Heartbreak #26

Epilogue

Epilogue [Lasts and Forevers]

>>Now Playing: Love Story

Nagpapalakpakan ang lahat as my mom cut the ribbon. Opening kasi ng bagong pinagkakaabalahang business ni mama. Ang Charm Salon. Ugh.

Sa totoo lang, hiyang hiya ako sa pinangalan niya sa salon. I mean, Watdahel?! Diba? Pero, sige na. Pinagbigyan ko na rin. Nanay eh.

Its actually been a month since umalis kami ng Pilipinas. At sa ngayon, I can say na nakaadapt na rin naman ako dito sa China kahit pano. Pero siyempre, wala pa ring tatalo sa Pilipinas. Yun nga lang, maganda ang buhay ko dito sa China, may buong pamilya at simpleng lifestyle.

Pero siyempre, hindi ko pa rin ipagpapalit ang Pilipinas. Andun kasi lahat ng favorite people ko. Sina Sam, Ann, Pat, Kim, Jaxon, Sean, Yaya Lourdes, Vince at… Jayden.

Speaking of my favorite people, alam niyo bang natutuwa ako kay sam? Dalaga na siya! I mean, binalita nila sakin na may crush daw si Sam. Haha.. well, it’s a first. Akala ko sa libro lang kayang tumingin nun eh. haha..

Si Jaxon at Sean naman?? Wel… wag na lang pala. Censored eh. wahahahaha…

Pero eto, ang bespren kong lokaret na si Kim. Haha.. May bagong papabol na! Unfortunately, hindi si Vince but someone with the name of Ezekiel. (papatayin ako ni Kim nito!) In the end, hindi pa rin pala sila ni Vince.

Pero wag niyong alalahanin si Vince. He found his own not so ordinary love after all.

Ang kaniyang brand new car!

Regalo yun ni Mama for his 16th birthday. Pampalubang loob since wala kami sa Pilipinas nung birthday niya.

At si Jayden?

Well.. [Boses ni Cory sa Cory in the house]

Alarm! Alarm! <<ending na lang may pauso pa. Haha..

Oops! Pinagtinginan tuloy ako ng mga bisita. Alarm kasi. Haha..

Pinuntahan at kinalabit ko naman si Papa para magpaalam.

“Dad, uwi po muna ako. Chat time eh.” ever since dumating kami dito sa China, nakalaan na talaga ang 1pm para panandalian akong bumalik sa Pilipinas through YM.

“Sige. Bilisan mo lang. Dapat andito ka pagdating ng Special Guest natin.” Special guest? Aba’y sosyalin. Meron pang nalalamang ganun eh.

I rode my bicycle on my way home. Malapit lang naman kasi yung bahay namin dito sa salon.

And and and… Meron akong new found discovery!

Isang napakasaya at efficient means of transportation. Ang bike!

Beeeeeeeeeeeeeeeeeeeeep! Togoinks!

Anak ng elepante sa kabit niyang butiki! Siraulo ‘tong intsik na ‘to ah. Muntik na akong masagasaan.

“Hoy! Maliit na matang driver! Lumabas ka jan! Hindi porket maliit mata mo, palalagpasin ko na yang kasalanan mo!”

Di naman napaghahalatang may galit ako sa mga maliliit ang mata eh noh? Well, sa takot ng maliit na matang driver na ‘to eh lumabas siya mula sa bongacious ever niyang car. Aba… mapapalaban ata ang ilong ko sa duguan nito ah. Haha..

“I’m so sorry ma’am. You were in full speed and I didn’t see you—“

“Hep!” I cut him off. Maliit kasi mata kaya di ako nakita. Eye transplant! Eye transplant!

“I don’t care if you didn’t see me. Aba. Di ko kasalanang maliit ang mata ng mga Chinese—“

“what?” hehe..

“I said I don’t care if you didn’t see me passing ober der. I still want you to pay for what you did. I want you to go to the police station and report what you did.” Aysusme. Maarte ako. Bakit buh?

“but… my boss needs to go somewhere immediately. It’s very important.”

“I don’t care. It’s not my problem anymore. And it’s better, the two of you can go to the police station.” Wow ah. Feeling ko nadrain na lahat ng dugo ko sa kaka-English.

Then, sa gitna ng pagtatalo namin nitong maliit na matang driver na ‘to eh may biglang nagsalita mula sa loob ng kotse.

“Excuse me.” Ugh. Parang biglang bumilis ang tibok ng puso ko’t tumigil ang ikot ng mundo. Parang lang naman.

Lalo pa nung lumabas ang taong ito sa kotse niya.

“Pwede bang patawarin mo na ‘tong driver ko? I’m really sorry for causing you trouble pero kasi nagmamadali ako ngayon.” Lunok.lunok.

“Gusto ko nang Makita ang babaeng pinakamamahal ko. you see, gumawa ako ng isang malaking katangahan. Hinayaan ko siyang bumitaw sa mga kamay ko noon. Pero narealize ko, ba’t di ko kaya kunin ulit ang mga kamay niya? And this time, she may let go again, but I won’t let her go ever again. Hindi na ako makapapayag na magkaron pa kami ng last time ‘cause I’ve alreadly saved my forever for her.”

Napangiti ako sa napakahabang speech niya. Nakakataba naman kasi ng puso.

“Para sa babaeng pinakamamahal mo, palalagpasin ko yang driver mong may maliit na mata basta ba ipapangako mong di mo na talaga siya hahayaan bumitaw pa ulit dahil ayaw na niyang bumitaw pa. I’m sure she doesn’t want lasts as much as you do and I’m pretty sure that she’s willing to spend that forever you saved for her.”

Bummer. Heartbreaks are only for those who don’t know how to love.