότε καταλαβαίνω τον λόγο...
Μι:Τι σχέση έχεις με την Αθηνά;...ρώτησε και ήπιε μια γουλιά από το κρασί του...από ότι κατάλαβα γνωρίζεστε και μάλιστα πολύ καλά...
Ει:Η μητέρα μου είναι ξαδέρφη της μητέρας της...μακρινή βέβαια αλλά έχουμε πολύ καλές σχέσης μεταξύ μας αλλά λόγω της δουλειάς μου είχα χαθεί τα τελευταία χρόνια...
Μι:Αρχίζουν και μπερδεύονται τα πράγματα...είπε ξεφυσώντας...
Ει:Τι εννοείς;...ρώτησε χωρίς να καταλαβαίνει...
Μι:Πως η συγγένεια σας μπορεί να αποφέρει πολλά προβλήματα στην υπόθεση...έτριψε σκεπτικά το πηγούνι του...
Ει:Μην ανησυχείς και ξέρω πολύ καλά πως είναι απόρρητη αυτή η ιστορία και δεν πρόκειται να μου ξεφύγει κάτι...του αντιγύρισε προσβεβλημένη...
Ο Μιχάλης κατάλαβε από το βλέμμα της ότι την πείραξε και ένιωσε άσχημα...
Μι:Δεν το εννοώ έτσι όπως το κατάλαβες...εσύ ξέρω ότι δεν πρόκειται να μιλήσεις αλλά η Αθηνά είναι πολύ επιμονή...αν θέλει να μάθει κάτι τότε θα το μάθει ο κόσμος να χαλάσει...είπε και χαμογέλασε λοξά...
Ει:Έχεις δαγκώσει την λαμαρίνα φίλε μου;...τον ρώτησε γελώντας...
Μι:Τι είναι αυτά που λες ρε Ειρήνη και εσύ;...την αγριοκοίταξε...από που και ως που;...
Ει:Αυτό που βλέπω σου λέω...
Μι:Και τι βλέπεις δηλαδή;...
Ει:Θες την αλήθεια;...
Μι:Ειλικρινά;...όχι...είπε ξεφυσώντας...
Ει:Άρα;...ερωτευμένος να υποθέσω;...
Ο Μιχάλης ήπιε μονορούφι το κρασί του και το ξανά γέμισε...
Μι:Ειρήνη ξέρεις ότι σε εμπιστεύομαι και μάλιστα πολύ έτσι δεν είναι;...
Ει:Η αλήθεια είναι πως ταιριάξαμε από τότε στην σχολή και έπειτα γίναμε αυτοκόλλητοι...έχουμε πει τα πάντα για τις ζωές μας...
Μι:Και τα περισσότερα πίστεψε με είσαι η μόνη που τα ξέρεις...προσπάθησε να κοντρολάρει τον εαυτό του...
Ει:Το ξέρω αλλά και εσύ ξέρεις πως αυτός είναι ο μόνος λόγος που συμφώνησα μαζί σου και σε άφησα να μπλεχτείς σε αυτήν την ιστορία...
Μι:Σε καταλαβαίνω και εσένα και τον Γιώργη που ανησυχείτε για εμένα αλλά δεν πρόκειται να κάνω πίσω...θα το φτάσω μέχρι τέλους...
Ει:Γιατί δεν άφησες να αναλάβει κάποιος άλλος;...υπήρχαν τόσοι άνθρωποι που είναι για αυτήν την δουλειά...γιατί εσύ ρε αγόρι μου;...
Μι:Πως θα μπορούσα να αφήσω κάποιον άλλον να εξαρθρώσει ένα τόσο επικίνδυνο κύκλωμα ενώ μου στέρησαν κάτι που αγαπάω τόσο πολύ;...έσφιξε το χέρι του με δύναμη...
