Vera zet de bloemetjes buiten

Terrasje pakken

Ze liepen de marmeren trap af en liepen recht tegen het hotel restaurant aan.
"Zo, dat ziet er sfeervol uit." zei Esther. Ze konden door de open deuren heen de elegant gedekte tafels zien met bordeaux rode tafelkleden en kandelaars met brandende kaarsen.
"Mij te sjiek." zei Freddie en hij trok een lip op. "Ik hou niet van dat gepifpaf. Ik heb toen we hier heen reden een leuk eettentje gezien, daar kan je ook buiten zitten. Zullen we daar heengaan?"
"Wat jij wil Fred," zei Esther, en ze liepen het hotel uit. De straten waren vol met mensen, en flikkerende neonlichten.

"Hier heen dames." riep Freddie.
Vera en Esther liepen achter Freddie aan, en keken hun ogen uit. Alles was anders hier. Tropisch. Gezellig.

Het eethuis was al aardig vol. Er stonden net mensen op van hun tafeltje buiten en Freddie trok Esther mee aan haar arm. "Komop, er is plaats vrij buiten!"
Ze namen plaats aan hun tafeltje. Terwijl ze op de ober wachtten droomde Vera een beetje weg in gedachten.
'Hoe was het nou toch mogelijk? Het leek wel een droom. Gisteren was ze nog op de kinderboerderij, in de modder, en vandaag zat ze op een terrasje van een eethuis in Ibiza.
Eshter gaf Vera een por. "Auw!"
"Wat wil jij? Hee joh, waar zat je met je gedachten?"
"Ach, ik dacht terug aan thuis... en ik bedacht me ineens dat ik nog heel veel vrienden een kaartje moet sturen. Had ik beloofd." zei Vera vlug.
"Ja da's een goed idee, Veer, dat moet ik ook nog doen. We gaan morgen wel even kaartjes kopen. Kunnen ze gelijk op de bus."

Daar was de ober.
"Hij vraagt wat we willen hebben. Weten jullie het al dames, ik neem de lasagne en salade, en als toetje een tropische ijscoupe."

Esther pakte snel de menukaart en ging met haar vinger vlug alle gerechten af.
"Kijk jij ook even Vera, wat je wil. Ik neemmmmmm......... ehm......... vissoep, en gehaktballetjes in saus, en als toetje ehm....... "
"Ik wil appeltaart." zei Vera.
"Ja maar je moet ook een hoofdgerecht nemen." Freddie fronste zijn wenkbrauwen.
"Nou dan neem ik er twee. Een als hoofdgerecht en een als nagerecht." zei Vera met een triomfantelijke grijns.
Freddie en Esther keken elkaar aan, en begonnen te lachen. "Je bent me er eentje Vera, maar mij best, twee appeltaart."
"Ja en een aarbeiensorbet, als toetje voor mij." zei Esther terwijl ze het menu dichtklapte.

De ober schreef de bestelling op en liep weg.
Eshter zat met haar telefoon in haar hand en tuurde naar het schermpje.
"En, vind je het leuk hier Vera? Morgen gaan we filmen, op het strand." zei Freddie.
"Echt waar, op het strand. Leuk is dat want daar ben ik nog nooit geweest." zei Vera blij.
"Dan kom je op tv, mevrouw en dan wordt je beroemd!"

Eshter begon te lachen. Verbaasd keken Vera en Freddie naar haar.
"Wat?" zei Esther, toen ze zag dat ze aangestaard werd.
"Laat ons ook eens meelachen?" zei Freddie.
"Ach niks, het is mijn nieuws-app. Een man in Amerika heeft in 10 minuten 20 pizza's opgegeten. En daarna moest ie worden opgenomen in het ziekenhuis. Sommige mensen zijn ook zo dom!"
"Pfff zoveel pizza's krijg ik in een week nog niet op." zei Freddie.

Daar was de ober alweer.
"Zo, dat is vlug!"
Het eten smaakte heerlijk. Vera was enorm in haar nopjes met haar twee stukken appeltaart.
Ze maakten nog een rondje door de stad en liepen daarna terug naar het hotel. Het was een lange dag geweest. Morgen zouden ze gaan filmen.
Vera keek nog eventjes uit haar raam en langzaam vielen haar ogen dicht....