Vera zet de bloemetjes buiten

Een oude bekende

"Ik ben gereed!" bevestigde Vera kordaad, en ze gaf een dankbare knipoog naar Karel. De stal was weer helemaal spik en span.

"Het ziet er prima uit." zei de hoofdgans. "Vooruit, op naar de koeienstallen, je dacht toch niet dat je al klaar was?"

'Wat een gemenerd,' dacht Vera.
Vera begon gehoorzaam naar de koeienstallen te lopen, maar de ganzen bleven staan. Vera keek achterom.
De hoofdgans keek streng. "Vergeten wij niet iets?" zei hij sarcastisch.

Vera had geen idee. De hoofdgans wees naar de schoonmaakspullen. "Ga je schoonmaken zonder schoonmaakspullen? Vooruit! Raap de schep en de bezem op!"

Vera raapte alle spullen bij elkaar. Ze liet alles bijna vallen zoveel was het, en ze stompelde en struikelde met de spullen naar de volgende stallen. Daar gooide ze de spullen op de grond neer.

"Rap tempo aan het werk!" schreeuwde de hoofdgans. Over een half uur moet het klaar zijn!"

'Oh wat een vervelende rotganzen zijn dat toch. Helemaal niet lief. Ik kan niet wachten tot ik hier weg ben. Ik hoop maar dat het plan van Geertje lukt.' dacht Vera. Ze begon driftig de stallen leeg te scheppen. De koeien waren er niet, die stonden nog in het weiland. Daarna pakte ze de bezem en veegde de stal helemaal leeg. Het zweet liep over haar rug.
'Het was denk ik toch niet zo'n goed idee om weg te lopen uit de kinderboerderij. Kon ik maar terug naar het landhuis, toen was alles nog goed.' dacht Vera somber. Toen ze klaar was met de boel schrobben liep ze naar de hooibalen toe. Bijna klaar, ik heb nog 10 minuten...

"Tsjip-tsjip!" hoorde Vera. Ze keek om zich heen. Was dat de mus?
"Tsjip-tsjip-tsjip!"
Ja hoor dat kan niet anders, dat was de mus die ze eerder gezien had.

Daar op een van de hooibalen zat de mus te kwetteren.

"Hee Mus! Jij hier?"

"Tsjip-tsjip, nou dat kan ik beter tegen jou zeggen! Ik dacht dat jij in het bos was."

Vera pakte wat hooi en liep naar de stal. De mus vloog achter haar aan en ging op het randje van de halve deur zitten. "Wat ben je hier aan het doen Vera?"

"Ach het is een lang verhaal. Ik heb straf gekregen van de ganzen, ik mocht hier niet komen, ik ben 'onbevoegd'..."

"Tsjip-tsjip. Wat een onzin. Zijn ze weer bezig? Je moet zeker de stallen schoonmaken. En in de scheppenschuur zitten?"

Vera keek verbaasd. "Ja precies."

"Het is ook altijd hetzelfde liedje. Met die omhooggevallen ganzen. En die idiote hond die denkt dat ie van de politie is. Je laat je toch niet op je kop zitten hé?"

"Nou, als je een geheim kan bewaren?" zei Vera voorzichtig.
"Ik zwijg als het graf!" kwetterde de mus plechtig.
"Kom eens dichterbij." En Vera fluisterde in het oor van de Mus. Ze vertelde over het plan van Geertje.

De Mus begon te grijnzen. "Tsjip-tsjip, goed plan. Ik kom je ook helpen! Dat wordt lachen!"

Daar kwamen de ganzen alweer driftig aangewaggeld. "Oh daar komen ze aan!" zei Vera angstig.
"Maak je geen zorgen Vera, hou vol, binnenkort ben je vrij." kwetterde de Mus en vloog snel weg.