" ..Βαδίζοντας σε επικίνδυνα μονοπάτια! "

Προσπάθεια προσέγγισης...

Είχε φτάσει βράδυ όταν έφτασε η Αθηνά με την Ειρήνη στο σπίτι της μαμάς Μαρίας...

Στην διαδρομή είχαν σταματήσει σε ένα ωραίο ταβερνάκι για να φάνε και να ξεκουραστεί λίγο ο Μιχάλης που γκρίνιαζε επειδή του συμπεριφερόντουσαν λες και είναι μικρό παιδί...
Όταν είχαν φτάσει τον πήγαν πρώτα στο ξενοδοχείο για να τον τακτοποιήσουν και έπειτα έφυγαν για το σπίτι...

...

Η χαρά της μαμάς Μαρίας ήταν απερίγραπτη μόλις της είδε...
Τις αγκάλιασε σφιχτά και έπειτα τις τακτοποίησε στα δωμάτιά τους...
Τώρα καθόντουσαν και οι τρεις τους στο καναπέ πίνοντας από ένα ποτήρι κρασί και συζητώντας για ότι είχε γίνει το τελευταίο διάστημα χωρίς να της αποκαλύψουν το τι τρέχει μεταξύ της Αθηνάς και του Μιχάλη...
Ει:Και έτσι κατέληξα στην Μάνη...ήρθα για να βοηθήσω τον Εισαγγελέα σε μια υπόθεση που έχει αναλάβει και όπως φαίνεται θα μείνω μόνιμα...είπε γελώντας...
Μμ:Καλύτερα...θα είσαι και κοντά στην Αθηνά μου και την Μαργαρίτα...
Αθ:Αυτό της λέω και εγώ...θα είμαστε πολύ ωραία μαζί...αγκάλιασε την Ειρήνη από τους ώμους...
Μμ:Και με τον Εισαγγελέα;...τι γίνεται;...
Αθ:Σαν τι θες να γίνεται δηλαδή;...ρώτησε δήθεν αδιάφορα...
Μμ:Τώρα που είστε στην ίδια πόλη θα πρέπει να συναντιέστε περισσότερο...έχουν εξομαλυνθεί κάπως οι σχέσεις σας;...
Αθ:Οι σχέσεις μας είναι τυπικές μαμά...όταν τυχαίνει και βρισκόμαστε απλώς φροντίζω να είμαι ευγενική και τυπική απέναντι του...
Ει:Και τα φιλιά που έχετε δώσει μέρος της τυπικότητας σας είναι;...ρώτησε ψιθυριστά στο αυτί της...
Η Αθηνά την σκούντηξε διακριτικά και της έκανε νόημα να σταματήσει τις μπηχτές...
Η Ειρήνη ήθελε τόσο πολύ να γελάσει αλλά συγκρατήθηκε...
Στο πίσω μέρος του μυαλού της όμως ήδη ήξερε τι έπρεπε να κάνει και ήλπιζε να βοηθήσει την κατάσταση αν είχε σύμμαχο και την θεία της...
Μμ:Ανεξάρτητα πάντως με την δίκη εμένα μου φάνηκε ένας σοβαρός άνθρωπος που προσπαθούσε να κάνει την δουλειά του όσο πιο καλά μπορούσε...εδώ που τα λέμε δεν είχε και πολλές επιλογές...έπρεπε να κρίνει με βάση τα στοιχεία που υπήρχαν...
Ει:Σε αυτό θα συμφωνήσω και εγώ θεία μου...μπορεί στα μάτια των άλλων να φαινόμαστε ότι είμαστε σκληροί αλλά οι δουλειές που έχουμε επιλέξει δεν είναι καθόλου εύκολες...πρέπει να πάρουμε κάποιες αποφάσεις που μπορεί να είναι άδικες απέναντι στον άλλον αλλά αν υπάρχουν στοιχεία θέλοντας και μη πρέπει να ακολουθήσουμε το πρωτόκολλο...
