" ..Βαδίζοντας σε επικίνδυνα μονοπάτια! "

Στην αναμονή όλοι...

Η Αθηνά άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε γύρω της...
Ήταν ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι και δίπλα της ήταν η Μαργαρίτα,η Ειρήνη και ο Τόνι...
Το:Πως είσαι;...της χάιδεψε απαλά την κοιλιά...
Αθ:Τι έγινε;...ρώτησε μπερδεμένη...
Ει:Δεν θυμάσαι;...
Η Αθηνά γύρισε και την κοίταξε...
Στο μυαλό της ήρθαν οι στιγμές με το που βγήκε από την αίθουσα εντατικής...

Η Αθηνά βγήκε από την αίθουσα εντατικής και το πρόσωπο της ήταν τόσο άχρωμο όσο και η φωνή της...
Αθ:Έπαθε ανακοπή...
Δεν πρόλαβε να πει κάτι άλλο γιατί ένιωσε να ζαλίζεται και λιποθύμησε βγάζοντας μια κραυγή απελπισίας με τον Τόνι να την πιάνει λίγο πριν πέσει στο πάτωμα...

Αθ:Ο Μιχάλης πως είναι;...
Τους κοίταξε με ένα βλέμμα που έδειχνε ότι ήταν ακόμα χαμένη σε λήθαργο...
Το:Οι γιατροί κατάφεραν να τον επαναφέρουν και τώρα είναι σταθερός...την καθησύχασε...εσύ όμως προσπάθησε να ηρεμήσεις...ο γιατρός είπε ότι δεν πρέπει να πιέζεσαι πολύ...δεν κάνει στην κατάσταση σου...
Αθ:Αλήθεια μου λέτε;...μήπως έχει γίνει κάτι και δεν θέλετε να μου το πείτε για να μην συγχυστώ;...
Η Αθηνά ένιωσε τον φόβο μέσα της να μεγαλώνει και πήγε να σηκωθεί αλλά η Μαργαρίτα την σταμάτησε...
Μρ:Κανένας δεν σου λέει ψέματα αλλά και εσύ μην κάνεις επιπολαιότητες...της είπε αυστηρά...ο γιατρός συνέστησε προσοχή...κάνε μια προσπάθεια και άκουσε τον...
Αθ:Έχετε δίκιο αλλά θέλω να είμαι κοντά του...θέλω να με νιώθει...θέλω να ξέρει ότι είμαι μαζί του για να μπορέσει να το παλέψει καλύτερα...
Ει:Σε καταλαβαίνουμε αλλά έτσι και αλλιώς δεν επιτρέπεται να τον δεις οπότε κάτσε ξαπλωμένη και ηρέμησε...μόλις υπάρχουν νεότερα θα μας ενημερώσουν αμέσως...
Αθ:Τι ελπίδες υπάρχουν;...τους κοίταξε κρατώντας την ανάσα της...θέλω να ξέρω...
Το:Σας παρακαλώ μπορείτε να μας αφήσετε για λίγο μόνους μας;...κοίταξε την Ειρήνη και την Μαργαρίτα...θα ήθελα να μιλήσω λίγο ιδιαιτέρως με την Αθηνά...
Η Ειρήνη με την Μαργαρίτα δεν είπαν κάτι και βγήκαν από το δωμάτιο...

