Vera zet de bloemetjes buiten

Vera is het zat

"En nou is het afgelopen! Hou 'es even op joh!"

"Ach joh wat loop jij toch weer te saggerijnen... laat me toch." Het dikke varken draaide zich om, om vervolgens met een enorme smak weer de modder in te duiken. Een grote plens modderige druppels vlogen alle kanten uit. Vera zat helemaal onder gespetterd.
"Dit is het echte leven," zei Barend, "hele dag lekker door de modder plenzen, beetje rondknorren en die rare kinderen bekijken die naar ons staan te staren van achter het hek. Ha wat een types! D'r valt nog 'es wat te lachen hier!"

"Nou ik vind het anders niks om te lachen," zei Vera boos. "Je hebt me helemaal vies gemaakt met je geplens door die modder, ik zit helemaal onder, zie je dat dan niet Barend!"

"Ja," zuchte Barend, "Daar zijn we varkens voor. Dat hoort. Varkens horen nou eenmaal door de modder te rollen. Het is me toch ook niet geweldig Veer?"

"Nee, ik vind het ronduit smerig. Ik had me net nog lekker af kunnen spoelen, weet je nog, gisteren regende het zo lekker hard. Ik was weer helemaal fris en fruitig. Die vieze grond hier, ik kan geen poot verzetten, het is hier één grote vieze modderbende. Hoe kan ik hier nou wonen?"

Barend stond op uit zijn modderbad. De modder sijpelde langs zijn dikke roze buik op de grond. Hij keek eens naar beneden naar zijn poten. Die stonden toch wel zo'n 3 centimeter verzonken in een grote dikke modderige laag prut.
"Veer, wat maak je je druk? Ik vind het wel lekker."

"Nou en ik niet! En dan al die stomme kinderen die hier elke dag achter dat hek naar ons staan te staren, gekke bekken trekkend, stom pratend. Denken ze soms dat ik het leuk vind om als een soort object bekeken te worden? Ik ben een edel dier, een nobel varken, dochter van Sir Hendrick de Beer..... zo tragisch dat ze mijn lieve vader naar de slacht hebben gebracht. Die is vast verkocht in de slagerij als een leverworst van hoge kwaliteit."

"Hahaha laat me niet lachen Vera, een 'nobel' varken. Nou nou, jij pretendeerd je heel wat. Ja, je vader was een van de grooste Beren die ik ooit heb gezien, sterk ook. Haha leverworst.... zal vast lekker gesmaakt hebben!" Barend bulderde van het lachen.

"Ongevoelige vlerk!" schreeuwde Vera en ze stampvoette. Dat had ze beter niet kunnen doen want een grote modderspetter vloog omhoog, recht in Vera's oog. Nu was Vera helemaal woest.
"Mijn vader was een nobel varken van goede afkomst, als mijn vader nog geleefd had, dan zou ik nu zeker niet opgesloten zitten als een kijkobject hier in deze kinderboerderij! De hele dag in de blubberprut rondlopen! En ik ga er wat aan doen. Let maar op!"

Vera stoof terug het hok in, om zich de rest van de dag niet meer buiten te laten zien.

"Die is goed boos," dacht Barend..... "Ach.... vrouwen, het zal wel weer de tijd van de maand zijn. Ik neem nog maar eens een duik." En hij liet zich met een gigantische smak terugvallen in de modderplas.