Ang Pakikipagsapalaran at Buhay Pag-ibig

Ang Pagkikita

Chapter 39

Niyayakap ko ang aking mga tuhod habang nakaupo sa salas at iniisip ko ang mga bagay bagay . Habang si Rain bumalik na sa kusina upang ipagpapatuloy ang niluluto. Ang mga anak ko nasa kwarto at pinabibihis ko.
Kung kailan ako naging okay bigla na naman akong susubukin ng tadhana ,Kung kailan naging okay na ang buhay ko at tanggap ko na ,na hindi na siya part ng buhay namin ng mga anak ko ito siya ngayon at guguluhin na naman niya ang tahimik naming buhay. Ano bang balak niya sa akin, hindi pa ba sapat ang mga ginawa nila sa akin noon na muntik ko nang ikamatay. Kalabisan naman na yata ito, sa kabila ng nalaman ko sa kanila ni Melanie wala siyang narinig na kahit ano mula sa akin. Kahit alam ko na ginagamit niya ako para makuha ulit si Melanie wala pa rin akong kibo at wala pa rin siyang narinig mula sa akin. Muntik pa'ng mawala ang mga anak ko dahil sa ginagawa ng mama niya sa akin.
"Besh, pansin ko sa'yo kanina ka pa may malalim na iniisip, may problema ba?!", dahan dahan naman akong tumingin dito
"Besh, andito si Matthew sa Italy, anong gagawin ko?!", seryosong sabi ko na nilalaro ko ang aking mga daliri sa paa my mannerisms kapag tensed ako
"Ano?! Paano kayo nagkita?, paano ka niya nahanap? Besh?!", Sunod sunod nitong tanong, alam ko nag-alala rin ito sa akin simula't sapol ito na ang nakakasama ko at alam ni Rain ang nangyari sa akin.
"Nagkita kami kanina, balak ko kasi sana maghanap ng part time job, tamang tama naman may nakapaskil na ads sa canteen ng D&G kanina at naghahanap ng kitchen assistant kaya kinuha ko ang number. Nagtaka ako kahit hindi pa ako nag apply tanggap na ako sabi nung nakausap ko sa phone kasi tinawagan ako ,iyon pala mukhang patibong lang pala ang lahat.", saad ko rito