Ο Τόνι έκατσε στο κρεβάτι δίπλα της και της έπιασε το χέρι κλείνοντας το μέσα στο δικό του...
Το:Μην ανησυχείς...θα τα καταφέρει...σας αγαπάει πολύ για να σας αφήσει μόνους σας...
Αθ:Πιστεύεις πως εγώ δεν τον αγαπάω;...τον κοίταξε στα μάτια...
Το:Αν το πίστευα δεν θα μιλούσαμε τώρα...της χαμογέλασε...
Αθ:Αλήθεια μου είπες ότι δεν έχουμε κανένα νεότερο;...
Το:Ναι,δεν θα σου έλεγα ψέματα...προσπάθησε να την καθησυχάσει...θέλουν να δουν πως θα πάει μετά την ανακοπή και μετά θα προβούν σε μια προσπάθεια αφαίρεσης της δεύτερης σφαίρας...
Αθ:Υπάρχει κίνδυνος για την ζωή του έτσι δεν είναι;...
Το:Υπάρχει αλλά κάνουν ότι είναι δυνατόν για να τον κρατήσουν στην ζωή...
Αθ:Πάντα τόσο ξεροκέφαλος ήταν ο αδερφός σου;...ρώτησε ξεφυσώντας...
Το:Και πάρα πολύ υπερ προστατευτικός...αυτό όμως το έχεις καταλάβει ήδη...
Αθ:Τώρα καταλαβαίνω γιατί έφυγε με αυτόν τον τρόπο...δεν ήθελε να μας βάλει σε κίνδυνο...
Το:Προτίμησε να μας κάνει να τον μισήσουμε παρά να βάλει σε κίνδυνο τις ζωές μας και ειδικά τις δικές σας...και των τριών...της είπε με νόημα...
Αθ:Ήξερε για το μωρό;...ρώτησε έκπληκτη...αλλά τι ρωτάω...κούνησε το κεφάλι της γελώντας...η Ειρήνη του το είπε...
Το:Ναι,και είχε εντελώς άλλη αντίδραση από αυτήν που περιμέναμε όλοι μας...
Αθ:Δηλαδή;...
Ο Τόνι χαμογέλασε και της χάιδεψε την φουσκωμένη κοιλιά της...
Το:Ένιωσε ξανά την ευτυχία μέσα του αλλά ήταν και ένας λόγος παραπάνω που αποφάσισε να εξαφανιστεί έτσι...στην ιδέα ότι μπορεί να πάθετε κάτι δεν υπήρχε περίπτωση να συγχωρέσει ποτέ τον εαυτό του...
Η Αθηνά τον άκουγε με προσοχή και ένιωσε τα μάτια της να βουρκώνουν από συγκίνηση...
Το:Να ξέρεις πως αν δεν τον συγχωρέσεις δεν θα το αντέξει...
Αθ:Ας γίνει καλά πρώτα και μετά θα δούμε όλα τα άλλα...
Το:Σίγουρα αλλά ήθελα να ξέρω τις προθέσεις σου...
Αθ:Αυτήν την στιγμή δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα παρά μόνο την υγεία του...για τα άλλα θα έχουμε άπλετο χρόνο να τα σκεφτούμε και να πράξουμε αναλόγως...
Το:Κατάλαβα τι έχει να τραβήξει το αδερφάκι μου...την πείραξε γελώντας...του αξίζει όμως...
Αθ:Η μητέρα σας έμαθε;...ρώτησε ξαφνικά...
Το:Δεν της έχω πει κάτι ακόμα...θέλω να δω τι εξελίξεις θα έχουμε και μετά...
Αθ:Και αν ακούσει κάτι από την τηλεόραση;...χειρότερα δεν θα είναι;...
Το:Ας περιμένουμε λίγο πρώτα και μετά θα της το φέρω με τρόπο...μην μας μείνει και έχουμε και άλλα...
Αθ:Α,ρε Τόνι...του χάιδεψε απαλά το μάγουλο...ευτυχώς που υπάρχεις και εσύ με το χιούμορ σου και μας κάνεις να γελάμε και λίγο...
Το:Αν δεν κάνουμε και λίγο πλάκα δεν γίνεται αλλιώς...είπε κλείνοντας της το μάτι...
Αθ:Τον αγαπάς πολύ τον Μιχάλη και αυτό φαίνεται...
Το:Παρά πολύ αλλά είμαι και αδύναμος...τραβούσε όλο αυτό το ζόρι και εγώ δεν μπόρεσα να τον βοηθήσω με κάποιον τρόπο και τώρα είναι στην κατάσταση που είναι...
Αθ:Μην κατηγορείς τον εαυτό σου...δεν μπορούσες να κάνεις κάτι...δεν ήθελε ο ίδιος να μπλεχτείς σε όλα αυτά...
Το:Ας γίνει καλά και από εδώ και πέρα δεν πρόκειται να τον αφήσω μόνο του σε τίποτα και ας χτυπιέται για το αντίθετο...ήρθε νομίζω η ώρα να γίνω ο προστατευτικός της οικογένειας...
Αθ:Δύσκολα να σε αφήσει...έχει πάρει πολύ σοβαρά τον ρόλο αυτόν...
Το:Ειδικά τώρα που θα γίνει και μπαμπάς θα γίνει ακόμα χειρότερα...
Αθ:Και εσύ θα γίνεις ο καλύτερος θείος που θα μπορούσε να έχει...
Το:Το πιστεύεις στα αλήθεια;...
Αθ:Ναι,και δεν πρέπει να έχεις ούτε εσύ αμφιβολίες για αυτό...
Ο Τόνι χαμογέλασε και την έκλεισε στην αγκαλιά του...

