Vera zet de bloemetjes buiten

Verbouwing

Op de kinderboerderij was het een drukte van belang.
Her en der verspreid stonden er graafmachines, een hijskraan en vrachtwagens met grote laadbakken. Ze reden af en aan.
Over het hele terrein liepen mannen met gele hesjes en gele helmen.
De heuvel van de Hazenburcht was een flink stuk groter geworden. En het nieuwe stuk heuvel was ingezaaid met graszaad. Een prachtig geel hek stond te glimmen om de heuvel heen.

Barend bekeek het geheel van een afstandje vanuit zijn hok.
Spetter floepte langs, hij zag daar tussen de bosjes iets bewegen. Hij schoot voorbij Barends hok en je zag alleen nog zijn staart kwispelen uit de bosjes. Barend stond op.
"Spetter! Hee Spetter! Kom eens hier!"

Spetter keek achterom. Hij liet het vogeltje voor wat het was en liep naar Barend toe.
"Prrr wat is er ouwe makker?"
"Heb je de heuvel van Mevrouw Haas gezien? Wat enorm groot hé?"
"Prrrr jazeker Barend. En het nieuwe kippenhok is ook al af, en de eenden hebben een grotere vijver gekregen, met een grappig eendenhuisje in het midden ervan, op een soort eilandje. Ze vinden het geweldig."
"Ik zie hier nog niks gebeuren, Spetter."
"Ha je bent zeker bang dat ze je gaan vergeten hé? Nou wees maar niet bang. Ik heb bij de ingang je zwembad al gezien. Hij is gigantisch!"
"Echt waar?"
"Ja man ik zit toch niet uit mijn nek te zwammen. Prrrrr. Knalblauwe rand met een aardebruine binnenkant. Je nieuwe hek staat er ook."

De boer kwam aanlopen. "Vort Barend, je hok in. We gaan de boel hier eens lekker opknappen."
"Nee, nee, nee, dat varken kan niet in dat hok blijven." zei een grote man met een gele helm. "Dat is te gevaarlijk. Laat 'em lekker even loslopen op het terrein tot we klaar zijn."
"Nou dat denk ik niet. Vorige week is er al een varken weggelopen, dat gebeurd me niet nog eens. Ik denk dat ik Barend maar eens op de zandheuvel ga parkeren voor zolang."
En de boer deed het hek open en nam Barend mee naar de Hazenburcht.
"Zo jongen, je mag een tijdje bij de hazen blijven. Dat vind je vast niet erg, ben je er ook eens een keertje uit."
Barend liet zich gewilig meevoeren naar de zandheuvel.

"Alle wonders nog aan toe, jij hier Barend?" vroeg Mevrouw Haas. Ze kwam haar burcht uitgelopen. "Fijn jongen, om je weer te zien."
"Ja de boer heeft me hier neergezet, ze gaan mijn hok verbouwen Thea."
"Spannend zeg. Wil je misschien een kopje thee? Ik heb net gezet?"
"Nou vooruit dan. Laten we dat eens proberen."
Vanaf de zandheuvel kon Barend alles goed zien. Vooral als hij helemaal bovenop de top ging staan.
"Niet stampen Barend," lachte Mevrouw Haas, "Anders valt mijn kroonluchter naar beneden!"
"Nee nee, ik zal uitkijken."

Barend ging zitten. Oei daar ging zijn hok. Helemaal aan planken vermorzeld door die grote graafmachine.
Hij kon het niet helpen terug te denken aan de goeie ouwe tijd die hij er had gehad met Vera.
Goh wat had hij een lol gehad. Met zijn geweldige truken door de modder heen. En ook al was Vera soms een moppersnor, ze was zijn trouwste fan... Hij miste haar eigenlijk vreselijk. Barend zou er alles voor over hebben om haar weer terug te zien.
"En nog steeds geen kaartje gehad.... ze is me vast vergeten." zei Barend in zichzelf.

"Wil je suiker in je thee?" riep Mevrouw Haas vanuit de burcht.
"Ach ja, doe maar." riep Barend terug.

De hele dag waren de mannen met de gele helmen in de weer. Het hele hok werd platgelegd en alles werd weggehaald.
"Zou 't nog wat worden?" mijmerde Barend.
Mevrouw Haas kwam aan met zijn kopje thee. "Niet getreurd, het komt wel goed. Morgen staat er een gloednieuw hok, en kan jij weer verder met je modder training."
"Ik kan niet wachten." probeerde Barend opgewekt te zeggen, maar zijn ogen verraaden het. Hij was verdrietig. Hij miste Vera.
'Kwam ze maar weer terug...'