Flashback

"Hi good afternoon,  I am just inquiring about the ads, " magalang kong sabi  sa isang  waitress na  kaharap ko
"Yes signorina, are you applying the  position?,"
"Oh I'm sorry my boss hired  you already,  I  forgot!",  hinging  paumanhin nito.
" Come  with  me ,I will  bring you  to his  office .",
" Wait  a sec, I will inform  my boss  first that  you are already here ." ,
After  a few minutes
"Signorina,  you  can go  in now, Signore expecting you already to come over.", the waitress told her
"Good luck signorina ",
"So,After almost 6 years,  dito lang pala kita makikita ha, wife?! ang baritonong boses  na  matagal niyang hindi narinig, kilalang kilala niya pa rin  ito.
Mabilis niya itong  nilingon at nakatayo ito  like a goddess in Olympus,  he standing proud as always,  his  broad shoulder and  strong jaws isn't like before and  he's a bit matured the last time I saw him.  All package are  inevitable pero iba  na siya ngayon ,kung dati isang suyo lang sa kanya bumigay  na  siya pero ngayon hindi  na.
"Satisfied of what  you saw  on my physical appearance,Wife?!",
"Very confident and  arrogant!",
" Ang tagal  mo ring nagtago," saad nito
"Don't call  me that endearment   ,I am  not  your wife anymore!", pambabara ko dito
"Kahit sabihin mo yan ng ilang beses,  kasal ka pa rin sa akin , 'yan  ang tandaan mo.",  sabi  nito na nakakuyom  ang kamao
"Siguro  nga  kasal  nga  tayo,  pero  sa papel na lang  at hindi  na  sa totoong kahulugan.", saad  ko  rito  na tinitignan ko ito ng mabuti.
" Ang  tapang  muna  ngayong magsasalita,  siguro may  inaasahan ka nang  Ibang tao.",  pagbibintang  nito  sa akin.
" Wala  akong  inaasahan na  ibang  tao,  naging  matapang na lang  ako dahil sa ginagawa mga niyo  sa akin  5 years  ago. Hindi  pa ba kayo  masaya  na  hindi  ako  nagsasalita  ni isang  salita  wala  kayong  narinig  mula sa akin.", sabi  ko rito  na papatak  na  ang  luha  sa aking  mga mata. Naalala ko na naman ang  ginawa ng  mga ito sa akin. Lumingon ito  sa akin  pero iniwas  ko ang  aking  paningin . "Kung tutuusin  dapat sana  mahiya kayo  sa akin, sa  ginagawa  niyo  lalo  na sa ginagawa  ng  Nanay mo! .. Pareho  lang pala  kayo! .. ang lakas  ng loob   mo'ng  magpakita  sa  akin  na  akala  mo  wala  lang sa iyo  ang  nagawa  mo sa'kin."buong  tapang  kong  sinasabi  sa kanya.
" Anong  sinsabi  mo?!  tanong nito  na nakatitig  sa akin ng seryoso
"Wala  na akong sasabihin pa. Ikaw  na ang  bahala  kong  magpapatuloy  ka pa ring  maniwala  sa Nanay  mo  na poro  kabaitan  ang pinakita  sa lahat , nakakatuwa kayo  poro  kayo  kaplastikan!",
Nanahimik ako,  huminga  ng malalim at pinunasan  ang  luha  na  tumakas sa mata ko at iniba  ang usapan.
" Paano  mo nalaman na  andito ako ?!", at humakbang  ito  papalapit sa kanya , pumunta naman siya  sa  kabilang bahagi ng  lamesa.
"Nagkita at nakausap  ko si Michael  sa Pinas at pinakita  niya ang picture mo", saad  nitong  naka hawak  pa sa  baba  nito 
" So si Ike  pala  ang nagsabi  sa iyo ? A-ano  pa  ang  mga  sinasabi  niya  sa iyo?  sabi ko dito  na pasimple  akong umusod palapit sa pintuan para buksan ko at makaalis  na.
"Ike ,ha?! what an ugly petname!?", tinignan niya ito  nang  masama nagseselos ba siya, nakakatawa lang  at hindi  bagay  dito.
Natigil kami  sa  pag-uusap ng may  kumakatok sa pinto at iniluwa  ang  kanyang  staff  at natuon  naman  ang kanyang atensyon sa staff  na  pumasok at dali dali  naman  akong  lumabas ng  pinto  at tumakbo  na  palabas  ng kanyang  restaurant.

"End of Flashback"

"Anong plano mo,Besh?!", mahinahon nitong na nag-alala rin sa akin
"Hangga't maari ayokong makita niya ang mga anak ko, lalo na ayoko na madamay sa gulo ang mga anak ko, Besh magkamatayan na!", madamdamin kong pahayag
"Ano kaya kung tanggapin mo ang alok ni Signore Velvachio sa iyo upang sa hindi kayo malapitan ni Matthew", suhistyon nito habang hinawakan ang kamay ko
"Ano kaba Besh, hindi 'yan ang tama kong gawin sa ngayon at para mo ring sinasabi na gagamitin ko si Signore upang magkaroon ako protection, nakalimotan mo ba na kasal ako sa kanya. Baka kung saan pa aabot ang lahat at kukunin niya pa sa akin ang mga anak ko. ",
"Sorry besh, Hindi ko naisip 'yan... kahit ako naguguluhan na rin sa problema mo",
"Taposin ko na lang itong commitment ko sa D&G at kelangan na namin sigurong uuwi ng Pilipinas at least doon di niya ako matuntun kahit wala akong koneksyon na kakapitan, Tamang-tama bakasyon na rin ng mga bata panahon na ang may takda ng lahat kung bakit nangyari ito.", seryosong saad nito.
"Kung 'yan  ang sa tingin  mo Besh  ang  nakabubuti sa  lahat,  at suggest  ko besh..makauwi  tayo  mag-file  ka  na ng annulment para  wala  na  siyang  habol  sa iyo.. Pagdating naman sa mga bata sa iyo ang custody niyan at below 7 yrs old pa mga 'yan.", mahabang  paliwanag nito,  sumakit  ang  ulo ko,  hindi  ko  yata  kaya ang  malayo sa mga anak ko.  Ang  isipin pa lang ito, na  hindi  ko na sila makakasama para  na  akong  pinapatay ng paunti- unti. Pero tama  si  Rain  sa mga sinasabi  nito.
"Anong tayo Besh?.. 'wag mo nang sasabihin na sasama ka sa amin sa pag-uwi .", saad ko dito na tinignan ko ito ng di makapaniwala
"Sasama ako sa iyo, Besh.. ngayon pa ba tayo maghihiwalay. Kapatid na ang turing ko sa iyo", naiiyak naman ako sa pahayag nito at nagyakapan kaming dalawa. habang lumuluha. Tama ito nga ang nariyan palagi sa lahat ng oras na kailangan ko ng karamay bukod kay Mama Tess.
"Besh andito lang ako palagi para sa iyo. Kahit ayaw mo noong una na kinakausap kita pero sa pangungulit ko sa iyo, napapayag rin kita.", Naalala niya naman niya ang umpisa nilang dalawa kung bakit naging kaibigan niya ito

