Heartbreak #26

Chapter 26

Chapter 26 [Sorry, hatred, sorrow]

Kung akala niyong ang mga nangyari nung gabing yun na ang pinakamalungkot at pinakamahirap sa lahat. Nagkakamali kayo.

Wala nang mas hihirap pa sa bawat araw na lumilipas matapos ang pangyayaring yun. Bawat araw ata pahirap ng pahirap ang sitwasyon ko.

Sa isang iglap, parang biglang umikot ang mundo ko ng 360 degrees. Everything suddenly changed. I felt like I lost PEOPLE around. It felt like I lost my all-around guy, I lost my best guy friend, and I lost myself.

I’ve been doing things on my own, lately. Kaya ko nasabing it feels like I lost my all around guy. Hindi na kasi siya laging anjan. Meron na siyang Kim na kailangan ring paglingkuran, may kahati na ko. at dahil sa selfish ako at ayaw ko ng kahati, I was the one who gave way. I insisted to do things on my own instead.

Kaya heto, mag-isa akong gumigising ng maaga, mag-isang naglalakad papuntang school, mag-isang nagbubuhat ng gamit ko, mag-isang ginagawa ang lahat.

At sa di inaasahang pagkakataon sa paglalakad ko papasok ng school…

May isang tao akong nakasalubong na hindi ko dapat makasalubong dahil sa mga nagaganap na sitwasyon.

Si Jayden.

Napahinto ako sa paglalakad. Tapatingin siya sakin. Nagtitigan kami for a matter of seconds. Bumilis ang tibok ng puso ko.

I wanted to say something ang problem is I don’t know what I’m suppose to say. Masyadong maraming thoughts na nagooverflow sa utak ko. But I was aware na habang wala akong sinasabi, time is slipping away.

Hanggang sa ayun. It totally slipped away sa pagdating ng mga kaklase niyang lalaki at binaling ang pansin niya sa kanila.

“I love you, Charm. I wish you could see that. I wish you could feel that.”

Haay. Love is so complicated, isn’t it?

So ayun. Instead na magmuni-muni pa ko sa mga bagay bagay sa kinatatayuan ko eh tumuloy na lang ako sa school.

School is pretty much the normal. Yan na lang ata ang natitirang normal sa buhay ko sa panahon ngayon.

"Charm!” Nagulat ako sa enthusiasm na pinakita ni Ann. Feels like another thing is going on.

“Huh?” At complete package pa siya kasama yung look niyang yun na di mapaliwanag.

Then, may iniabot siyang piece of paper sakin. So malamang lang eh binasa ko siya.

Maraming nakalagay na sulat dun sa papel na yun. Pero I can summarize it to one word.

And that word would be….

Prom

One word pero parang ang bigat ng dating sakin. Don’t know why.

“Anu ka ba? Wala ka man lang reaction.” Ayan. Nainis tuloy.

“Eh anu ba dapat kong ireact?” Di ko na alam kung panu gawin ang mga bagay bagay ngayon eh. Alam niyo yun? Parang lagi akong wala sa sarili.

“Para ka namang anu eh. Prom yan, hellu?” Oo nga noh.. Kung iisipin, dapat excited ako sa news na ‘to. Among sa aming magkakaibigan ako ata ang pinakaexcited sa prom not because of anything else. I just thought before that prom is the time where we could all enjoy ourselves together. Yun ang dahilan ko.

And maybe, dahil sa I don’t think I would enjoy prom at this moment…… hindi na ko excited.

“Eh maiba naman ako…” she really wouldn’t let this off.