" ..Βαδίζοντας σε επικίνδυνα μονοπάτια! "

Ο κίνδυνος παραμονεύει στην γωνία...

Μετά από λίγο καιρό...

Η Αθηνά με τον Μιχάλη από εκείνο το βράδυ και μετά ήταν μαζί σαν κανονικό ζευγάρι πλέον...
Περνούσαν αρκετό χρόνο μαζί και έβρισκαν πάντα τρόπους για να τον περάσουν δημιουργικά...
Η υιοθεσία είχε πάρει τον δρόμο τους και είχαν καταφέρει να πάρουν την μικρή σπίτι...
Οι πρώτες μέρες δεν ήταν καθόλου εύκολες αλλά μέρα με την μέρα προσπαθούσαν να την κάνουν να νιώσει ασφάλεια μαζί τους...
Η Αθηνά είχε προσαρμόσει το πρόγραμμα της δουλειάς της για να μπορεί να περνάει όσο περισσότερο χρόνο μαζί με την μικρή και της περισσότερες φορές δούλευε από το σπίτι...
Ο Μιχάλης συνέχιζε την ιστορία για να πληρώσουν κι ένοχοι για την πρώην γυναίκα και το παιδί του αλλά προσπαθούσε να φτάσει στο τέλος όσο πιο γρήγορα γινόταν...
Από την στιγμή,που αποφάσισε να είναι με την Αθηνά και έχοντας την μικρή σπίτι δεν ήθελε να βάλει σε κίνδυνο τις ζωές τους...
Τις αγαπούσε και δεν υπήρχε περίπτωση να άφηνε κανέναν να τις πειράξει...

Ο Τόνι με την Ειρήνη ήταν καλύτερα από ποτέ και είχαν αποφασίσει να μείνουν μαζί...
Η Ειρήνη είχε ζητήσει μετάθεση και περίμενε απάντηση για το μέρος...
Ο Τόνι είχε καταφέρει να δουλεύει από απόσταση και δεν χρειαζόταν συνέχεια να είναι στην εταιρεία...
Ήταν τόσο χαρούμενος που είχε βρει στο πρόσωπο της Ειρήνης την γυναίκα της ζωής του και που επιτέλους μπορούσε να είναι κοντά στον αδερφό του...

...

