Bu hikaye orijinaline bağlı kalınarak Türkçe'ye çevrilmiştir. Keyifli okumalar.
Bisden kasabasında, kimse hava karardıktan sonra evlerini terk etmezdi. Güneş batmaya başlayınca, en kısa sürede kepenkler kapanır, mumlar söndürülür ve kapılar sıkıca kitlenirdi. Ay tamamen yükselmeden önce tüm kasaba ıssız olurdu, ve sessizlik egemendi.
"Bunu duydun mu?" diye fısıldadı Freja, karanlıkta korkmuş ve hafif sesiyle.
"Çeneni. Kapa." ağabeyi Freud sıkılı dişlerinin arasından tısladı, bu sırada onlara yakın olan evin siyah pencerelerine bakıyordu. Muhtelemen kilitliydi. Aklı başında hiç kimse geceleri pencereleri açık bırakmazdı, hele ki Bisden'da.
"Sana ormanda oynamamamız gerektiğini söylemiştim." diye devam etti Freja. "Hemen gitmemiz gerekiyor, demiştim."
"Ve ben de kapa çeneni demiştim." dedi Freud. "Sızlanman geçmişi değiştirmeyecek." Freud karanlıkta titreyerek kızkardeşine baktı.
"Bu içinde olduğumuz durumu değiştirmeyecek."
Freja, cevap vermeden önce bir çocuğun soluk kahkahası rüzgara karşı süzüldü. Freud'un tüyleri diken diken oldu. Ses bir şeylerin yanlış gittiğine işaret ediyordu.
"Belki burada başka birisi de-" Freud frejanın sözünü tamamlamasına izin vermeden eliyle onun ağzını kapadı. Birbirlerine daha yakın olmak için kardeşini kendine doğru çekti, ve sokağın karanlığında küçüldüler. Yeniden ilginç bir ses havada süzüldü ve onlara kadar ulaştı. Durumun ciddiyetinin farkına yeni yeni varan Freja, Freud'un kollarına sıkı sıkı sarıldı.
Kötü ve bozuk bir çocuk sesi, demirden bir yumruk gibi gecenin sessizliğini kırdı.
"Ortaya çıkın! Her neredeyseniz, ortaya çıkın!"
Bir şey sokağın girişinden yavaş yavaş yürümeye ve yaklaşmaya başladı. Biraz sonra Freja ve Freud'un saklandığı yerin 5 adım ötesindeydi. Bu şey, kabaca bir çocuk büyüklüğündeydi, kolları tuhaf bir şekilde yere kadar uzanıyordu, vücudu inanılmaz derecede orantısızdı. Tamamen çıplaktı, ve ay gibi parlayan bembeyaz bir derisi vardı. O şey geçerken yüzünü Freja ve Freud'un saklandıkları yere doğru çevirdi. Yüzü tamamen özelliklerinden noksandı, pürüssüzdü. İnce dudakları kan rengindeydi ve inanılmaz geniş bir gülümsemesi vardı. Bir kulağından öteki kulağına kadar uzanıyordu.
Freud sıcak idrarının uyluk kemiğinden bacaklarına doğru süzüldüğünü hissetti.
Freja inler gibi bir ses çıkardı.
O şey bir adım atacak gibi oldu, fakat adımın yarısında vücudu taş gibi kaskatı kesildi. Başını sokağın öteki tarafına çevirdi. Freja ve Freud kaçmaya hazırlanıyorlardı. Sokağın öteki ucuna doğru döndüler, bu sırada o şey çok hızlı bir şekilde nefes alıyordu. Kaçmak üzerelerken o şey birden yüzünü onlara döndü, çok geçti. Bu şey imkansız derecede hızlıydı.
"Buldum seni!"
Bisden kasabasında, kimse hava karardıktan sonra evlerini terk etmezdi. Genç olanlara, her gün alacakaranlık çökmeden evde olmaları gerektiği sertçe söylenirdi. Geceleri sokaklara dadanan kötülük onlara anlatılırdı. Daima sessiz kalmaları da söylenirdi, çünkü onlar sizi duyabilirler.
Ayın çocukları sizi paramparça edecek.
