အဆိပ်ပါရမီရှင် ကြင်ယာတော် book 7

အခန်း(၁၃၀၇)

အခန်း(၁၃၀၇)

အရင်အတိုင်းလုပ်ပါ။

Gu Beiyue ၏သတိပေးချက်ကိုကြားလျှင် ဒု- ဦးစီးရှန်မှာ နောက်ဆုံးတွင် အမှန်တရားကို သတိပြုမိလာသည်။ ဤကိစ္စ၏ အမှားအမှန်ကို ရမ်မျိုးနွယ်မှ နှိုးဆော်ခဲ့သည်။ ချင်မျိုးနွယ်ခေါင်းဆောင်မှာ အပြင်ထွက်ခဲပြီး  လူနာများမှ သူ့ကို ရှာတွေ့လာရန် စောင့်ဆိုင်းသူ ဖြစ်သည်။ ရမ်မျိုးနွယ်ခေါင်းဆောင်မှာမူ မကြာခဏ ကမ္ဘာသို့ ခရီးထွက်လေ့ရှိပြီး ခက်ခဲသော သို့မဟုတ် ထူးထူးခြားခြား ရောဂါအမျိုးမျိုးကို တက်ကြွစွာ ရှာဖွေတတ်သည်။ ထို့ကြောင့် ရမ်မျိုးနွယ်တွင် လူအများမသိနိုင်သော အမှုအခင်းများစွာရှိနေသည်။
သမားတော်များထံ ရောက်ရှိလာသောအခါတွင် အဆင့်အလိုက် သာမန်အသေးအဖွဲရောဂါများကို ကုသခြင်းသည် အရေးတကြီးမဟုတ်ပါက အချိန်နှင့် အရင်းအမြစ်များကို ဖြုန်းတီးခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့က ကုသမှုနှင့် သုတေသနနှစ်ခုစလုံးအတွက် ပိုမိုခက်ခဲသောကိစ္စများကို စိန်ခေါ်လိုကြသည်။ အမှုကိစ္စများ လုံလုံလောက်လောက် စုဆောင်းထားသရွေ့ သူတို့က စနစ်တကျ ကုသမှုအစီအစဉ်ကို အကြံပြုနိုင်ပြီး စံနမူနာတစ်ခုကို ရှာဖွေရန် ထပ်ခါတလဲလဲ စမ်းသပ်နိုင်ကာ နောက်ဆုံးတွင် ထိုကဲ့သို့သော ကုသမှုကို ဖန်တီးနိုင်သည့် ပထမဆုံး ပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်လာနိုင်အပြင် ဆေးပညာသင်တန်းကျောင်း၏ ပြဌာန်းစာအုပ်များတွင်ပင်  ဝင်ရောက်နိုင်သည်—သို့မဟုတ်  ဆေးဘက်ဆိုင်ရာသမိုင်း တစ်လျှောက် ပါဝင်သွားနိုင်သည်။

အဘိုးအိုကို ချင်မျိုးနွယ်ခေါင်းဆောင်ထံ အကြံပြုခဲ့သည်မှာ မထူးဆန်းပေ။ သို့သော် သူက ထွက်လာပြီးနောက် ရမ်မျိုးနွယ်ခေါင်းဆောင်မှာ  သူ့ကို ယူဆောင်ရန် ငြင်းဆိုခဲ့သည်။ ရမ်မျိုးနွယ်မှာ ချင်မိသားစု၏ အရည်အချင်းကိုပင် မေးခွန်းထုတ်ခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတွင် ချင်မျိုးနွယ်ခေါင်းဆောင်မှာ သတ္တမအဆင့် သမားတော်တစ်ဦးဖြစ်သည်။ အကူအညီရှာရန် နည်းလမ်းမရှိသော ဆင်းရဲသားတစ်ဦးကို ဘေးဖယ်ထားလျှင်ပင် ရာထူးနှင့် အာဏာရှိသူများပင် ချင်မျိုးနွယ်ခေါင်းဆောင်၏ စွမ်းအားကို မေးခွန်းထုတ်ဝံ့မည်မဟုတ်ပေ။ ဤအဘိုးအိုမှ ထိုသို့ပြုမူရန် အမိန့်ပေးခံရဖွယ်ရှိသည်။ ယနေ့မြို့တော်တွင်၊ Gu Beiyue ကိုယ်တိုင်အပြင် ချင်မျိုးနွယ်ကို နှိုးဆော်ဝံ့သူမှာ ရမ်မျိုးနွယ်သာ ဖြစ်နိုင်သည်။