Η Αθηνά μαζί με την Ειρήνη καθόντουσαν στον καναπέ του σαλονιού και συζητούσαν πίνοντας ένα ποτήρι κρασί...
Ει:Η Μαργαρίτα γιατί δεν ήρθε τελικά;...ρώτησε απορημένη...
Αθ:Έχει κάποια θέματα με τον Αλέξη και δεν μπόρεσε να έρθει...
Ει:Δεν έχει πάρει τίποτα από εκείνη πάντως...
Αθ:Ναι,έχει μοιάσει από το πατέρα του περισσότερο...
Ει:Τέλος πάντων,ας αφήσουμε τον Αλέξη και να μου πεις πως τα πάτε με τον Μιχάλη;...
Αθ:Από την μέρα που μου μίλησε και μετά είμαστε πολύ καλά...καλύτερα από ότι φανταζόμουν κιόλας...
Η Αθηνά χαμογέλασε καθώς στο μυαλό της ήρθαν όλες οι φορές που είχε φροντίσει ο Μιχάλης να περάσουν καλά...
Ει:Για να χαμογελάς έτσι σημαίνει ότι το φιλαράκι μου κάτι κάνει καλά...την πείραξε γελώντας...
Αθ:Όταν θέλει ναι...
Ει:Και τώρα φαίνεται πως θέλει...
Αθ:Δεν έχω παράπονο...είμαστε πολύ καλά μαζί...φέραμε και την μικρή σπίτι και προσπαθούμε να την κάνουμε να νιώσει ασφάλεια μαζί μας...
Ει:Πως παει μαζί της;...
Αθ:Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα...συνέχεια ήταν κλεισμένη στο δωμάτιο της αλλά σιγά-σιγά άρχισα να την πλησιάζω...ευτυχώς δεν ήταν αρνητική τώρα τελευταία και έχω καταφέρει να έρθω αρκετά κοντά της...
Ει:Και με τον Μιχάλη;...
Αθ:Πιο συγκρατημένη και είναι λογικό αλλά ο Μιχάλης της δείχνει τέτοια αγάπη που μπορεί να το καταλάβει οποιοδήποτε μόνο από τρόπο του...
Ει:Τα λατρεύει τα παιδιά για αυτό...αν ζούσε ο γιος του πίστεψε με θα τον μεγάλωνε με τόση αγάπη...ίσως και να τον έπνιγε από την τόση αγάπη που θα του έδινε...
Αθ:Είμαι σίγουρη και πίστεψε με στεναχωριέμαι πολύ για ότι του συνέβη για αυτό και μετά κατάλαβα απόλυτα την συμπεριφορά του...
Ει:Τώρα όμως αποφάσισε να προχωρήσει και μια χαρά τα καταφέρνει ως τώρα...
Η Αθηνά ήπιε μια γουλιά από το κρασί της και την κοίταξε στα μάτια...
Η Ειρήνη κατάλαβε ότι συμβαίνει και κάτι άλλο...
Της έπιασε το χέρι και προσπάθησε να την κάνει να της μιλήσει...
Ει:Τι συμβαίνει;...γιατί τρέχει και κάτι άλλο έτσι δεν είναι;...
Αθ:Είμαι έγκυος Ειρήνη...της είπε με μια ανάσα...το έμαθα πριν λίγες μέρες αλλά δεν έχω πει τίποτα σε κανέναν και ειδικά στον Μιχάλη...
Ει:Φοβάσαι ότι μπορεί να αντιδράσει;...
Αθ:Γιατί εσύ πιστεύεις πως δεν θα αντιδράσει;...εδώ μέχρι να πάρει την απόφαση και να προχωρήσει μπροστά έκανε τόσο καιρό αλλά και πάλι υπάρχουν φορές που νιώθω ότι είναι ανάμεσα μας...ξέρεις πως αρκετές φορές κάνει συγκρίσεις;...χαμογέλασε μελαγχολικά...έστω και άθελα του...
Ει:Η Εύα ήταν μεγάλο κομμάτι της ζωής του...δεν μπορεί να την ξεχάσει έτσι εύκολα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι ερωτευμένος μαζί σου...
Αθ:Δεν είπα αυτό αλλά ακόμα έχει κάποια κατάλοιπα μέσα του και πιστεύει ότι την προδίδει...φαντάσου να μάθει και για την εγκυμοσύνη...θα νομίζει ότι προδίδει και την μνήμη του γιου του...
Η Ειρήνη της έσφιξε το χέρι χωρίς να της πει τίποτα...
Άλλωστε σε ένα μεγάλο ποσοστό είχε δίκιο σε αυτά που την προβλημάτιζαν...
Ο Μιχάλης όσο ερωτευμένος και αν είναι μαζί της μέσα του ακόμα πιστεύει πως προδίδει κατά κάποιον τρόπο την γυναίκα του...
Αν μάθαινε και για την εγκυμοσύνη ίσως να αντιδρούσε έτσι όπως φοβόταν η Αθηνά αλλά δεν ήθελε να της πει τίποτα...
Δεν ήθελε να την συγχύσει...
Ει:Μπορείς να του κάνεις μια πλάγια συζήτηση γύρω από το θέμα για να δεις πως θα αντιδράσει...
Αθ:Και αν επιβεβαιωθούν οι φόβοι μου;...αναρωτήθηκε σκεπτική...
Ει:Μην προτρέχεις βρε κορίτσι μου...όλα αυτά που συζητάμε είναι εικασίες...
Αθ:Πάντως και να μην το θέλει εγώ θα το κρατήσω...ακούμπησε το χέρι της πάνω στην κοιλιά της...από πάντα ήθελα ένα παιδί και τώρα το όνειρο αυτό γίνεται πραγματικότητα...δεν μπορώ και δεν θέλω να μου το στερήσω αυτό...
Ει:Εγώ είμαι μαζί σου σε ότι και αν αποφασίσεις...
Η Ειρήνη της χάιδεψε την κοιλιά και της χαμογέλασε...
Ει:Και εννοείται πως θα το βαφτίσω εγώ...δεν το διαπραγματεύομαι αυτό...
Αθ:Αποφασίζουμε και διατάζουμε...την πείραξε γελώντας...μπορεί να θέλει και ο Τόνι όμως...
Ει:Θα το βαφτίσουμε παρέα τότε...κούνησε τους ώμους της...σε αυτό μπορώ να κάνω πίσω...
Αθ:Εσείς πως τα πάτε μεταξύ σας;...την ρώτησε για να αλλάξει θέμα...
Η Ειρήνη χαμογέλασε σαν μικρό παιδί και άρχισε να της λέει για το πως περνάνε μαζί και τι σχέδια κάνουν...