Alçin Naz Alatürk (Gerçek Ailem?)

23. Bölüm

"Her şeyi yanlış yorumluyorsunuz, suskunluğu bile.."
- Franz Kafka

Bölüm Şarkısı; Özgün-Sadece Arkadaşız

(Alçin'den)

Dudaklarımız birbirine o kadar yakındı ki konuşsak az daha birbirlerine değecekti, tabii ortamı bozan Bora olmasaydı.
Alp "Bir gün bu dudakları öpeceğim yavrum bunu unutma" Ben titrek bir nefes alırken pardon almaya çalışırken Alp, Bora'yı ensesinden tutup dışarıya çıkarmıştı.

Anskim aşık oldum ben
Selam Aşk hormonu yüklü Cafer
As bacım as yalnız ben fena yükseldim haberin olsun
Ay hoşt amına kodum tövbe de
Aşk bir boktur yiyeni çoktur sende yiyeceksin asko
Bindik bir alamete gidiyoruz kıyamete
Ya hak Allah Allah!

Bir süre daha mutfakta durup içeri geçerken herkes oturmuş bir yandan kahve içerken bir yandan da sohbet ediyorlardı, hiç ara vermeden Alp'in yanına oturup sohbete bende katıldığımda kolunu oturduğum yerin arkasına koymuş kulağıma eğilmişti.
Alp "Kendine gelebildin mi yavrum?"
"Ben zaten kendimdeyim Tekin Alp Kutlu asıl sen kendindemisin?"
Alp "Biliyormusun hiç olmadığım kadar kendimdeyim güzelim!"

Ben vurgu yaptıkça o da yapıyordu ve bu benim hiç olmadığı kadar hoşuma gidiyordu içimden kendime küfürler ederken önüme dönmüştüm kendine gel kızım kendine gel etkilenme bilerek yapıyor ben kendi kendimi avuturken Vedat abi söze girdi.
Vedat "Sebebi ziyaretimiz belli gençler birbirlerini görmüş beğenmişler bizede onları kavuşturmak düşer öyle değil mi Fehmi bey" Vedat abi sonunu bastırarak söylerken diğerleri sırıtıyordu.
Fehmi "Öyle tabi sevenleri kavuşturmak gerek"

Bora ve Barış Fehmi beye bakarak 'bak nasıl aldık ama kızı' bakışları atıyorlarken Alp tekrardan bana eğilip konuşmaya başladı.
Alp "Katılıyorum sevenleri kavuşturmak gerekir öyle değil mi yavrum?" Onun sözleriyle yerimde istemsiz bir şekilde dahada dikleşirken derin bir nefes aldım.
"Tatile geldik ya senin bir çenen açıldı bir şeyler oldu sanki sana hiç konuşmayan senin çenen düştü!"
Alp "Yayla havası yaradı diyelim biz ona" alayla konuşurken ağzının ortasına bir tane geçiresim gelmişti.

Ben ciddi ciddi konuşuyorum beyefendi alayla konuşuyor, benim bu kadar sinirlenmem normal değil ay acaba ben regli mi olacağım hormonlarım bir yükseldi bir ateş bastı bana.
Alp "Çatma kaşlarını erkenden yaşlanacaksın" Kaşlarım şaşkınlıkla havalanırken alayla konuşan taraf bu sefer ben olmuştum.
"Bir kere ben yaşlanıncada çok güzel olurum asıl sen çatma kaşlarını erkenden buruş buruş olacaksın böyle asılacak yüzün dahada bir suratsız olursun gerçi sen" Alp gülerek başını iki yana sallamıştı.

Ben ise kollarımı birbirine kavuşturup önüme dönmemle herkesin bizi dinlediğini görmüştüm gözlerim şokla açılırken oturduğum yerde kızarmaktan morarmaya hızla geçiş yapıyordum ay rezil olduk yemin ediyorum bir günde rezil olmayalım helva dağıtacağım.
Alp "Siz devam edin abi o anca kendine gelir" derken omuzları sarsılıyordu, bana mı gülüyor o?

Vedat "Uzatmaya gerek yok Allah'ın emri Peygamberin kabriyle kızınız Mavi'yi oğlumuz Alpaslan'a istiyoruz"
Fehmi "Verdim gitti, hayırlısı neyse o olsun" hep bir ağızdan Âmin diyip söz yüzüklerini taktığımızda herkesle tek tek sarılmaya başlamışlardı, ben onlara bakarken duygulanmıştım çocuğum damat oldu ayol nasıl duygulanmayayım.

Sıra bana geldiğinde ilk sarılan Mavi oldu.
Mavi "Sen olmasan biz şuan bu durumda olamazdık teşekkür ederim abla"
"Rica ederim Kardeşim" her kardeşim dediğimde aklıma Yiğit geliyordu sanırım onları özlemiştim. Alpaslan'da yanıma gelip sıkıca bana sarıldığında gülümsedim, oda bana teşekkür edip gittiğinde herkes kaldığı yerden sohbetine devam etmişti.