Ang Pakikipagsapalaran at Buhay Pag-ibig

As a Single Parent

Chapter 36

Besh hindi natin namalayan na 5 yrs na pala tayo dito sa Italy and look at you now, your very well known as a model here and even international, some fashion scout recognized you even all big companies in fashion. At nabalitaan ko your signing an exclusive contract from Dulce & Gabbana?!,
"Yeah that's from yesterday," sagot ko
"You are so unreachable now besh , joining there team is my one of my biggest dreams and now you have them.. I am so jealous of you! but happy ako para sa iyong mga narating besh.", pahayag nito na hinawakan pa ang aking kamay
"Besh, diko naman to magawa kung hindi dahil sa iyo.. maybe nakalimotan mo, ipaalala ko lang sa iyo kund hindi mo ko dinala dito sa Italy, saan ako ngayon sa tingin mo.", madamdamin kong saad dito pinapatuloy ko ang pagluluto ko ng baked macaroni na maraming topping na cheese , favorite ng mga bata",
"Oo nga pero ikaw pa rin 'yong gumawa at sa charm mo marami kang naakit!", natatawa naman ito sa sariling biro

Umupo naman ito at tinulungan akong gumawa ng béchamel sauce,

"Nanay! Nanay!", tawag ng aking babaeng anak habang tumatakbo papunta sa kusina.
"Hey love!, dahan dahan lang , madapa ka sa gingawa mo", kasunod naman nito ang kapatid na mediyo nakasimangot, he always nakasimangot but now it's different.
"Love, anong problema?", tinignan ko sila pare-pareho at napansin ko may pasa ang anak kong lalaki sa may ilalim ng kanang mata.
"Kuya will explain to you, Nanay", nakapa-maywang pa nitong sabi , tumingin naman ako sa anak kong lalaki
"Besh ano... what happened to your face my baby boy?!",
"Kalma lang besh," saway ko dito
"Ikaw na bahala dito besh sa kusina, kakausapin ko lang 'tong dalawa.", sabi at tinapik ko ang balikat nito at dinala ko na kwarto naming mag-ina
Inside the room
"Sit down and sabihin niyo sa akin kung anong nangyari"
"Nay , I want a Dad", sabi ng anak kong lalaki
"Me too, Nanay, sabi ng classmate ko kaya wala daw kaming daddy because we are not love ni Tatay.", malungkot na sabi nito, sumasakit naman ang puso ko pero anong magagawa ko.
"They keep on vittima di bullismo (bullied us) Nay", singit ng anak kong lalaki
"Now they kain my baon, Nanay and kuya punch them ", sumbong ng baby girl ko
" Can ninong Mike pretend to be my Tatay ,Nay?! tanong nito na nakatitig sa akin.
"Baby, you cannot do that, ' paliwanag ko dito na hinawakan ko ang mga kamay nito
"Natalie, Ninong Mike is not our Tatay. ", singit nito sa usapan na nakasimangot na nakatitig sa akin.
"What happened ba to Tatay, Nanay?.. I need Tatay",ang anak kong babae, naluluha nitong sabi.
"Me too Nanay!", saad ng anak kong lalaki
Napasapo na lang ako ng mukha ko sa nakikita ko sa mga anak ko. Ang sakit na makita mo silang ganito at nagsusumbong na inaaway sila sa school. Ang sakit dahil ikaw na Nanay nila di mo rin alam kung paano mo ipaliwanag sa kanila dahil sa murang edad nila.
"Sige ganito na lang mga anak," sabi ko rito
"What is it po Nanay,? tanong ng anak kong babae ,habang nakikinig lang ang anak ko na lalaki
" Tomorrow, I will go to the school and I want to talk to the teacher.", sabi ko sa mga ito
"And you can bring Ninong Mike with you po,Nanay!", nagtaka naman ako sa sinasabi ng anak kong lalaki
"And wh-why?", takang tanong ko
"To punch my bully classmates!", saad nito
"Sweetheart, listen to me.. if something like this happened again, inform the teacher..okay?", "But Nanay ,he kept on bullied Natalie, again and again." reason out nito naka cross arm pa
"That's why , I'll talk to your teacher. It's not okay with you, kuya?",
"But still, they keep on bullying us!",
"Kuya , let Nanay do it," singit ng anak kong babae
"Okay, okay.. Sorry Nanay for making you stressed ", sabi nito yumayakap sa akin.
Nakikiyakap na rin ang anak kong babae.
"I love you, Nanay!" sabay nilang sabi
Tumigil na lang kami ng bumukas ang pinto at iniluwa si Rain na nagpupunas ng luha
"I want hugs too," at niyakap naman ito ng mga bata
"Mga inaanak kong gwapo at gwapa, let's go to the kitchen and attack na sa food!", naiiling na lang ako sa kalokohan ni Rain pero nakakatuwa naman.
"Mangiare!", sigaw ng tatlong makulit
Bumaba na nga kaming lahat sa kusina. Mabuti na lang na divert ang atensyon ng mga bata sa pagkain. Nakita kong masaya sila sa pagkain. Habang ako naman ay nalulungkot para sa mga bata.