Αθ:Και αν ο άλλος είναι αθώος ακόμα και αν υπάρχουν στοιχεία που τον καίνε;...αντιγύρισε την ερώτηση...γιατί αν πάρουμε την δική μου περίπτωση για παράδειγμα όλα τα στοιχεία ήταν εναντίον μου αλλά ήμουν αθώα...αυτό όμως δεν εμπόδισε κανέναν να με καταδικάσει σε ισόβια και να περάσω όλα όσα πέρασα εκεί μέσα...
Το πρόσωπο της σκλήρυνε και το μυαλό της Αθηνάς γύρισε στις στιγμές που πέρασε μέσα στην φυλακή...
Η φωνή της Ειρήνης την επανέφερε στην πραγματικότητα...
Ει:Όταν όμως κατάλαβε ότι είσαι αθώα έκανε τα πάντα για να βγεις από εκεί μέσα...
Η Ειρήνη δεν είχε σκοπό να προδώσει το μυστικό του Μιχάλη αλλά δεν άντεχε να τον κατηγορούν άδικα και έτσι πήρε την απόφαση να πει τα πάντα στις δύο γυναίκες...
Η Αθηνά ήξερε μιας και της τα είχε πει ο Λυκούργος αλλά όταν ο Μιχάλης την είχε διαβεβαιώσει ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει είχε αρχίσει να έχει και πάλι δεύτερες σκέψεις...
Μμ:Τι εννοείς κορίτσι μου;...
Ει:Δεν είχα σκοπό να πω τίποτα μιας και ο Μιχάλης δεν θέλει να μαθευτεί κάτι αλλά είναι και άδικο να κουβαλάει όλες αυτές τις κατηγορίες και συμπεριφορές απέναντι του...
Μμ:Δεν πρόκειται να βγει κάτι παρά έξω...όσο για αυτό μην ανησυχείς...
Ει:Εσένα ο δικηγόρος σου στα είπε...γύρισε και κοίταξε την Αθηνά...αλλά φρόντισε να σε διαβεβαιώσει ότι είχες λάθος πληροφορίες έτσι δεν είναι;...
Αθ:Ναι,όταν τον ρώτησα τα αρνήθηκε όλα και το μυαλό μου άρχισε πάλι να σκέφτεται διάφορα...
Ει:Και όμως σου είπε ψέματα...μετά την επίθεση που δέχθηκες στην φυλακή ο Μιχάλης άρχισε να συνειδητοποιεί ότι είσαι αθώα...από εκείνη την στιγμή αποφάσισε να ανοίξει την υπόθεση σου...μίλησε με τον Γιώργη και το έψαξαν μαζί...ο Μιχάλης βρήκε που ήταν μπλεγμένος αυτό το κάθαρμα ο Δημήτρης...ο Μιχάλης οργάνωσε την επιχείρηση και τους πιάσανε όπως και ο ίδιος βρήκε το όπλο του φόνου που σε αθώωνε...
Η Αθηνά την άκουγε με προσοχή και ένιωσε άθλια για την αρχική της συμπεριφοράς και για όλες αυτές τις σκέψεις που είχε κάνει εναντίον του...
Αθ:Και όταν τον ρώτησα εγώ γιατί το αρνήθηκε;...
Ει:Η δουλειά του δεν του το επιτρέπει...καταλαβαίνεις φαντάζομαι...
Μμ:Καλά το είχα καταλάβει ότι κάτι έχει αυτός ο άνθρωπος...δεν έκανα λάθος τελικά...είπε με διαπίστωση...
Η Αθηνά πήρε την τσάντα της και έφυγε...
Μμ:Που πάει έτσι τρέχοντας;...αναρωτήθηκε και κοίταξε την Ειρήνη...
Ει:Θα σου πω εγώ θεία γιατί θα χρειαστώ και την βοήθεια σου...
Η Ειρήνη ήπιε μια γουλιά από το κρασί της και άρχισε να της λέει τι έχει συμβεί...