Resmen Aşık 1-2

8. Ağzı bozuk

Merhaba, lütfen beğeni ve yorum yapmayı unutmayın.

❤❤❤
Melek bir çırpıda dosyayı alarak içeriğini okumaya başladı.
Hiçbir şey anlamasa da sonuna kadar okuyor, anlam çıkarmaya çalışıyordu.
Bir süre sonra gözü, boş bir ifadeyle, masanın kenarında telefonu ile oynayan patronuna takıldı.
Kendi kendine 'Ne sinir bozucu adam' diye mırıldanarak, dosyayı incelemeye devam etti.
"Beş dakika kaldı. Çabuk ol biraz, deve kuşu gibi dosyaya gömülmüşsün." Murat'ın bariz tehdit kokan sesini duyduğu gibi Melek göz ucuyla bakıp kafasını salladı. 
Daha panik olmuştu...
Sonra ayağa kalkarak Murat Arsel'in önüne dikilip, elindeki dosyayı önüne fırlattı.
Giydiği topuklu ayakkabısını Murat'ın dizlerine vurup konuşmaya başladı.
"Senin gibi patronun ben var ya... Ağzına tükürürüm zengin bebeee.
Sen kimsin ki beni küçük görürsün angut. İstifa ediyorum sıçan. Seni uzaktan görsem bile erkek demem tipsizzz... Salata kafa."
Murat korkmuş gözleri ile Melek'in ona olan davranışlarını izlerken, uzaktan bir ses duyuldu.
"Sekreter bozması daldın gittin daha halen okumadın mı?"
Gözlerini açıp gördüğü küçük haz dolu hayalin gerçek olmadığını farkettiği gibi, yutkunarak başını tekrardan dosyaya gömdü.
İlk defa bu kadar lafa karşılık veremiyor, kurduğu hayallerde sadece ona laf söyleyerek hakaret edip vurabiliyordu.

Murat tek kaşını kaldırdı elindeki telefonu masanın üstüne indirerek, elini Melek'e doğru uzattı. Ne olduğunu anlamasa da, Melek de kendi elini uzatıp tebessüm ederek karşılık verdi. Murat'ın bu durum hoşuna gitmişti. Hınzırca gülerek, Melek'in elindeki dosyayı çekip aldı. 
"Dosyayı ver dosyayı. Hayırdır sen ne sandın ki elini uzattın? Çok komik bir kız olduğunu şimdi daha iyi anladım. Çok eğleneceğim seninle."
"Komik!!! Ben mi komiğim? Kafamı allak pullak ettiniz. Daha fazla ne yapabilirsiniz, şiddet içeren bir merakla bekliyorum. Ve inanın bende bu davranışlarınıza karşı cephe alabilirim. Tırnak içinde söylüyorum, cephe alırım." Tek kaşını havaya kaldırdı.
Şirket telefonunun sesi ile nefes almadan sonlandırdığı cümlesini bitirip, sinirden kızarmış gözlerini yeni patronuna cevirdi. 
"Sakın burada olduğumu söyleme her kimse, dışarı çıktığımı söyle..." demişti Murat, arayan kişinin babası olduğunu büyük bir ihtimalle biliyordu.
Melek şirket telefonunu eline alarak sinsi bir gülüşle başını tamam dercesine salladı.
"Buyrun nasıl yardımcı olabilirim?"
Boğuk ama güçlü bir ses cevap verdi;
"Yanındaki patronun olacak dana'ya ver, çabuk..."
Melek hiç düşünmemişti dananın kim olduğunu. Bulunduğu ortamda bu kelimeye en çok uyan adama baktı. 
"Tabi efendim bir dakika..." diyerek patronuna uzattı telefonu.
"Murat bey sizi istiyorlar..."
"Yok de yok...Hadi hadi."
Melek yine telefonu kulağına götürdü.
"Efendim yok olduğunu söylememi istiyor. Şu an da burada, istemeden sizi kandırıyorum. Yalan söylemekten nefret ettiğimi bilin. Kusura bakmayın. Burada yokmuş!"
Telefon birden üstüne kapandı. Murat kaşlarını çatmış, sinirli bir halde Melek'e bakarak;
"Sen şimdi ne yaptın?"
"Sizin benden istediğinizin ,tam tersini efendim." Tebessüm etti.
"Sebep? Sana ne dedim aklın mı almadı dediklerimi?"
"Evet efendim aklım almadı." diyerek devam etti
"Siz dediniz ya boş kafa ile içeriye gir. Aklım dışarıda kalınca istem dışı yanlış anlama oldu." Ellerini yapacak bir şey yok der gibi salladı.
Murat yanına yaklaşarak Melek'in kolundan kavradığı gibi duvara doğru itti.
"Cüş karşında insan var insan." dedi sırtı acımadığı halde acı çekmiş izlenimi veriyordu.
O an da içeriye Fahri Bey girerek, Murat'ın boynundan tutarak sallamaya başladı.
"Dışarıya çık sen kızım..."
Melek başını eğerek sırtından elini çekmeden dışarıya çıktı. Yüzü üzgün görünse de bayram ediyordu. O kadar mutlu olmuştu ki, dağ, bayır, dere, tepe gezmiş dengesiz patronu azar işitecek diye... Onu bu işe alan kişinin büyük patron olmasını görmesi de mutlu etmişti.