Ει:Θες να έχεις την ίδια μοίρα και εσύ;...αυτό είναι που μου λες τώρα;...
Μι:Δεν παθαίνω κάτι...μην ανησυχείς...
Ει:Αυτήν την φορά την γλίτωσες με ένα καταγματάκι στα πλευρά και χαπακώνεσαι με τα παυσίπονα για να μην πονάς αλλά την άλλη φορά;...θα είσαι τόσο τυχερός;...
Μι:Ήθελαν να δουν πόσο ανθεκτικός είμαι και αν μπορούν να με εμπιστευτούν...δεν θα ξανά γίνει...
Ει:Από αυτούς όχι αλλά από τους αντιπάλους;...τον κοίταξε και ανασήκωσε το φρύδι της...γιατί μην μου πεις ότι δεν το έχεις σκεφτεί...
Μι:Καταλαβαίνεις τώρα γιατί δεν πρέπει να παραδεχθώ αυτά που νιώθω για την Αθηνά;...
Ει:Δεν θες να την βάλεις σε κίνδυνο...
Μι:Ναι,αλλά βλέπεις η ξαδερφούλα σου είναι τόσο επίμονη που έβαλε τον εαυτό της σε κίνδυνο...
Ει:Που θες να ξέρει ρε συ Μιχάλη ότι είσαι μπλεγμένος σε κάτι τέτοιο δηλαδή;...
Μι:Έχεις δίκιο αλλά δεν πρόκειται να την αφήσω να κινδυνεύσει ούτε για μια στιγμή...
Ει:Άθελα της μπλέχτηκε όμως και δεν νομίζω πως μια κουβέντα σου με το μεγάλο κεφάλι την έβγαλε από την ιστορία...
Μι:Μένεις μαζί της οπότε θα την προσέχεις αλλά θα βάλω και κάποιον να γίνει η σκιά της...χωρίς να το ξέρει...της επισήμανε...
Ει:Δεν χρειαζόταν να το πεις...είπε γελώντας...το φαντάστηκα...
Μι:Το θέλω το κεφαλάκι μου...τι νόμιζες;...
Ει:Να αφήσουμε λίγο την πλάκα τώρα και να σε ρωτήσω κάτι άλλο;...
Μι:Όπως;...
Ει:Για αυτό της φέρεσαι έτσι;...
Μι:Θέλω να την κάνω να με μισήσει με την συμπεριφορά μου απέναντι της...θα είναι πιο εύκολο έτσι...
Ει:Την πληγώνεις όμως με όλα αυτά που της λες και πίστεψε με δεν χρειάζεται να νιώσει άλλο πόνο...έχει περάσει τόσα πολλά στην ζωή της που δεν είναι ανάγκη για άλλον...
Μι:Δεν έχω άλλη λύση ρε συ Ειρήνη...αν αφήσω τα συναισθήματα μου ελεύθερα δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει...
Ει:Μπορεί να της χαρίσεις και μια ευτυχισμένη ζωή...
Μι:Ή μια επικίνδυνη ζωή έτσι που μπλέκομαι συνέχεια...
Ει:Της αρνήθηκες ακόμα και την ανάμειξη σου στην αθώωση της...
Μι:Τι κάνεις τώρα ρε συ Ειρήνη;...με σπρώχνεις κοντά σου ενώ ξέρεις την κατάσταση;...
Ει:Να είσαι πιο μαλακός μαζί της από την στιγμή που είσαι ερωτευμένος μαζί της...
Μι:Ακριβώς επειδή είμαι ερωτευμένος μαζί της δεν έχω σκοπό να την βάλω σε κίνδυνο...αυτό της το έχω υποσχεθεί και ας μην το ξέρει...

