•°•My Hero Academia × Sukuna (kadın) okuyucu•°•

•°•yirmi dokuzuncu bölüm: önceki hayat•°•

Hepinize merhaba~

Beğenip yorum yapmayı unutmayın lütfen <333

Keyifli okumalar ❤️

___________________________________________

"Vay vay vay kimleri görüyorum? İtadori (Ad) ya da (Soyad) (Ad) mı demeliyim?"

-----

Gözlerimi büyüterek önümdeki çocuğa baktım. Benimle yaşıt ya da benden bir-iki yaş büyüktü. Siyah dikenli saçları ve kötü bir gülümsemesi vardı. Söylediği soyadı aklımda dönüp duruyordu. (Soyad), Neden bu kadar tanıdık geliyordu? Yoksa o çocuk da mı önceki hayatımdan birisiydi? Ve (soyad) da benim soyadım.

Bir anda başıma saplanan ağrı yüzünden geriledim. Sonra tekrar çocuğa baktım. "Kimsin sen?"

Çocuk kıkırdayarak gözlerini bana dikti. "Hatırlamamana şaşırdım. Oğlumu büyüten sendin. ben Fushiguro Toji"

Hatırladığım son şey onun konuşmasıydı sonra bayılmış olmalıyım.

-•°•---- önceki hayat-

"Satoru, Nanami'yi rahat bırak!"

Satoru üzgünce bana baktı. "Ama (Ad)-chan-"

Satoru sözünü yarıda kesip gülümseyerek arkama baktı. Tam ben de baktığı yere bakacakken birisi bacaklarıma sarıldı.

"(Ad)-san." Bu Megumi'ydi ve sanki bir yere gidecekmişim gibi sıkıca bana sarılıyordu.

Saçlarını karıştırarak gülümsedim. "Hoşgeldin Megumi-kun, okul nasıldı?"

Yavaşca benden ayrılarak mırıldandı. "Sıkıcı."

Satoru kıkırdayarak Megumi ile dalga geçti. Ben ters ters bakınca sustu ve gergince gülümsedi. "Megumi'im ile dalga geçme."

Satoru gözlerini devirirken Megumi hafifçe kızararak yere baktı.

"O senin çocuğun değil (Ad)."

Megumi'nin elini tutarak cevap verdim. "Umrumda değil."

Nanami yanımıza gelip Megumi'nin saçını karıştırdı. "(Ad)-chan haklı, rahat bırak onları."

Satoru somurtarak bize baktı. "Çok sıkıcısınız~"

Arkasını dönüp yürümeye başlayınca Megumi'yi odasına götürdüm. Ailesi olmadığını öğrenince -yani babasının öldüğünü- onu kendim büyütmüştüm. Beni annesi gibi görüyordu.

-•°•-

"(Soyad)-san geliyor!" Kahverengi saçlı kızın neşeli sesi kulaklarıma geldiğinde gülümsedim ve yaptığım tatlıları önlerine koydum.

"(Soyad)-san!" Pembe saçlı çocuk da bana gülümsedi.

"Belli ki Satoru sizi çok yoruyor. Bunları size yaptım."

Megumi'nin yanına oturdum ve tatlıların içinden bir tane kurabiyeyi alıp ona verdim. Tatlılarımı küçüklükten beri çok seviyordu. "Teşekkür ederim (Ad)-san." Hemen saçlarını karıştırdım. Onu hala çocuk olarak görüyordum.

"Ne oluyor burada~" Satoru'nun sesi arkamdan geldi ve tatlıları görünce gözlüklerinin arkasındaki gözleri büyüdü. Bütün kutuyu alıp hızlıca yürümeye başladı.

"Gojo-sensei!" Yuji ve Nobara Satoru'yu kovalamaya başladıklarında gülümsedim.

Megumi'ye baktığımda kaşlarını çatıyordu. "Hey~ üzülme Satoru az sonra geri gelir." Onlara tekrar baktığımda kutuyu çekiştiriyorlardı. Ofladım ve ayağa kalkıp Satoru'nun elinden kutuyu aldım. "Onları birlikte yiyin diye getirdim ve Satoru, eğer hepsini alırsan sana bir daha yapmam."