" ..Βαδίζοντας σε επικίνδυνα μονοπάτια! "

Σαν να είναι η τελευταία φορά...

Ο Μιχάλης με την Αθηνά και την Φιλιώ κατέληξαν να πάνε στο λουνα παρκ...

Η Φιλιώ ένιωσε ξανά παιδί και άφησε τον εαυτό της ελεύθερο να το ευχαριστηθεί μετά από πολύ καιρό αφήνοντας την Αθηνά να είναι συνέχεια δίπλα της...

Η Αθηνά ένιωθε τόσο ευτυχισμένη που έβλεπε την μικρή να χαίρεται και να της αφήνει χώρο για να την πλησιάσει...

Ο Μιχάλης την παρατηρούσε και τα μάτια του είχαν βουρκώσει από συγκίνηση...
Στο μυαλό του γυρνούσαν διάφορα...
Όσο δύσκολο και αν του ήταν έπρεπε να κάνει αυτό που χρειαζόταν για να τις προστατεύσει...
Δεν θα ρίσκαρε με τίποτα την ασφάλεια τους...

...

Είχε βραδιάσει όταν γύρισαν πίσω στο σπίτι...
Μετά το λουνα παρκ είχαν πάει μια μεγάλη βόλτα στην θάλασσα και έπειτα για φαγητό σε μια ταβερνούλα...
Είχαν περάσει πολύ όμορφα και οι τρεις τους και η μικρή είχε έρθει αρκετά κοντά ακόμα και με τον Μιχάλη,κάτι που τους χαροποίησε ιδιαίτερα...

Αθ:Πέρασες ωραία κοριτσάκι μου;...
Η Αθηνά την πλησίασε και της χάιδεψε απαλά τα μαλλάκια...
Φι:Ήταν πολύ ωραία...της είπε χαμογελαστά...
Αθ:Ωραία,αφού σου άρεσε τότε θα κανονίζουμε πιο συχνά να κάνουμε τέτοιες βόλτες ναι;...αν το θες βέβαια...
Φι:Το θέλω...πολύ...είπε λίγο αμήχανα...
Αθ:Έγινε τότε...
Φι:Μπορεί να έρχεται και...και ο Μιχάλης...φαίνεται να είναι πολύ καλός...
Αθ:Και είναι κοριτσάκι μου...θέλω να με πιστέψεις...ο Μιχάλης είναι από τους πιο καλούς ανθρώπους και αγαπάει πολύ τα παιδιά...
Φι:Μπορεί να έχεις δίκιο...
Αθ:Από την πρώτη στιγμή που μιλήσαμε αγάπη μου σου υποσχέθηκα πως σε αυτό το σπίτι θα μπαίνουν μόνο καλοί άνθρωποι...αυτό είναι μια υπόσχεση που θα κρατήσω για πάντα...
Η Φιλιώ ένιωσε μια ασφάλεια από τα λόγια της Αθηνάς και αυθόρμητα την αγκάλιασε...
Η Αθηνά την έσφιξε στην αγκαλιά της και της έδωσε ένα φιλί στα μαλλάκια...

Ο Μιχάλης τις πλησίασε και βλέποντας τες αγκαλιασμένες ένιωσε να συγκινείται τόσο πολύ που τα μάτια του βούρκωσαν...
Η Φιλιώ απομακρύνθηκε από την αγκαλιά της και γύρισε προς το Μιχάλη...
Τον πλησίασε και τον κοίταξε στα μάτια...
Ο Μιχάλης της χαμογέλασε αλλά δεν έκανε καμιά κίνηση...
Δεν ήθελε να την φέρει σε δύσκολη θέση όσο και αν ήρθε κοντά του...
Μι:Πέρασες ωραία Φιλιώ μου;...
Φι:Ναι,και ζήτησα από την Αθηνά να το κάνουμε πιο συχνά...
Μι:Ότι θες εσύ θα γίνει...
Φι:Θα μπορείς να έρχεσαι και εσύ μαζί μας;...
Μι:Αν το θες εσύ φυσικά...της χαμογέλασε...
Η Φιλιώ χάρισε και σε εκείνον μια αγκαλιά κάνοντας τον να λιώσει από χαρά...
Ήθελε τόσο πολύ να την σφίξει πάνω του αλλά δεν ήθελε να την πιέσει και της χάιδεψε απαλά τα μαλλιά...
Η Φιλιώ αποτραβήχτηκε και τους κοίταξε χαρίζοντας τους από ένα χαμόγελο...
Φι:Πάω να αλλάξω και να κοιμηθώ...
Αθ:Να πας κοριτσάκι μου...
Η Φιλιώ τους καληνύχτισε και πήγε στο δωμάτιο της...

