•°•My Hero Academia × Sukuna (kadın) okuyucu•°•

•°•Otuzuncu Bölüm: hata•°•

Evet yine gecikti :')
Kusuruma bakmayın <333

Umarım beğenirsiniz, iyi okumalar ❤️
___________________________________________

Gözlerimi devirdim ve okula yürümeye başladım. "Peşimden gelirsen..." Yerimde durdum ve ona baktım. "Seni öldürürüm."

Önüme geri dönüp yürümeye devam ederken kafamdan Sukuna'nın kıkırdamasını duydum. "Sonunda hatırladın mı?"

Kafamı aşağı yukarı salladım ve gülümsedim. "Evet."

-----

Sonunda okula vardığımda hava kararmaya başlamıştı. Ofladım ve içeri girdim. Girer girmez bütün öğretmenlerim konuşmalarını kesti ve ağızları açık bir şekilde bana baktı.

Sonunda All Might konuştu. "Genç İtadori!"

Yavaşça onlara el salladım. 'Belki de hiç gelmeyip kaçmalıydım.'

'Katılıyorum.'

Shouta-sensei çok korkunç bir şekilde yanıma gelmeye başladı. Ben de ona tek kaşımı kaldırıp kımıldamadan baktım. Yanıma gelince bir anda bana sarıldı. Beklemediğim için biraz dondum ama ona geri sarıldım. "Seni bir daha görmeyeceğimizi sandık, (Ad). Çok korktuk..."

Arkadan müdürün rahatlamış sesi geldi. "En çok da Aizawa-san korktu."

Gülümsedim ve öğretmenimden ayrıldım. Hizashi-sensei de yanıma geldi ve boyuma eğildi. Evet bu yaştayken maalesef çok kısayım... Lanet reenkarnasyon. "İyi misin (Ad)-chaan?! Gerçekten çok endişelendik."

"İyiyim Hizashi-sensei, gerçekten iyiyim."

Hisahi bana gülümsedi. Ben de tam ona gülümsüyorken arkadan şifacı kadının sinirli sesi geldi. "Kırdığın cam ve yaraladığın arkadaşların iyi değil ama."

Kaşlarımı çattım ve ne kadar korkunç olduğunu bilmediğim bir ifade ile şifacıya baktım. "O zaman camı yaptırın."

Kadın biraz gerilese de konuşmaya devam etti. "Peki arkadaşların?"

Gözlerimi devirdim ve okulun revirine gitmeye başladım. "Onları ben iyileştiririm."

Arkamdan şifacının sinirli sesini duysam da umursamadım. Bu sırada öğretmenlerin hepsi de beni takip ediyordu. Sonunda istediğim yere geldiğimde elimle artı işareti yaptım ve şifacı ruhu çağırdım. "Daichi-kun onları iyileştirebilir misin?"

Daichi, öğretmenlerimin şaşkın bakışları altında öğrencileri iyileştirmeye başladı. İzuku gitmişti ben de eskiden onun olduğu yatağa oturdum.
"Özür dilerim..."

Kısa bir sessizlikten sonra konuşan ilk kişi Shouta-sensei oldu. "Bunları sana yaptıran kişi o içindeki yaratık mı?"

"Sen kime yararık diyorsun, moruk!"

"Sukuna." Sukuna'yı uyardıktan sonra öğretmenimin tam gözünün içine baktım. "Lütfen onun hakkında böyle konuşmayın sensei."

Shouta-sensei üzgünce bana baktığında aklıma önceki hayatımda yaptığım hata geldi ve gözyaşlarımı tutamadım.

---------- (önceki hayattan kesit -önceki bölümde yaşnanlardan sonra-)

"Neden (Ad)? Bizi hiç mi sevmiyorsun?!" Satoru'nun ağlamaklı sesini duyup yıkılsam da kafamı dik tuttum.

"Özür dilerim Satoru. Ama Sukuna'yı kurtarmam lazım."

Satoru hemen bağırmaya devam etti. "Peki ya Yuji, Nobara, Megumi?! Onlara ne olacak?!"