Alçin Naz Alatürk (Gerçek Ailem?)

24. Bölüm

"Sevmeyi ve sevilmeyi senden öğreneceğim küçüğüm.."
- Tekin Alp Kutlu

Bölüm Şarkısı; Isabel LaRosa- eyes don't lie
Sertab Erener- Ateşle Barut
Alçin'den;

Sıkıntılı bir nefes daha verdiğimde yan tarafa oturan Polat konuşmaya başladı.
Polat "Bir kere daha off dersen oraya gelip nefesini bizzat ben keseceğim böylelikle hapse girmemin bir nedeni olur ne dersin Abicim(!)"
"Ne kadar sevgi dolu sözcükler bunlar abicim!" Dik dik bakmaya başladığımda önüne dönmüştü sabah olmuştur diye düşünüyordum nerdemiydik ben iki kızı dövdüğüm için, abimler ise kalan 5 erkeği dövdüğü için geceden beri burdaydık.

Ne kadar ben Polis'im desemde çantam arabamda kaldığı için doğal olarak kimliğimde orada kalıyordu, kısacası birinin bizi gelip buradan çıkarması gerekiyordu bu şanslı kişi ise söve söve gelen Alp ve Sancak Ekibiydi.
Bora "Oo Alçin'im senin buraya birilerini tıkman gerekiyordu sanki senin girmen değil bu terslikte bir iş var?"
Barış "Doğrusunu unutturdun amına koyayım"

Gözlerim kısılı bir şekilde onlara bakarken Polis iki tane daha Kadın getirmişti yanıma.
"Ay sen ne kadar yakışıklısın öyle bir de Polis bayılırım" Diyen Kadın elini Alp'in yanağına sürterek içeri girdiğinde gözüm seğirmeye başlamıştı getiren Polise döndüğümde abimler ve ekip bana bakmaya başlamıştı.
"Ben seni seve seve bayıltırım ablacım sen merak etme ya beni buradan çıkarıp başka bir yere koyarsınız ya da ben o kadın'ın elini kırar süs niyetine parmaklıklara asarım haberiniz olsun"

Hepsi şok olmuş bir şekilde bana bakarken Pamir ve Alpaslan aynı anda konuşmaya başladılar.
Alpaslan "Yapar"
Pamir "Yapar" İkisinede baktığımda Alp'e dokunan Kadın konuşmaya başladı.
Birce "Ah tatlım kıskandın mı sen merak etme işimiz bitince sanada veririm anlarsın ya" Diyip göz kırptığında gözlerimi sıkı sıkıya kapattım.

Ben bunu yolarım asko
Bende Cafer en azından içeri girmemiz için bir neden olur
Oldu ondan sonra Yusuf Müdür bizi si-
Tövbe de bizim kocamız var
Tövbe

Alp'e bakışlarımı çevirdiğimde çoktan bana baktığını görmüştüm, gözler yalan söylermiydi bilmem ama bu adamın gözleri çok şey söylüyordu.
Alp "Benim sevdiğim kadın var ve şundan emin ol ki o olmasa bile ilgimi çekecek türden bir kadın değilsin" Bu cümleyi kurarken gözlerime o kadar derin bakıyordu ki yandan gelen yalancı öksürük ile kendimize gelmiştik.

Bu adam ateşin ta kendisiydi ve bizi yıkar, yakardı. Yakan o ise ben ben onun ateşinde yanmaya hazırdım.

Gözlerimi ondan çektiğimde onun hâla bana baktığının farkındaydım bakmamalıydı yoksa ben kendime, içimde ki bu duygulara engel olamazdım. Daha fazla düşüncelerime kapılmadan Sancak Ekibi bizi dışarı çıkarmıştı gerekli işlemleri halledip karakoldan da çıktığımızda Alp yanıma gelip hem kimliğimi hem de arabamın anahtarını bana vermişti.

Anlamaz gözlerle ona bakarken daha fazla dayanamayıp konuşmaya başladım yoksa bu adam sabaha kadar konuşmazdı tanıyordum artık onu.
"Sen ne ile geri dönmeyi planlıyorsun?"
Alp "Benimde arabam var Başkomiserim" ciddiliğine anlam veremezken tek kaşım havada tip tip ona bakıyordum, o ise gülecek gibi olmuş fakat ciddiliğini korumayı başarmıştı.
Alp "Bakma bana öyle arkanda babanlar var senin zor duruma düşmeni istemiyorum Naz" arkamı döndüğümde annemi ve babamı bizi izlerken görmeyi beklemiyordum.

Annem yanıma gelip beni kollarının arasına aldığında babamda arkamda kalan Alp'i baştan aşağı süzüyordu.
Aylin "Kızım bu çocuk dağ gibi maşallah neyle beslemişler bunu sulak yerde büyümüş bu belli" Annem bunu söyler söylemez kahkaha atıp Alp'e bakmıştım onun hemen arkasında Sancak Ekibi ve abi tayfası birbirlerine kötü bakışlar atıyordu.
Hakan "Kızım bu akşam bizde kalacaksın değil mi?"
"Evet baba" Babam gülümserken annem ekibe dönmüştü.