Vera zet de bloemetjes buiten

Fotoshoot op het strand

Een heel stuk van het strand was afgezet. Overal liepen mensen van de filmploeg. De camera's werden geplaatst en er werd druk gepraat over de opnames. Vera zat op een klapstoeltje. Vanochtend waren ze vroeg wakker geworden, en hadden ze ontbeten in het restaurant. Croissantjes hadden ze gegeten, met kaas. Daar hield ze niet zo van, maar ach. En daarna was ze met Esther ansichtkaarten gaan halen. Voor al haar vrienden. Een voor Barend en al haar vrienden van de kinderboerderij, en een voor Gerrit, een voor Frits en de Oude Dame en een voor Geertje, al wist ze daar het adres niet zo goed van. Ze hoopte maar dat de kaarten allemaal goed aankwamen.

Ton kwam zwetend aangelopen, wat een druk baasje was dat. Hij liep maar heen en weer met papieren in zijn hand, van de cameraman, naar de vigagist, en de mensen van de antourage. "Vera, laten we even doornemen wat je gaat doen. Luister..."
Ton legde in detail uit wat de bedoeling was. Hoe ze moest lopen, hoe ze in de camera moest kijken en wat ze moest zeggen en doen. Toen alles duidelijk was, en iedereen klaar stond konden ze beginnen.

Vera was het duidelijk niet gewend, want de shoot moest wel 5 keer over. Maar uiteindelijk was het goed. "Perfect shot! Deze houden we!" riep Ton. Vera kreeg een bemoedigende knipoog van Esther, en ze stak haar duim op. "Goed gedaan meid!"

Na enkele uren van filmen en foto's maken was het klaar.
En gelukkig ook maar, want het was inmiddels snikheet. Het zweet liep over Vera's rug.

"Nou, ik ben blij dat het erop zit. Laten we daar in dat strandbarretje even wat gaan drinken." stelde Ton voor.
Vera, Esther, Freddie en Ton namen plaats op de barkrukken. De plafondventilator blies een heerlijk koel windje. En Ton bestelde een tropische milkshake. Ze kregen alle 4 een uitgeholde ananas met ananasmilkshake er in, lang geel rietje erin en een parapluutje d'r op.
"Zo, dat is mooi gelukt. Dat wordt een geweldige reclamespot." zei Esther, "ik vond dat je het erg goed deed hoor, Vera."
"En ik dan?" vroeg Freddie met een pruillipje.
"Jaaaa jij ook." lachte Esther.

"Ik heb zo'n jeuk aan mijn rug Fred, kan je misschien even kijken? Het doet ook pijn." zei Ton opeens.
Ton draaide zich om en trok zijn blouse een stuk omhoog.
"Oei..." zei Freddie.
"Wat is er?" zei Ton iewat geschrokken, toch niets ergs?
"Nou Ton, dat ziet er niet best uit. Het is een bult, hij is groen-geel. Misschien ben je door een insect gestoken. We kunnen je wel even langs een dokter brengen?"
"Ach nee, dat hoeft niet." zei Ton laconiek.
"Ik zou het toch maar even doen. Dit ziet er echt vreemd uit..."