Heartbreak #26

Chapter 2

Chapter 2[First day]

“Anak, please naman. Inintindihin mo naman ako. Parang tulong na natin ‘to sa Yaya Lourdes mo.” Yeah. It’s fine with me helping Yaya Lourdes. Pero hindi ok na tulungan yung taga bundok niyang anak.

“Ok fine. Papayag akong tumiri yung taong bundok na yun ditto, for Yaya’s sake. Pero ang maging All-around guy ko?! Ma naman!” Napakamot ng ulo ang magaling kong ina.

Naman kasi. Anu bang iniisip ng babaeng ‘to.

I mean, diba? What’s with the all-around thing? Di ko naman kailangan nun eh. Lalo naman kung si Vincent lang noh. Tsaka if ever I need one, BAKIT si VINCENT pa?!

“Ok. Ganito kasi yan, Charm. Since 15 years-turning 16-nang nagtatrabaho ang yaya mo dito sa atin, naisip kong bigyan siya ng isang incentive man lang.” Tss.

“And that incentive has something to do with Vincent.” Inunahan kong sabihin ng nanay ko ng may paroll roll pa ng mata. Haha. Bad girl talaga ko. Haha..

“Definitely. I was thinking na pag-aralin na lang natin si Vincent. After all napakatalinong bata naman niya. Scholar type.” Ok. I don’t see where this is going to. Edi pag-aralin niya. Ba’t kailangan pang dito tumira at magtrabaho sakin yun? Tsaka isa pa, nakasurvive yang si Vincent na manirahan sa piling ng mga tita at tito niya sa lungga niya for 15 years tapos ngayon pa magkakaganito ang mga bagay bagay? Anu ba naman.

“Pero ayaw niyang pumayag. Sabi niya he wants to have everything the hard way. Gusto niya pinagpapaguran niya lahat ng makukuha niya. He’s really a nice young boy, Charm.” Like I care. Nice young boy man siya, taong bundok parin siya para sakin. Amp kasi.

Napansin kong pinapanood kami ni Yaya Lourdes from the kitchen. Her eyes are hoping for something. Haay. Buhay nga naman. Kung hindi lang para kay Yaya…Nakoooooo!

“Hay. Fine. For Yaya, I’ll let that.That Vincent to work for me.”

I know, maraming natuwa sakin dahil sa sagot ko. Amp. That’s one thing I hate. Ang maraming matuwa sakin. Amp.amp.amp. Pero what can I do? Kahit naman anong sabi ko ng ‘NO’ I’m sure, patitirahin at patitirahin nila ditto yung taong bundok na yun, pag-aaralin at gagawing alalay ko.

Wait.

Gagawing alalay ko?

“hay nako bespren. Your not looking at the big picture.”

Ahehe.. Naman yan. Dapat talaga nakikinig ako kay bespren Kim eh.

Hindi nga naman ako tumitingin sa bigger picture. Masyado akong nagpapadala sa emotions. Tsk.

Hindi ko tuloy nakita na advantage ko ‘to. Bwahahahaha..

Oh well, at least nakita ko parin. Better late than never nga naman.

After all, bukas pa naman talaga ang start niyang magtrabaho sakin eh. Bwahahaha!

Masaya ang buhay pag may sinabawang gulay! Wahahahaha..

“Ehem. Ehem.” Masaya ang buhay pag si Vincent ay sumakabilang buhay.

“Problema mo?!” Ok na eh. Naninira na naman ng mood ‘to eh.

“Wala naman. Magtethank you lang sana.” Insert rolling of my beautiful eyes here.

“Puhlease! Spare me the drama, Vince.” I was shocked. Tumawa lang naman kasi si Vincent. Pero hindi tawang nang-aasar o kung anu pa man. Tawa dahil masaya.

“Well, matulog ka na po.. Ma’am. Maaga pa ang pasok natin bukas.” Hmm… I think I like that.. Ma’am. Wahahaha.. But I still don’t like him and I never will!