Ο Μιχάλης καθόταν στην καρέκλα και την κοίταζε που κοιμόταν...
Στην σκέψη ότι περνούσε όλα αυτά εξαιτίας του τον τρέλαινε...
Ήταν αθώα και αυτός την είχε καταδικάσει στην κόλαση...
Της έπιασε το χέρι με προσοχή και το έκλεισε μέσα στο δικό του...
Μι:Σου ορκίζομαι πως θα κάνω τα πάντα για να αθωωθείς και σου ορκίζομαι πως από εδώ και πέρα η προτεραιότητα μου είσαι εσύ...δεν πρόκειται να σε ξανά βάλω σε κίνδυνο...
Έφερε το χέρι της στα χείλη του και το φίλησε απαλά...

Ο Μιχάλης επανήλθε στην πραγματικότητα και κοίταξε την θάλασσα αναστενάζοντας...

...

Ο Μιχάλης μετά την συζήτηση που είχε με την Ειρήνη πήγε να περπατήσει μόνος του στην παραλία...
Χρειαζόταν λίγο καθαρό αέρα να τον χτυπήσει μιας και όλα αυτά που του είπε η Ειρήνη τον προβλημάτισαν πολύ...
Ήταν ερωτευμένος μαζί της αλλά δεν γινόταν να της το δείξει...
Δεν υπήρχε περίπτωση να την βάλει σε κίνδυνο...
Ούτε τώρα,ούτε ποτέ...
Της το είχε υποσχεθεί και ας μην το ήξερε...
Συνέχισε να περπατάει και όλες αυτές οι σκέψεις στροβίλιζαν το μυαλό του...

...

Η Ειρήνη πήγε από το ελαιοτριβείο και πήγε να βρει την Αθηνά από το γραφείο...
Ει:Ενοχλώ;...ρώτησε χαμογελαστή και έκατσε στην καρέκλα απέναντι του...
Αθ:Τι να ενοχλείς παιδάκι μου;...πας καλά;...
Ει:Μπορεί να έχεις δουλειά για αυτό ρώτησα...
Αθ:Μην λες βλακείες τώρα και πες μου που ήσουν;...είχες πάει βόλτα να δεις την πόλη;...
Ει:Ε,όχι...έτριψε αμήχανα τα χέρια της...ήμουν...ήμουν για φαγητό με τον Μιχάλη...έπρεπε να συζητήσουμε κάποια πράγματα...
Αθ:Α,συζητάει κιόλας;...ρώτησε ειρωνικά...γιατί εγώ νόμιζα πως μόνο να προσβάλλει ξέρει αυτός ο άνθρωπος...
Ει:Δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα...
Αθ:Δεν ξέρω και δεν με νοιάζει πως είναι Ειρήνη...πίστεψε με...είπε εκνευρισμένη...
Ει:Τέλος πάντων,δεν λέμε κάτι άλλο καλύτερα;...
Αθ:Φυσικά,και μιας και ήρθες έχω κάτι να σου πω...
Ει:Τι πράγμα;...την κοίταξε με απορία...
Αθ:Επειδή έκλεισα μια μεγάλη συμφωνία αποφάσισε ο Ισίδωρος να κάνει μια μεγάλη γιορτή στο σπίτι του για να την γιορτάσουμε και να του δείξουμε την πόλη και τα λοιπά...καταλαβαίνεις τώρα...
Ει:Ναι,κάτι καταλαβαίνω...είπε γελώντας...είναι μεγάλο κεφάλι και τον θέλουμε στην δουλειά μας σωστά;...
Αθ:Κάπως έτσι...
Ει:Άρα,έχουμε πάρτυ;...σούφρωσε χαρούμενα τα χείλη της...
Αθ:Κατά κάποιον τρόπο ναι...γέλασε με την έκφραση της...
Ει:Έχεις σκεφτεί ότι μπορεί να είναι και ο Μιχάλης εκεί;...
Αθ:Από που και ως που;...τι δουλειά έχει εκεί;...
Ει:Εισαγγελέας είναι και έχει κύρος...φαντάζομαι πως θα τον θέλει κοντά του λόγω της θέσης που έχει...
Αθ:Ακόμα και αν είναι μην ανησυχείς και δεν με νοιάζει καθόλου...δεν πρόκειται να του δώσω καμία σημασία...
Ει:Αν αυτό νιώθεις τότε αυτό να κάνεις...
Αθ:Τέλος η κουβέντα για αυτόν τον κύριο εντάξει;...ξεφύσηξε εκνευρισμένη...
Ει:Ότι θες εσύ...
Η Ειρήνη προσπάθησε να συγκρατηθεί και να μην γελάσει...
Τελικά,δεν είναι μόνο ο Μιχάλης ερωτευμένος μαζί της αλλά και εκείνη μαζί του και από ότι φαίνεται έπρεπε να βάλει το χέρι της για να προχωρήσει το μεταξύ τους...