Chapter-8

4.3K 234 4
                                    

Unicode-

"ပြောတော့ တစ်လပြည့်အောင်နေမှာဆို တစ်ရက်ထဲနဲ့ အိမ်ပြန်ရောက်လာတာဘယ်ကကတုံးပါးဖောင်းလေးလဲမသိပါဘူး"

စောင်ကလေးခြုံကာကွေးနေသော
ပုံရိပ်အား ဘေးတွင်ထိုင်စနေသော
မိုင်းဇ ။

"ခင်ဗျားဝေးဝေးသွားနေစမ်းပါ၊"

"ဟော...ဘာဖြစ်လို့လဲ အဖော်ရအောင်လာနေပေးတာကို"

"အားယားနေတာလား၊ခင်ဗျားဆိုင်က
ပစ္စည်းတွေလာခိုးသွားကြအုံးမယ်"

"ဟားဟား..ခိုးပါစေပေါ့၊ ဆိုင်ကဝါသနာပါလို့ ဖွင့်ထားတာ စီးပွားရေးမဟုတ်ဘူး"

"ခင်ဗျားချမ်းသာတာသိပါတယ်၊
နေမကောင်းပါဘူးဆိုဘေးနားလာကပ်ကြွားနေတယ်ဘယ်လိုလူလဲမသိဘူး"

"ကြောက်ဖျားဖြစ်နေတာ၊မောင်မိုင်းဇရေကြောက်ဖျား"

"ဟာ...အမေကလဲ"

ကြက်စွပ်ပြုတ်ထည့်ထားသော စတီးပန်းကန်လုံးအား အဝတ်ဖြင့်ခုကိုင်လာသော မိခင်၏အပြောကြောင့်
ပုံရိပ်ငြီးလိုက်မိသည်။

မိုင်းဇကတော့ရယ်ရင်း၊

"တစ်ကယ့်ဟာလေးပါဒေါ်ဒေါ်ရယ်၊
ကျွန်တော့်ကိုပြောသွားတုန်းက
သူတစ်လတိတိပြည့်အောင်နေမှာတဲ့ဗျာ"

"တော်ကြပါတော့၊သူများနေမကောင်းပါဘူးဆိုဝိုင်းပြောနေကြတယ်"

"ချစ်လို့စတာပါသားရယ်၊အော်..ဒါနဲ့မောင်မိုင်းဇ ထမင်းစားပြီးမှပြန်နော်"

"မကျွေးနဲ့အမေ၊အဲ့လူကကျွေးရင်အကုန်စားမှာ"

"သားကလဲအဲ့လိုမပြောရဘူးလေ"

"နေပါစေဒေါ်ဒေါ်၊ကတုံးလေးကကလေးမို့ဆိုးနေတာပါ"

"ဘာဗျ"

"ဟဲ့လန့်လိုက်တာ"

"ဟုတ်ပါ့ ၊ကတုံးလေးရယ်အဲ့လောက်အော်ရလားနေမကောင်းဘူးသာဆိုတယ်အသံကအောင်လိုက်တာ"

"ကတုံး၊ကတုံးနဲ့တော်တော်ခေါ်လို့ကောင်းနေလား၊ပြီးတော့...ဘယ်သူကကလေးလဲ"

"ကဲကဲ...ညီအကိုတွေ ရန်ဖြစ်မနေကြနဲ့၊သားကထမင်းစားလို့မရသေးတော့
ကြက်စွပ်ပြုတ်လေးပဲစားထား၊
မောင်မိုင်းဇကထမင်းစားတော့မလား"

အညာမြေမှခေါက်ဆွဲပြုတ်Where stories live. Discover now