•°•My Hero Academia × Sukuna (kadın) okuyucu•°•

•°•onuncu bölüm: ortaokul•°•

Beğenip yorum yapın lütfen 🔪🐥

_________________________________________

~dört yıl sonra on yaşında~

"Ablacıııım~ annem hızlı olsun diyo! Daha beni anaokuluna bırakıcakmışsın." Kapımın önünde Satoru'nun bağırdını duydum.

"Tamam, bekle Satoru." Ortaokul formamı giydim ve odamdan dışarı çıktım. Çıkar çıkmaz, küçük kardeşim Satoru bana sarıldı. Ben de kıkırdayıp ona sarıldım.

Satoru doğuştan albinoydu. O yüzden güneşde fazla kalmıyordu ve çıkarken mutlaka şapka ve gözlük alıyordu. Ailem Satoru'nun durumunu öğrendiklerinde ilk başta çok üzüldüler, ama sonradan alıştılar. Ben ise Satoru doğduğundan beri onun çok özel ve çok tatlı olduğunu düşünüyorum. Onun gibi bir kardeşim olduğu için çok mutlu ve şanslıyım.

"Hazır mısın küçük adam?" Satoru'ya gözüm kapalı bir gülümseme gönderdim.

Satoru sarılmadan kafasını kaldırıp hızlıca başını salladı. Bugün Satoru'nun anaokulunda ilk günüydü. Benim ise ortaokulda ilk günümdü.

"Tamam o zaman, ailemize veda ettikten sonra gidelim." Satoru'nun elinden tutup ailemizin yanına gittik.

"Satoru, şapkanı ve gözlüğünü unutma sakın!" Annem bize baktı ve gülümsedi. "Aferin size, iyi dersler benim canım çocuklarım." Annem ikimize de sarıldıktan sonra babam da yatak odasından çıkıp bize "iyi dersler" diledi.

Onlara el salladıktan sonra birlikte dışarı çıktık. "Şimdi Hitoshi-kun'u almanın zamanı geldi." Hitoshi'nin kapısını çaldım, bir dakika sonra açtı ve bize yorgun bir gülümseme verdi.

"Hadi gidelim." Hitoshi de Satoru'nun diğer elinden tuttu ve anaokuluna yürümeye başladık.

Anaokuluna varınca eğildim ve Satoru'ya kocaman sarıldım. "Seni çok seviyorum. İyi dersler Satoru." Satoru'yu yanağından öptüm.

"Sana da iyi dersler abla! Ben de seni seviyorum." O da bana sarıldı ve yanağımı öptü. "Görüşürüz abla, görüşürüz Hitoshi-senpai!" Satoru sonra okuluna koşmaya başladı. Hitoshi ve ben de arkasından gülümseyerek baktık.

"Çok çabuk büyüyorlar." Kendimi gururlu bir abla gibi hissediyordum. Hitoshi bana bakıp gülümsedi ve hayallere daldı.

'Acaba biz de bir gün buraya çocuklarımızı getirebilecek miyiz (ad). Bunu çok isterdim...' Hitoshi bunu düşününce kızardı ve kafasını başka tarafa çevirdi.

"Hadi biz de gidelim Hitoshi-kun!" Hitoshi'nin elinden tutup ortaokula gitmeye başladık.

"Biz neden yine farklı sınıftayız ya! Hepsi yazar-sama'nın suçu." Kaşlarımı çattım ve yere baktım.

Hitoshi'nin elimde olan tutuşu sıkılaştı. "Yazar mı? Neyse, ama en azından aynı okuldayız (ad)-chan. Ve belki lisede aynı sınıfta oluruz."

Yazar: hehehe, aynen aynen...

"Hitoshi, aynı sınıfta olmasak da beni hiç bırakmazsın dimi?" Üzgün bir şekile yere baktım.

Hitoshi bir anda durdu ve kaşları çatık bir şekilde bana baktı. "Bunu biliyorsun sanıyordum (ad)... Ama unuttuysan sana, bana anaokulunda söylediğin şeyi söylüyorum..."

Zaten el ele tutuştuğumuz elimi kendine çekti ve kulağıma eğilip fısıldadı. "Seni istesen de bırakmam (ad)." Yorgun sesi beni biraz titretti ve kızardım. Sonra ona sarıldım ve çok sessiz bir 'teşekkürler' mırıldandım.