Şaşkınlıkla baktı ve bebeğe baktı. Biraz utandığım için umursamaz gibi davrandım.
"Hoşuna gitti mi?"
Hafifçe başını sallarken çok etkilenmiş görünüyordu. Hatta gözleri titriyordu. Yanlış dokunursa yırtılır diye gevşek tuttuğunu görebiliyordum.
"Bir şey elde edeceğimi düşünmüyordum."
“Ayrıca bitirebileceğimi de düşünmüyordum.”
Neyse ki parmağımdaki yara Ravis'in yardımıyla geçti. Esareti parmağıma sararken bunu ona göstermek zorunda kalmamam iyi oldu.
"İlk defa birinden hediye alıyorum."
"Gerçekten mi? Ama her yıl çok fazla hediye alıyorsun.
Lina bana kraliyet deposunun o kadar dolu olduğunu ve bir liste yapıp onu açmanın birkaç ay sürdüğünü söyledi. Merak ederek ona baktım.
“Ben buna hediye demiyorum. Ben buna hak diyorum.”
Gerçekten ilk kez kişisel bir hediye alıyormuş gibi görünüyordu. Kendimi biraz kötü hissettim ama aynı zamanda da biraz mutlu oldum.
Minyatür yüzüme dokundu.
"Kim o?"
“…. Ben."
“Ben, öyle görünüyor ki…”
"Önemli değil. İşte senin bebeğin de.”
İltifat etmeye alışık olmayan Ridrian'a gülümsedim. Küçük bebeği görünce tek kelime etmedi.
'Neden tepki vermiyor?'
Yeteneğime rağmen oldukça iyi olduğunu düşündüm. Siyah saçlar, altın gözler, Loturobu ve güçlü göğüsler! Tam olarak ona benziyordu, peki neler oluyor?
Biraz üzgün görünüyordu ve sordu.
"Peki ya üst kısım?"
Ah! Ona üst kıyafetler vermeyi unuttuğum en etkileyici kısmını yaratmaya çalışıyordum. Ben gülümserken o da yapacak bir şey yokmuş gibi gülümsedi.
Oyuncak bebekleri cebine koydu. Bunu yapmadan önce bebeğin yanağını ve benim yanağımı öptü.
"Teşekkür ederim. Bu konuda dikkatli olacağım."
"Dikkatli ol."
Ridrian'ın incineceğini düşünmemiştim ama endişelenmeden de duramadım.
"Elbette."
Kendinden emin cevabına gülümsedim.”
“Katalaif. Bunu sabırsızlıkla bekliyor olacağım."
***
Yürüyüşün zamanı beklenenden hızlı geldi.
Sahnede Ridrian'ı bekledim ve sakinleşmeye çalıştım.
"Vay be."
"Gergin misin?"
"Biraz."
Ravis'in alaycı yüzüne baktığımda kendimi biraz rahatlamış hissettim.
"Bununla oldukça iyi görünüyorsun. Iona'nın benimle aynı şeyi giyeceğini düşünmek. Garip hissettiriyor.”
Gelen rahipleri cesaretlendirmekten yeni döndüm ve son konuşmamda giydiğim başrahip cübbesini giyiyordum.
“Ben de aynısını hissediyorum. Grubun gönderdiği bir şeyi giyeceğimi düşündüm.”
Bu sabah Lina bana grubun gönderdiği azizin kıyafetlerini verdi. Zarif, sadık, giymesi zor ve ağır görünüyordu. Daha giymeden midem bulandı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tyrant'ın Son Bebeği | HIKAYENİN DEVAMI/ARA VERİLDİ
Literatura Kobieca|GÜNCEL| Trajik sonuyla ünlü bir fantastik aşk romanına göç ettim. Özellikle travmatik geçmişinden dolayı uykusuzluk çeken cani zalim imparatorun son "bebeği" oldum. Ne olursa olsun, kadın kahramanın ortaya çıkıp zalim imparatorun kurtarıcısı olması...