"Flashback"

"Hi there,  ikaw  iyong  bago  diba?  saad  ng babae  sa  kanya habang  naglalakad  sila sa porch ng  S and S. Tinitignan niya  lang ito ayaw  niya  ng maingay.
"Anong  pangalan mo? Ako  pala  si Rain Yvette delo Santos ,.. ikaw anong  name mo?",
"Elisa",  maiksing sagot  ko  na  hindi  ko  ito  tinignan
"We can be friends since I don't have any friend here .", masayang nitong sabi,  nag iisip  naman  siya  pero  ayaw  niya  sa ganitong  ugali  na maingay at  masakit  sa taynga  ang  boses nito .
"Pretty please?!..", pangungulit sa kanya  nito Hanggang  nakarating na  sila  sa loob  ng  locker at inilagay ang  kanyang gamit  sa loob  ng  maliit  na box  na  nagtaka  pa  siya  noong una  kung  anong  pangalan nitong  box  na  ito. Dahil  kay  Rain  nalaman  niya  na  ang  tawag  sa box  ay locker box. Dahil sa pangungulit nito  sa kanya  at natututo  rin siya  ng  bagay  bagay  na  wala  sa  bukid  nila  kaya pinagtiisan  niya  ang  kaingayan  nito  at sa  kalaunan  nakita  niyang  masaya pala  itong  kasama.

"End of Flashback"

"Nanay ?! bakit po kayo umiiyak ng ninang?", Natigil naman kami ni Rain sa tanong ng anak kong babae at lumayo naman kami sa isa't isa habang nagpupunas ng luha.
"Happy lang kami ng Ninang mo, love", saad ko rito na seryosong tinignan naman si Rain.
"Yes tama ang Nanay mo gwapa! because I suggest something for her and then we are happy! this is tears of joy, gwapa!", palusot na paliwanag nito at lumapit naman ang anak kong lalaki.
"Why babies? bakit hindi pa ba kayo inaantok na dalawa?!", tanong ko sa mga ito para ma divert sa ibang bagay ang isip nila
"We are Nanay but , your so tagal to get inside our room. We decided kuya to down and check on you.", paliwanag nito na kumandong pa sa kanya.
At lumapit din ang anak kong lalaki at yumakap naman sa aking braso. Ang swerte ko sa mga anak ko at ang lambing nito sa akin. Hindi ko mapigilan na hindi maiisip ang Tatay nila, malambing kasi si Matthew noong magkasama pa kami.
"Besh , buti pa nga matulog na tayo ", singit naman ni Rain
Sa loob ng kwarto,
"Nanay tomorrow we don't have school, can we go to the zoo after your work?!", paglalambing ng anak kong babae
"My classmate told to the class, in the zoo have lions and tigers and I want to see it for myself, Nanay .", dagdag pa nito na yumayakap pa sa akin.
"Okay love, but for now we to sleep, okay ba iyon?", at natulog na kami napagod rin ako sa maghapon ko sa trabaho at isina-santabi ko muna ang aking problema na kakaharapin.

To be continued next chapter