Vera zet de bloemetjes buiten

Naar het vliegveld

Ze reden de grote garage binnen. Wat was alles hier groot. Freddie trok een kaartje uit een automaat en de hefboom ging open.
"Laten we een goeie plek zoeken, hij blijft hier een weekje staan."
"Daar is een plek, bij dat blauwe bord!" riep Esther.

Ze stapten uit en pakten de koffers uit de laadbak. De lucht was koud hier. Er hangt altijd zo'n raar sfeertje in die parkeergarages. Snel liepen ze richting de uitgang. Ze moesten met de lift mee naar boven. Het was een heel stuk lopen door een lange witte gang.
"Wat is dat?" vroeg Vera, wijzend naar de metalen baan waarop mensen met koffers en andere bagage voorbij suisden.
Esther grinnikte. "Dat zijn een soort roltrappen, zodat je niet zoveel hoeft te lopen. Komop dan gaan we er eentje proberen."

Freddie stapte de baan op.
"Ja toe maar."
Vera durfde niet zo goed, maar zette toch een pootje op de baan, ze kukelde bijna om. Esther hield haar nog net op tijd tegen en wiebelend stond ze op de baan.
Dit was grappig. Nu hoefde ze niet te lopen. Ze suisde langs winkels en grote borden met daarop allerlei vakantie reclames. Vera keek haar ogen uit.
"Waar gaan we nu naar toe?"

"Nou, we zijn op het vliegveld en we gaan zo inchecken." zei Freddie.
"Ik moet plassen." zei Vera.
"Geen paniek, we komen straks wel bij de toiletten." zei Esther met een lach.

Aan het einde van de lange witte gang kwamen ze bij een enorme hal. Het was hier zooooo druk. Er liepen honderden mensen met koffers en tassen. Met karretjes en buggies. Er waren wel honderd winkels, het was een drukte van belang.
Bijna reed er een mevrouw met haar koffer over Vera's teen heen.

"Ja deze kant uit. We hebben vlucht AC301, ik zie het staan op het bord." zei Freddie terwijl hij omhoog keek naar een groot zwart bord met gele lichtgevende cijfers en letters.
"We moeten haast maken, de incheck is al begonnen." zei Esther en ze zette flink de pas er in.

Vera moest moeite doen om het tweetal bij te houden.
Ze kwamen bij een hal met allemaal balies. Aan elke balie stond een lange rij mensen met tassen en koffers.
"Deze moeten we hebben."
En ze gingen in de lange rij staan.

Een kale meneer met een bril keek lang naar Vera en vroeg aan Esther: "Neemt u nou een varken mee op vakantie?"
"Ja dat klopt meneer."
"Is dat uw..... huisdier?" vroeg de man met een lichte walging in zijn stem.
"Nee hoor." lachte Esther, "het is voor ons werk. We gaan een fotoshoot doen voor een reclamespot."
"Aha, ik begrijp het. Bijzonder. Nou, veel succes."
"Dank u."
En Esther keen Vera aan en glimlachtte. "We zijn wel een verschijning he?"

Ze waren aan de beurd. De koffers werden op een lopende band gelegd en gewogen. Ze moesten nog flink bijbetalen vanwege het overgewicht. De paspoorten werden op de balie gelegd.
Een keurige dame in een lichtblauw uniform keek Freddie serieus aan. "Heeft u een vergunning meegebracht voor het dier wat u wilt vervoeren op de vlucht?"
Freddie haalde wat papieren uit zijn borstzak en overhandigde ze aan de dame.
"Prima in orde meneer. U kunt gang 3 volgen, vlucht nummer AC301."
En ze overhandigde Freddie drie tickets en de bewijsjes van de bagage.

"Nou meiden, komop, dan gaan we nog even lekker taxfree shoppen!"