...

Η Ειρήνη πλησίασε την Μαργαρίτα μετά την ομιλία που είχε με τον γιατρό...
Μρ:Τι σου είπαν;...την ρώτησε ανήσυχη...
Ει:Μου είπαν πως θα τον βάλουν μέσα για να κάνουν μια προσπάθεια να του αφαιρέσουν την σφαίρα...
Μρ:Πρέπει να ενημερώσουμε την Αθηνά..
Ει:Όχι,ακόμα...ας ηρεμήσει λίγο πρώτα και μετά θα της το πούμε με τρόπο...στην κατάσταση που είναι χρειάζεται και λίγη ηρεμία...
Μρ:Το ξέρω αλλά δεν μπορούμε να της κρύβουμε και πράγματα...
Ει:Δεν θα της κρύψουμε τίποτα...απλά θα της το πούμε πιο μετά για να δούμε πως θα εξελιχθεί και η επέμβαση...
Μρ:Πιστεύεις πως θα τα καταφέρει;...
Ει:Είναι δύσκολα τα πράγματα αλλά είναι πολύ δυνατός και θα το παλέψει...δεν θα το κάνει για αυτόν αλλά για τους ανθρώπους που έχει δίπλα του και τον αγαπάνε...για αυτούς θα παλέψει...
Μρ:Το εύχομαι γιατί και η Αθηνά δεν θα το αντέξει αν πάθει κάτι...
Η Ειρήνη ακούμπησε πίσω στον τοίχο το σώμα της και το μυαλό της γύρισε σε μια συνάντηση που είχε με τον Μιχάλη...

Μι:Θέλω να μου υποσχεθείς κάτι Ειρήνη...
Ει:Τι πράγμα;...τον ρώτησε με απορία...
Μι:Αν τα πράγματα δεν πάνε καλά στο τέλος θέλω να προσέχεις την Αθηνά με το μωρό και την μικρή...
Ει:Μήπως να κάνεις πίσω;...χρόνος υπάρχει ακόμα...
Μι:Ούτε γίνεται αλλά ούτε θέλω...αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να πληρώσουν και με αυτόν τον τρόπο θα σωθούν και άλλες ζωές...
Ει:Το θέμα είναι μην πληρώσεις και εσύ με την δική σου όμως...
Μι:Ότι είναι γραφτό θα γίνει αλλά εσύ θέλω να τους προσέχεις και να σταθείς στον Τόνι...δεν θα αντέξει αν πάθω κάτι...είναι πολύ ευαίσθητος...
Ει:Ρε συ Μιχάλη κάνε πίσω...δεν είναι κρίμα να στεναχωρήσεις και να πληγώσεις τόσους ανθρώπους στην περίπτωση που πάθεις κάτι;...
Μι:Ας μην το ξανά αναλύσουμε αυτό εντάξει;...από εσένα θέλω μόνο αυτό που σου είπα...όλα τα άλλα τα έχω τακτοποιήσει...
Ει:Τι εννοείς;...
Μι:Έχω κάνει ήδη την διαθήκη μου και όλα είναι όπως πρέπει να είναι...
Ει:Ακούς τι λες τώρα;...μιλάς για διαθήκες και όλα αυτά λες και το έχεις βέβαιο ότι κάτι θα πάθεις...ξεφύσηξε αγανακτισμένη...
Μι:Δεν είπα αυτό αλλά αυτά έπρεπε να τακτοποιηθούν για κάθε ενδεχόμενο και ήθελα να είσαι ενήμερη...
Ει:Θα μου υποσχεθείς και εσύ κάτι;...
Μι:Τι πράγμα;...
Ει:Θα προσέχεις τον εαυτό σου;...
Μι:Ναι...
Ο Μιχάλης της χαμογέλασε και την έκλεισε στην αγκαλιά του...
Μι:Όποιο και να είναι το τέλος να της πεις ότι πάντα θα την αγαπάω...της ψιθύρισε στο αυτί...

Η Ειρήνη επανήλθε στην πραγματικότητα και πήρε μια βαθιά ανάσα...
Ει:Το ξέρει αυτό αλλά και εσύ δεν την κράτησες την υπόσχεση σου ρε Μιχάλη...είπε μονολογώντας...