Bela Paratoneri /TEXTİNG ✔️[Bitti]

Son

Bu bölüme özel şarkı:

Ah Canım Sevgilim..

...

Ada ışıkların ilk aydınlamasında uyanmıştı. Ailesi gibi gördüğü arkadaşlarına kahvaltı hazırlamak onun için artık zevk vericiydi. Sofraya son dokunuşlarını yaptıktan sonra ev halkını uyandırmak için odalara gidecekti fakat ilk önce sevgilisini uyandırmak istedi. Barçının yattığı odaya girdi. Yorganı yüzüne kadar çekmiş uyuyan, Barçının yanına gidip yorganı azcık aşağı indirdi. Dolgun dudaklarını Barçının yanağına bastırıp uyanmasını bekledi. Barçın huysuzca kıpırdanıp gözlerini açtığında Adayı gördüğü için gülümsedi. Ada"Hadi uyan. Kahvaltı hazır."dedi gülümseyerek.

Ada'nın gülüşünde yaşam bulan  Barçın, Adayı kolundan tutup yanına çekti. Kolunu Adanın kafasına koyup sarıldılar.

"Boş ver,uyuyalım."dedi Barçın.

Ada gülerek"Abim bizi böyle yakalarsa görürsün boş veri."dedi.

"Oda artık bana alıştı geçenlerde bana damat, dedi."

"Öyle mi?Hemde abim."dedi Ada. hayretler içerisinde güldü. Abisinden beklemiyordu böyle bir şey. Bir kaç dakikalığına sarmaş dolaş yattılar fakat bu çok uzun sürmedi. Kapı bodoslamasına açılıp içeriye kaynanaları aratmayacak kişi Adanın abisi Serkan girdi.

Yüzü sinirden kıpkırmızı.Ellerini  sinirden sıktığı için parmak boğumları bembeyaz. Adanın ondan önce evlenme düşüncesi onu deli ediyordu. Ada ve Barçın sesi duyunca yerlerinden sıçradılar. Ada abisinin gözlerini kapatmış bir halde görünce şaşkınlıkla"Abi ne yapıyorsun?"dedi.

Serkan sinirle"Üstünüzü giyin lan."dedi.

Ada"Abi biz zaten giyiniğiz."dedi. Abisi yavaşça gözlerini açtı. Bir Adaya birde Barçına bakıp içinden derin bir oh çekti.

"Ödüm koptu"dedi nefes alıp verirken. Ada, abisinin kolundan tutup mutfağa giderken"Abartma."dedi. Nisan da dahil herkes uyanmıştı. Onlar çoktan kahvaltıya başlamış hatta sonunda gelmişlerdi. Ada sandalye çekip oturdu.

"Günaydın."dedi herkese itafen. Herkesten de karşılığını almıştı. Bestenin doldurduğu çaydan bir yudum alıp azına bir lokma tıktı. Herkes havadan sudan sohbet ediyordu. Ada, telefonuna gelen bir bildirimle telefonunu eline aldı.

Bilinmeyen: Bu attığım konuma gel.

Bilinmeyen: ****

Bilinmeyen: Eğer şimdi gelmezsen ben gelmek zorunda kalırım ve bu hiç iyi olmaz.

Ada bu yazılanlara hayretleler içinde bakıyordu. Bir aydır huzur içindeyken ansızın ortaya çıkan bu huzursuzluk da neyin nesiydi. Yemeğini bitirince sofradan kalktı. Bir yere gitmesi gerektiğini söyleyip odaya gidip üstüne bir şeyler giydi. Sonra da evden çıktı.

°

Bir Aşık, sevgilisini yosunla kaplı bir nehir kıyısında uyurken buluyor. Onu uyandırmadan güzel yüzüne  bakmak istiyor. Ses çıkarmamaya gayret ederek usulca otların üzerinden ilerliyor. Sevgilisinin kıpırdandığını fark edip duruyor ve kesinlikle  görünmek istemediğinden geri çekiliyor. Her şey hareketsizleşince yeniden ilerliyor. Sevgilisine doğru eğiliyor. Kadının yüzünde ince bir tül örtülü. Adam onu çekip daha da eğiliyor. Gözleri güzellik görme beklentisinde şimdi uyuyan, sıcacık, ışıl ışıl  ve güzel bir yüz...İlk bakışta nasıl hızlı attığını,gözlerini nasıl onun yüzüne sabitlediğini, irkildiğini  o ana dek parmak ucuyla bile dokunmaya cesaret edemediği o bedeni birden kollarının arasına alıp sımsıkı tuttuğunu kadının adını bağıra bağıra nasıl söylediğini,o ağır yükü  birden bırakıpta çıldırmış gibi nasıl baktığını hayal edebiliyor musunuz?
Artık hiç bir sesin hiç bir hareketin onu uyandırmasından korkmadığından onu sımsıkı tutmuş,gözlerini dikmiş bağırıyor.Adamın,tatlı tatlı uyuduğunu sandığı sevgilisi bir ölüymüş meğer..

Bu Aşık, bir umut sevdiğini kollarına  alıp şifa bulmak için hastaneye taşımış oysa ki ölü bir bedenin tekrardan hayata dönmesi yer ve gökyüzünün birleşmesi kadar imkansızmış. Ama Aşık bunu ne bilsin.

Hastaneğe götürünce apar topar doktorların eline vermiş. O sırada da acısını duymayan kalmamış.

Çökmüş dizlerinin üstüne ama bu sefer başkası için değilmiş. Sevdiği kadın içinmiş. Yaşlar gözlerinden boşalmaya başlamış her şey silikleşip kaybolmuş. Siz hiç iki kez canınızı yeniden kaybettiniz mi?

Bu Aşık kaybetmiş. Anne ve Babası öldüğündede o hastanede umutla beklemiş. Sevdiği kadın ölüncede. Onun yanında küt küt atan kalbi sakinleşmiş.

Acilin kapısı açılıp doktor dışarıya çıkmış. Dudaklarını bir birine bastırmış.

"Barçın Bey."demiş doktor.

Barçın umutla doktora bakmış. Çünkü artık yaşayacağı gücü yokmuş.

"Başınız Sağ olsun."demiş. O anda tüm gerçek anlamda yer ve gök birleşmesede,Barçın için öyleymiş.

Ve hikaye son ermiş. Kadın bir daha böyle sevemeyecek,Adam bir daha böyle sevilmeyecekti.

...

Kısa bir özet Ada aslında Sadık Uygunun adamları tarafından tuzağa çekildi.

Beni hâlâ seviyor musunuz?

Aslında bu son kitap karakterine isim vermedğimden beri aklımdaydı. Şöyle düşünmüştüm ne çok uzun ne çok kısa. İlk başta ders aralarında yazacağım bir uğraştı ama sonra artık benim için bir moral kaynağı oldu. Hem üzüldük hemde güldük.

Umarım kitabı okurken eğlenmişsinizdir. Çünkü ben yazarken çok eğlendim. Adanın ölümü bence ani olmadı. Zaten hayatta sevdiklerimizi aniden alır. Ne olduğunu anlayana kadar her şey gitmiş olur. Bu kitaba bir şans veren sen.

Kendine çok iyi bak.

Başka bir hikayelerle görüşmek üzere..

Bitiş Tarihi alabilir miyim: 3.03.24💙