" ..Βαδίζοντας σε επικίνδυνα μονοπάτια! "

Εκπλήξεις και μια ευτυχισμένη ζωή...

Η μέρα των γενεθλίων της Αθηνάς είχε φτάσει...

Ο Μιχάλης είχε φροντίσει να τα κανονίσει όλα χωρίς να καταλάβει κάτι η ίδια...
Όλες αυτές τις μέρες έκανε σαν να τα είχε ξεχάσει αλλά από την άλλη προσπαθούσε να ξανά κερδίσει την εμπιστοσύνη της και να της δείξει πόσο πολύ την αγαπούσε και την ήθελε στην ζωή του...
Η υγεία του πήγαινε καλύτερα μέρα με την μέρα και είχε επιστρέψει στην δουλειά του χωρίς όμως να κάνει πολλά πράγματα ακόμα...
Μετά από τόσα χρόνια ένιωθε και πάλι ευτυχισμένος...
Η ζωή του χάρισε μια δεύτερη ευκαιρία δίνοντας του μια οικογένεια...
Αυτήν την φορά δεν υπήρχε περίπτωση να άφηνε τίποτα στην τύχη του...
Η Αθηνά με την Φιλιώ και το αγέννητο παιδί τους ήταν πλέον η ζωή τους και πάνω από όλους και όλα...

Η Αθηνά απολάμβανε την φροντίδα και την αγάπη που της έδειχνε ο Μιχάλης αλλά δεν το θάρρος που του έδινε ήταν τόσο όσο αν και μέσα της τον είχε ήδη συγχωρέσει...
Με την δουλειά τα πήγαινε όλο και καλύτερα...
Η Φιλιώ την είχε αποδεχθεί πλήρως και αυτό την είχε χαροποιήσει ακόμα περισσότερο...
Μόνο με τον Μιχάλη κρατούσε ακόμα μια πισινή αλλά σιγά-σιγά έφευγε και αυτή...
Το μόνο που την στεναχωρούσε ήταν που ο Μιχάλης είχε ξεχάσει τα γενέθλια της...

Ο Τόνι με την Ειρήνη συνέχιζαν την ροή της καθημερινότητας τους και η σχέση τους γινόταν μέρα με την μέρα όλο και πιο δυνατή...
Έβρισκαν πάντα χρόνο για να περνάνε μεταξύ τους και είχαν αποφασίσει να μην αφήσουν την σχέση τους να μπει σε ρουτίνα..
Ο Τόνι είχε συνεννοηθεί με τον Μιχάλη την ημέρα των γενεθλίων της Αθηνάς να κάνει μια μεγάλη έκπληξη στην Ειρήνη...

...

Η Αθηνά είχε τελειώσει την δουλειά της και πήγε σπίτι...
Άνοιξε την πόρτα και όλα ήταν σκοτεινά...
Έκλεισε την πόρτα πίσω της και ακούμπησε την τα κλειδιά και την τσάντα της πάνω στο έπιπλο...

Ξαφνικά,τα φώτα άναψαν και εμφανίστηκαν όλοι οι δικοί της άνθρωποι φωνάζοντας "Χρόνια πολλά" και έπειτα ο ένας μετά τον άλλον της φίλησε και της ευχήθηκε...

Η Αθηνά τους ευχαρίστησε όλους συγκινημένη και κοίταξε γύρω της...

Παντού υπήρχαν κρεμασμένα μπαλόνια και ευχές...
Τα φώτα ήταν ρυθμισμένα προς τα χαμηλά και ροδοπέταλα σκορπισμένα παντού...

Ο Μιχάλης με την Φιλιώ την πλησίασαν τελευταίοι για να της ευχηθούν...

Φι:Χρόνια πολλά...
Η Φιλιώ της ευχήθηκε με ένα χαμόγελο στα χείλη και της έδωσε το δώρο της...
Αθ:Σε ευχαριστώ πολύ κοριτσάκι μου...
Η Αθηνά πήρε το δώρο και την αγκάλιασε σφιχτά με μάτια βουρκωμένα από συγκίνηση...
Η Φιλιώ αποκρίθηκε στην αγκαλιά της και έπειτα απομακρύνθηκε για να αφήσει τον Μιχάλη να της ευχηθεί...