Lang leve de liefde

11 | excuses

"Matt, hoe is het met Nova," vraagt Koen voorzichtig als ze maandag weer op kantoor zijn. "Wat denk je zelf," vraagt hij. "Ik bedoelde het echt niet zo. En het was ook hartstikke dom," zegt Koen en Matthy kijkt op. "Dit hoor je niet tegen mij te zeggen. Dat weet je," zegt hij en Koen knikt zuchtend. "Weet ik, maar, hoe?" "Niet doen alsof je niet weet dat ze het hele weekend bij mij is geweest. Raoul en Robbie zijn ook langsgekomen om te checken hoe het met haar was," zegt hij en Koen kijkt naar de andere twee, die knikken. "Is ze er vanavond nog," vraagt hij en Matthy knikt. "Kan ik langskomen?" "Tuurlijk," zegt hij en Koen glimlacht waterig. 

Met een gestresst gevoel kwam Nova op school. En zo gaat ze ook weer weg. Engels kan ze gewoon niet meer rustgevend geven. De leerlingen waren vandaag nog helemaal in de weer van wat er afgelopen vrijdag gebeurde, dus nu loopt ze zelfs twee lessen achter. "Noof, gaat alles goed," vraagt Luuk en ze schudt haar hoofd. "Wat is er?" Ze legt het verhaal uit over afgelopen weekend en hij knikt begrijpelijk. "Oh lieverd toch," zucht hij. "Ik ben, zo gestresst Luuk," zegt ze met tranen in haar ogen. "Oh kom eens hier," zegt hij en opent zijn armen. Direct neemt ze zijn knuffel aan en laat ze een paar tranen los. "Ga je naar Matthy," vraagt hij en ze knikt. "Dat dacht ik al, want ik zie hem aan komen rijden," zegt hij en ze kijkt op uit hun knuffel. "Ik zou toch naar hem komen," mompelt ze. "Ach ja, nu heb je wel een lift," zegt hij en ze knikt. "Ik zie je morgen, goed?" Ze knikt en laat hem los. 

Ze loopt richting de auto en trekt verward de deur open. "Ik dacht dat ik naar kantoor zou komen," vraagt ze verward. "Ja klopt, maar ik wilde gaan, want Milo irriteerde me ontiegelijk erg," zegt hij en ze lacht voordat ze instapt. "Dus ik dacht, ik kom mijn schatje even ophalen," zegt hij en ze glimlacht kleintjes. "Oh en, ik wilde het even ergens over hebben," zegt hij en ze kijkt op. "Koen komt langs vanavond," zegt hij en ze knikt. "Volgens mij wil hij zijn excuses aanbieden, want die jongen heeft het er erg zwaar mee. Ik heb hem nog nooit zo schuldig zien kijken," zegt hij. "Terecht," mompelt ze en de blonde jongen schiet in de lach. "Kom, we gaan naar huis," zegt hij en ze knikt. Ze klikt nog snel haar gordel vast, voordat hij weg rijdt.

Ze doet de voordeur achter haar dicht en als ze zich omdraait staat Matthy, vlak voor haar neus. "Wat," vraagt ze. "Hallo, ik kan je nu eindelijk een kus geven," zegt hij en ze grinnikt. Hij pakt haar bij haar heupen vast en trekt haar naar zich toe. In een vlugge beweging zitten zijn lippen tegen die van haar aan. "Hm," mompelt ze hoog door de actie. Ze voelt hem glimlachen, waardoor ze die van haarzelf ook niet kan onderdrukken. "Ik ben echt blij met jou," fluistert hij en ze voelt haar lichaam warm worden. "Ik ben ook blij met jou," fluistert ze terwijl ze zijn wang streelt met haar duim. "Gaan we samen koken vandaag," vraagt ze en hij knikt. "Dat is goed, zal ik Koen even vragen of hij mee eet of niet," vraagt hij en ze knikt. "Doe dat maar, en meteen even wat hij wil eten. Loop ik ondertussen naar de supermarkt," zegt ze en hij knikt. 

"Gewoon pasta bolognese," vraagt ze als ze naar de sausen kijkt. "Ja! Maar we kunnen de pasta saus ook zelf maken hè? Dat je gewoon genoeg tomaten koopt, knoflook, een paar stukken courgette en dan doen we die in de oven en dan daarna in de blender." "Oh dat kan wel ja, hoeveel tomaten moet ik halen dan, voor 3 personen," vraagt ze en beweegt snel haar telefoon naar haar andere oor. "Ik denk een halve kilo? Dat moet wel genoeg zijn toch?" "Ik kan ook meer maken, en dan kunnen we de rest bewaren," zegt ze. "Oh dat is goed ja. Haal maar wat jij denkt dat goed is." "Is goed, tot zo!" "Tot zo!" Ze hangt op en stopt haar telefoon terug in haar broekzak. 

