Heartbreak #26

Chapter 22

Chapter 22 [Invisible Thread]

 

Tic.toc.

Tic.toc.

30 minutes? 45 minutes? 1 hour?

Hindi ko na ata alam kung gano katagal na akong tulalang nakaupo dito. Until now, hindi ko parin madigest ang mga bagay bagay. Tahimik lang akong nakaupo dito sa rooftop, staring to nothingness, thinking of none.

Nakikisama naman ng maigi si Vince. Tahimik lang din siyang nakaupo dito sa tabi ko. Amazingly, he haven’t utter a single word since we’ve been here.

Nacut nga pala yung classes. Pero hindi naman yung incident with kim ang main reason, as planned naman pala yun. Teacher’s meeting daw. Nagkataon lang na napasabay sa incident ni Kim. So andito kami, nakatambay sa rooftop.

“Gusto mo ng shake?” First time niyang magsalita mula nang umakyat kami dito. Nagulat pa tuloy ako.

“Sige.” Hindi na siguro niya makayanan ang sobrang katahimikan. Pero ok na rin yan na lumayas muna siya. Gusto ko rin naman muna mapag-isa.

Yun nga lang, hindi ko naman akalaing in the absence of Vince eh may darating.

“Oh, hey, Charm!” Si Sean na tinawag lang ako pero pasigaw dahil sa earphones na nakasalampak sa tenga niya. Malamang eh slipknot na naman ang pinapakinggan niyan.

“Ui, charm. Nagpupunta ka pala dito.” At kasama niya si Jaxon.

Nagulat lang talaga ko sa pagpunta ni Jaxon at yung expression ng mukha niya.

Though halatang stressed, parang wala lang sakaniya eh.

Parang nothing happened kay Kim. Or maybe hindi lang niya alam?

Ewan?

May feeling inside me na parang gustong magalit sakaniya. Pero hindi ko completely magawa. Kasi hindi ko pa naman alam yung totoong nangyari.

What if hindi pala niya alam yung nangyari kay Kim? Dapat ko bang sabihin?

Eh what if alam naman pala niya? Pero kung alam nia, why is he acting like nothing happened?

Ewan. Naguguluhan ako.

Nginitian ko silang dalawa to acknowledge them. Tapos tinabihan nila ako sa kinauupuan ko. Si Sean eh paheadbang headbang lang dun sa tabi ni Jaxon. Si Jaxon naman eh katabi kong nakatingin sa sky.

“Ok ka na?” Napatingin ako sa tanong niya. Still, he’s looking at the sky.

Does he know? Does he don’t know?

“Medyo. Ewan.” I forced a smile.

“Well, ingat ka. Too much sadness can lead to sickness.” Watdahel. Sana inaalala niya yan for kim’s sake. Baka hindi niya alam, too much sadness can also lead to death.