Bela Paratoneri /TEXTİNG ✔️[Bitti]

3.3

Bazı insanlar neden yüzü lokum huyu bok gibi?JSJS

...

"Bunu da alayım mı?"diye sordu Barçın. Elinde tuttuğu çamaşır suyuna bakınca başımla onayladım evi temizlemek farz olmuştu. Onu da sepete attı ve ilerledi. Evde hiç bir şey olmayınca ilk iş alış verişe çıkmıştık yakınlarda ki markete girip ne var ne yok alıyorduk. 

"Temizlik malzemeleri bitti. Sırada abur cubur ve yemek için bir şeyler almak var. Gel şuraya gidelim."dedim. Ve sağa saptık elime ne aldıysam sepete koydum. Oradan çıkınca sola bir kaç makarna ve pirinci doldurduktan sonra alış verişe devam ediyordum.

"Daha ne alacaksın Ada. Dünyayı aldık."dedi somurtarak. Ona doğru döndüm ve gözlerimi kısarak "Annem hep ihtiyacın fazlaysa dünyayı alabilirsin, der. Bende annemin sözünü dinliyorum."dedim ve sevimli bir şekilde sırıttım.

"Bu durumda ki mağdur baban oluyor."dedi sonra devam etti."Bana Ailenden ilk defa bahsediyorsun. Biraz anlatsana?"dedi.Boğazıma bir yumru oturmuştu.Ama yine de anlattım.

Elimde ki baharatı koyarken "Ankarada yaşıyorlar babam emekli.Sadece bir abim var. Oda abi demeye bin şahit ister bana işkence yapıyor evde."dedim gülerek. Barçında kısık bir sesle gülmüştü. Aynı zamanda da arabayı itiyordu.

"Kız kardeşim yok ama Beste ve Nisan bu ihtiyacımı çok güzel karşılıyor. Seninle Ege gibi."dedim ona onun ailesini sormayacaktım, onu ondan daha iyi tanıyordum çünkü.

"Öyle."dedi yüzünde mimik oynamıyordu. Sonra bana döndü ve hiç beklemediğim bir şey yaptı "Benimde bir kız kardeşim vardı. 17 yaşındaydı."dedi kuru bir sesle.

"Şimdi nerede?"dedim. Hadi Barçın bana kendini anlat içini dök.

"Öldü."dedi soğuk bir sesle. Bunu biliyordum ama bana kendisini anlatması beni mutlu ediyordu.

"Nasıl?"dedim titrek bir sesle. Sanki yarasına tuz basıyordum. Belki de kezzap..

"Babam, annem ve Melis. Babamın arkadaşının düğünü için giderken trafik kazasında öldüler."dedi. Bu benimde bilmediğim bir sorunun cevabıydı. Kasaya ilerlerken. Son kez raflara girmemiz için ittirdi ve bir kaç tane aldığı sıcak çikolata paketini koydu. Sonra kasaya gittik. Poşetleri arabaya götürürken de eve giderken de hiç konuşmamıştık.

Eve gelince anahtarı yuvasına soktum ve poşetleri içeriye taşıması için kapının ağzına  koydum. Barçın ,gittiği yerden gelmeyince elime aldığım iki poşetle bende içeriye gittim ve afalladım. Sertçe yutkunma isteğimi bastıramıyordum. Nisan, tekli koltuklarda oturmuş ellerini birleştirmiş uslu uslu oturuyordu fakat asıl sorun yanında abileri Aras ve Kuzey koltukta kaşlarını çatmış ve oldukça sinirli bir şekilde oturmalarıdı. Bakışlarının odağı Barçından başkası değildi. Önce Kuzey abiye baktım. Sinirden çenesi kasılıyordu. Kahverengi saçları yol yorgunluğundan olsa gerek dağınıktı kestane rengi  gözleri Nisanın aynısıydı.

Aras abi ise, Barçına bakışlarını dikmiş tek kaşı havalanmıştı. Avına bakar gibi bakıyorlardı.

"Hoş geldin Ada. Bu beyefendi kim?"dedi. Benim zaten bir tane abim vardı Allahım diğer ikisine gerek yoktu ki!

"Ş-şey Aras abi bu  Barçın kuzenim."dedim telaşla. Nisanı şimdi anlıyordum. Barçın bana şaşkınlıkla baktı yanına sıvıştım ve bana ayak uydurması için kolunu çimdikledim.

"Ne!"diye bağırdı Barçın. Kuzey abi ayağa kalktı ve Barçının karşısına geçip omzuna koydu.

"Hayırdır sen bilader!"dedi.

"Ne hayırdır Mafya mısınız siz?"dedi sinirle Barçın.Nisan hızla ayağa kalkıp uzaklaştırmaya çalıştı ama çabası boşunaydı.

"Evet lan ne yapacaksın!"dedi arkadan Aras abi. Üçünün arasına girdim ve bağırarak "Ya yeter. Bu ne Allah aşkına kedi köpek gibi."dedim. 

"Evet abi ya. Her şeye bir bağrış bir sakin olun ve dinleyin."dedi Nisan.

"Nisan sen sus. Ve Ada hanım hemen açıkla."dedi Aras. Allahım sen affet!

"Barçın,"dedim .

"Ee?"dediler Aras ve Kuzey aynı anda.

"Barçın benim,"

"Evet Ada!"dediler.Kesin bunlar abime ötecekti.Soğuk soğuk terler döküyordum.

"Barçın benim sevgilim."dedim.Ağzıma gelen tüm küfürleri sallıyordum. Allahım sen bana akıl fikir azcıkta beyin ver.

Amin!

Barçın susuyor büyük bir ihtimalle yediği haltları düşünüyordu. Nisan, çenesini azcık daha açsa yere düşecekti. Diğer ikisini hiç söylemiyorum bile.

"Kızı eve mi attın lan?"dedi Kuzey. Barçının üstüne yürürken. Onu durdurmak için önüne geçtim ve tehditkar bir sesle." Sakın onun hiç bir suçu yok. Ben onu eve attım."dedim.

"Ada!"dedi dehşetle Barçın.Ona döndüm ve koluna girdim. Dişlerimin arasından"Tek kelime daha etme."dedim.

"Ya ya işte aşığım deli gibi ne yaparsınız."dedim bu yalan değildi. Bir günah daha eklememiştim. İyi iyi azcık da olsa kardayım.

"Demek öyle."dedi Kuzey ve Barçının çenesine bir yumruk indirdi. "Defol git bu evden."dedi. Barçın çocuk gibi omuz silktikten sonra" Bana ne."dedi. Ve sonrası tam bir kaos.

*

Bir saattir evde çıt çıkmıyordu. Barçın ve Kuzey abi bir birlerine girmiş. Aras abi onları ayırayım derken bir Barçına bir Kuzey abiye yumruk savurmuştu. Şimdi koltuklarda ben ve Nisan sessiz sessiz oturuyorduk. Onlar ise kafalarına buz tutuyordu. En sonunda boğazımı temizledikten sonra yersiz bir cesaretle "Burada kalabilir mi?"dedim sonra ekleme yaptım. "Eğer o giderse bende giderim."dedim. Dışardan aşık ve yılışık durduğum kesindi.

Aras Abi bana ters bir şekilde bakmayı ihmal etmeden. "İyi kalsın."dedi. Sırıtmama engel olamadım. Barçın halinden memnundu. Nisan ise derin bir nefes verdi.

...

Bir bölümün daha sonuna geldik sevgiler efendim JSJS