Ze loopt door de supermarkt en pakt alles wat ze nodig heeft. Een kilo tomaten, drie grote uien. Een zakje met drie verse bollen knoflook erin. Ze gaat niet alles gebruiken. Maar je kan moeilijk om anderhalve knoflook vragen. Ze heeft ook nog een paprika in haar mandje gegooid en een paar verse kruiden. Zoals oregano, tijm en basillicum. Ze pakt nog een pak tagliatelle pasta, voordat ze naar de kassa loopt. Met een volle boodschappentas, loopt ze terug richting Matthy zijn huis.

Als ze de hoek om loopt, ziet ze Koen net uit de auto stappen. Hij merkt haar op en zwaait ongemakkelijk. Ze geeft hem een glimlach, voordat hij op de bel drukt. "Hallo meneer van Heest," zegt Matthy als hij de deur opent. Snel schiet Nova onder de arm van Matthy door naar binnen. "Hey!" Een lach verlaat Matthy zijn mond en ze grinnikt. "Deze tas is zwaar!" Snel loopt ze richting de keuken en tilt ze de tas op de tafel. Ze hoort de lach van de andere twee door de kamer galmen. "Haal ik heel lief de boodschappen, word ik nog uitgelachen ook," klaagt ze en Matthy glimlacht. "Nee, we zijn je heel dankbaar lieverd. Ik ben zo terug," zegt Matthy, die Koen even streng aan kijkt, voordat hij naar boven loopt.

"Nova?" Ze kijkt op, terwijl ze de boodschappen aan het uitpakken is. "Ik wil mijn excuses aanbieden voor afgelopen vrijdag. Ik had, misschien iets beter moeten nadenken over de gevolgen van iedereen naar huis sturen, in plaats van alleen aan de video te denken. Het was ook absoluut niet de bedoeling jou in een paniek aanval te sturen. Dat is het laatste wat ik wilde. Loop je ver achter qua stof," vraagt Koen. "Twee lessen," zegt ze. "Het spijt me echt heel erg." "Het is oke Koen. Het worden gewoon een paar stressvolle weken. Na de toetsweek klopt alles weer," zegt ze en hij knikt opgelucht. "Kom hier," zegt ze als ze haar armen opent. Met een opgelucht hart loopt Koen haar armen. "Kijk, hier kom ik graag naar terug," zegt Matthy. "Is het weer goed tussen mijn schatjes," vraagt hij en de twee die elkaar net nog stonden te knuffelen, schieten in de lach. "Alleen die kale nog, maar ik denk niet dat die ooit komt," zegt Koen. "Dan praat ik ook niet tegen hem," zegt Nova sterk en Matthy kijkt haar aan met een ongeloofwaardige blik. "Daarvoor vind jij Charlotte veels te leuk," zegt hij en ze knikt. "Daar heb je dan wel weer gelijk in," lacht ze. 

"Koen, ga jij maar lekker zitten, wij koken," zegt Matthy en Koen knikt. "En ik ga niet met z'n drieën in de keuken staan, want dan word ik veels te kriebelig," zegt hij dan en Nova schiet in de lach. Koen gaat snel de keuken uit en neemt plaats aan een van de barkrukken aan de andere kant van het eiland. "Verwarm jij de oven voor," vraagt ze aan Matthy, die knikt. Hij pakt de plaat uit de oven en zet die voor haar neus neer. Ze stalt alle groente uit op de bakplaat en pakt wat olijfolie wat ze eroverheen druppelt. "Moet dat?" "Geen idee, zag het mensen ooit doen," zegt ze eerlijk en Matthy schiet in de lach. "Jij mag het wel uit de oven halen trouwens," zegt ze en hij kijkt haar vragend aan. "Ik vind dat eng," zegt ze met een kleine glimlach. Matthy voelt zijn hart even smelten voordat hij knikt. "Dat is goed lieverd." 

Koen kijkt met een kleine glimlach richting de twee die aan het koken zijn. Hij gunt het zijn beste maatje zo ontzettend erg. Hij heeft hem voordat hij haar leerde kennen, al in tijden niet meer zo gelukkig gezien als nu. En dit is graag hoe hij het ziet. Een brede glimlach op zijn gezicht. Zijn lach die door de woning heen galmt. Het doet de rood harige jongen goed. Natuurlijk wil je alijd al je vrienden gelukkig gezien. Maar met Matthy en zijn communicatie skills heeft Koen hem toch altijd het geluk een beetje meer gegund. En het doet hem goed. Hij is gelukkig, dat is aan alles te zien.