Hey bence bunu okuma seni baştan uyarıyorum. Nedenini biraz ilerde söyleyebilirim. Ama korkak küçük bir çocuksan okumamanda fayda var. Tanrı aşkına korkuyosun işte okuma.
Cesur çocuk. Bu paragrafa geldiğine göre okumakta ısrarcısın. Hâlâ bırakmak için şansın var. Yol yakınken dönmelisin. Pişman olacağın şeyler yapma lütfen.
Peki, sen istedin. Olacaklardan ben sorumlu değilim.
9 yaşımdaydım. Oturduğumuz evden maddi sıkıntılar nedeniyle taşınıp dağ başında bi yere gelmiştik.
Günlerim bahçede oturmakla geçiyordu. Çok sıkıcı. Arkadaşlarımı özlemiştim. Karşıda bir evde küçük bir kız vardı fakat hiç dışarı çıkmıyordu. Onu sadece çöp atmaya giderken görmüştüm birkaç kez.
O günde aynı şeyleri yaparken kızı gördüm. Uzun siyah bukleleri vardı.
Benden en fazla 1 yaş büyüktür diye düşünüp yanına gittim. Uzun uğraşlar sonucu iyi arkadaş olmuştuk.
Bir gün aynı benim sana şu an yaptığım gibi hikâyesini anlattı. Ve bana bunun bir oyun olduğunu ve anlattığı herşeyi tekrar etmemi istedi. Aptal gibi söylediğini yaptım. Anlatmam bittiğinde bana, " Özür dilerim Kate cidden. Ama yapmam gerekiyordu. Onun benden gitmesinin tek yolu buydu. Üzgünüm ama az önce hikâyemi anlatırken lanetli kelimeyi söyledin. Ondan korkma. Sadece seni izliycek, yani ilk günler. Daha sonra seninle tanışmak isteyecek. Sakın onu tersleme ve ağlama. Bundan nefret eder. Bunu yaparsan senin canını yakar. Üzgünüm Kate umarım beni affeder ve sende kendine başka bir kurban bulursun. Çok üzgünüm"
Seni başta uyarmıştım. Okumamalıydın. Okuduğun hikâyeme lanetli kelimeyi gizlemiştim. Üzgünüm affet beni ama mecburdum. Ondan kurtulmamın tek yolu buydu. Asıl soru onunla tanışmaya hazır mısın?
Üzgünüm, çok üzgünüm. Umarım beni affeder sende kendine başka bir kurban bulursun.
