Chapter-6

4.7K 235 0
                                    

Unicode-

"ဘုရားရေ"

"ဘာဖြစ်လို့ဒီလောက်ထိပြေးလာတာလဲ၊ကလေးလဲမဟုတ်"

"ကျွန်တော့်ဘာသာဘယ်လိုနေနေခင်ဗျားအပူပါလား"

ကြည့်မရသည့်အခံရှိတာကြောင့်
ဘောက်ဆတ်ဆတ်ပြောလိုက်မိတော့

"ကိုယ့်အပူမပါပဲနေမလား၊ကိုယ်သာမဖမ်းထားရင် မင်းအခုရွှံအိုင်ထဲခေါင်းနစ်
နေလောက်ပြီသိလား"

"ကျေးဇူးပဲ..ဖယ်"

"ဘယ်သွားမလိုလဲ"

"ဘယ်သွားသွားပေါ့"

_________________________________

"အမေလဲကုသိုလ်ရအောင် ကိုရင်တစ်ပတ်လောက်ဝတ်ပါလား"

ခေါက်ဆွဲပြုတ်စားနေရင်း အမေ့အပြောကြောင့် စားနေသည့်ခေါက်ဆွဲ
ပြုတ်ပါသီးသွားရလေသည်။

"ဟဲ့ဖြည်းဖြည်းစားလေ"

"ဖြည်းဖြည်းစားနေတာပဲအမေရ၊
အမေ့အပြောကြောင့်သီးကုန်တာ..
ဘယ်နှယ့်ကိုသားလေးကို ကတုံးတုန်းပြီးဘုန်းကြီးဝတ်ခိုင်းနေတယ်"

"ဟဲ့နင်ငယ်တော့မလား၊မွေးကထဲကအခုထိ တစ်ခါမှ နင်မဝတ်ဖူးတာလေ၊
တစ်ခါလောက်ဝတ်"

"အမေကလဲ"

"အမေကမလဲဘူး၊အမေထိုင်နေတယ်"

"ဟာ"

"တော်တော်..မင်းမနက်ဖြန်ကျုပ်နဲ့
ဘုန်းကြီးကျောင်းလိုက်ခဲ့ တစ်ပတ်လောက်တော့ဝတ်ကိုဝတ်ရမယ်"

"ဟင်း.....တစ်လလောက်သာဝတ်ပါတော့မယ်အမေရာ၊တစ်ပတ်လောက်ဝတ်တာသားဆံပင်တွေကဘုန်းကြီးတစ်ပတ်ဝတ်ဖို့ ကတုံးဖြစ်ရတာ မကောင်းပါဘူး၊ဝတ်ဆို ဆံပင်တုံးရတာနဲ့တန်အောင်တစ်လပြည့်အောင်တရားအားထုတ်အုံးမယ်"

"စကားကြီးစကားကျယ်၊နေနိုင်ရင်နေပါတော်၊ဒီအမေကမတားဘူးရှင်လေး
နေနိုင်ရင်နေ"

"ဟွန့်နေမှာ...နောက်မှသားရယ်ထွက်လိုက်ပါတော့ အမေလွမ်းလှပြီ
လာမလုပ်နဲ့ ထွက်ဘူး"

ခေါက်ဆွဲပြုတ်ပန်းကန်ကြီးအားကိုင်ရင်း အိမ်ရှေ့ကော့တော့ကော့တော့နှင့်ထွက်သွားသော ကောင်လေး။

အညာမြေမှခေါက်ဆွဲပြုတ်Where stories live. Discover now