Vera zet de bloemetjes buiten

Naar het ziekenhuis

Vera mocht niet mee het ziekenhuis in. Ze moest in de auto blijven wachten. Heel vervelend, maar ze begreep het wel. Ze wilde ik niet dat Freddie en Esther problemen zouden krijgen door haar.
Ze waren nu al een behoorlijke tijd binnen en Vera begon zich te vervelen.
'Zal ik even FarmVille2 spelen?' dacht Vera. Esther had namelijk haar mobiel in de auto laten liggen. 'Vind ze vast niet erg.'
Maar er zat een code op, een patroon.

"Pffff...." zuchte Vera. En ze deed een paar pogingen.
"Hè bagger nou toch, hij wil niet open." Vera was zo bezig met de telefoon dat ze niet had gezien dat Freddie en Esther alweer uit het ziekenhuis waren gelopen. Freddie opende de deur.
"Zo, mobiele eenheid, lekker een spelletje aan het spelen?" grinnikte Esther. Vera bloosde. "Ehm ja, ehm nee eigenlijk, ik kreeg hem niet open."
"Geeft niet Veer je mag straks wel even een spelletje spelen."
"En, hoe is het gegaan?" vroeg Vera oprecht geïnteresseerd.

"Freddie is zo gezond als een vis, maar ik had niet later moeten komen. Ik heb 't. Maar omdat het nog in een beginstadium is word ik er waarschijnlijk niet al te erg ziek van. Ik heb een hele zak medicijnen meegekregen, moet je kijken!" Esther hield een witte tas open vol met pillen, siroopjes, antibiotica en een zalf.
"Ja, ze kan zo een pillenwinkel beginnen. Maar ach, het belangrijkste is dat ze er weer helemaal bovenop komt. Ik heb net met Ton gebeld, het gaat goed, hij loopt alweer op. Al is hij nog lang niet van die nare bulten af."

Freddie was ondertussen gaan rijden en ze reden de straat van de Salon in. "Nou Vera, dat was het dan. We zullen afscheid moeten nemen..." zei Esther. Haar stem klonk een beetje verdrietig.
"Ik zal je missen Veer."
"Ik jullie ook." zei Vera. "Echt superbedankt voor deze leuke vakantie. Dan ga ik nu maar naar Frits."
"We komen je zeker nog eens opzoeken hoor!" riep Freddie nog. En ze keken haar na terwijl ze de straat uit liep.