Ο Μιχάλης πλησίασε το μίνι μπαρ και έπιασε ένα μπουκάλι στο χέρι του...
Γέμισε ένα ποτήρι πίνοντας το μονορούφι και το ξανά γέμισε...
Μι:Να σου βάλω και εσένα ένα;...την ρώτησε και της έδειξε το μπουκάλι...
Η Αθηνά τον πλησίασε και ακούμπησε το χέρι της πάνω στο στέρνο του...
Αθ:Κάτι έχεις εσύ...
Μι:Τίποτα δεν έχω βρε αγάπη μου...προσπάθησε να την καθησυχάσει...αντιθέτως,είμαι πολύ χαρούμενος που η Φιλιώ ήρθε κοντά μας...
Αθ:Και από χαρά άρχισες να πίνεις;...γιατί μου λες ψέματα;...πάλι;...
Μι:Δεν σου λέω ψέματα...τι σε έπιασε τώρα;...ρώτησε ξεφυσώντας...
Αθ:Επειδή δεν θέλω να μαλώσουμε καλύτερα να τα πούμε αύριο...
Η Αθηνά πήγε να φύγει αλλά ένιωσε να χάνει την γη κάτω από τα πόδια της...
Ο Μιχάλης βρέθηκε δίπλα της και πέρασε το χέρι του γύρω από την μέση της κρατώντας την σταθερά...
Μι:Τι έπαθες μάτια μου;...
Την βοήθησε μέχρι να πάνε στο δωμάτιο του και την έβαλε να ξαπλώσει...
Έκατσε δίπλα της και της έπιασε το χέρι κλείνοντας το μέσα στο δικό του...
Μι:Νιώθεις καλύτερα;...την ρώτησε ανήσυχος...
Αθ:Καλά είμαι...μην ανησυχείς...του χαμογέλασε καθησυχαστικά...μάλλον μου έπεσε η πίεση για αυτό ζαλίστηκα...
Μι:Να καλέσω έναν γιατρό;...να μας το επιβεβαιώσει και αυτός;...
Αθ:Δεν χρειάζεται αλλά η αλήθεια είναι πως μου άρεσε που ανησύχησες...
Μι:Υπήρχε περίπτωση για το αντίθετο;...αλήθεια πιστεύεις κάτι τέτοιο;...ρώτησε θυμωμένος...
Η Αθηνά ανασηκώθηκε και τον πλησίασε...
Τύλιξε τα χέρια της γύρω από το λαιμό του και κόλλησε πάνω του...
Αθ:Σου έχω πει ότι όταν θυμώνεις μου αρέσεις πολύ;...
Μι:Α,για αυτό με κάνεις να θυμώνω δηλαδή;...
Ο Μιχάλης με μια κίνηση την ξάπλωσε στο κρεβάτι και βρέθηκε πάνω της...
Αθ:Θα μιλάμε για πολύ ώρα ακόμα;...
Ο Μιχάλης της χαμογέλασε και της έκλεισε το στόμα με ένα φιλί...
Άρχισε να της βγάζει τα ρούχα σιγά-σιγά και να την φιλά σε όλο της το σώμα...
Η Αθηνά του ξεκούμπωσε το πουκάμισο βγάζοντας του και έπειτα το παντελόνι του...
Ο Μιχάλης σταμάτησε για λίγο και την κοίταξε στα μάτια...
Μι:Να θυμάσαι πως ότι και να γίνει θα σε αγαπάω για πάντα...
Συνέχισε να την φιλά και μπήκε μέσα της...
Της έκανε έρωτα όλο το βράδυ σαν να ήταν η τελευταία τους φορά...

...

Είχε σχεδόν ξημερώσει...

Ο Μιχάλης δεν είχε κλείσει μάτι...
Την παρατηρούσε πως κοιμόταν και ένιωθε την καρδιά του να σφίγγει...
Της έδωσε ένα απαλό φιλί στα μαλλιά και άφησε δίπλα στο μαξιλάρι της ένα σημείωμα...
Σηκώθηκε από το κρεβάτι σκουπίζοντας τα μάτια του και βγήκε από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα πίσω του...