Heartbreak #26

Chapter 24

Chapter 24 [It’s a date]

Soundtrip.

Walang magawa. Hay naku. Ayan tuloy, mag-isa akong nakatambay dito sa walang kamatayang rooftop na ‘to. Eh bakit kasi sa katangahan ko eh mag-isa lang ako? Asan si Vince? Asan si Kim? Asan ang so-called friends ko?

Well, sa pagkakataong ito, dinispatcha ko silang lahat. Hehe..

I wanted to be alone. Actually, it’s so passed the dismissal na. In fact, pinauwi ko na nga si Vince. Hindi ko lang alam kung sumunod siya at sumabay kay Kim or nag-antay parin. Wala naman akong pakialam. Ayoko na rin mag-expect baka mamaya in the end madisappoint lang ako. Kaya guys, take this as a lesson..

When you expect, include disappointment.

Haay.. ang adik ko talaga. Hahahaha..

Nagulat na napalingon ako bigla noong may biglang humugot ng right earphone sa tenga ko.

“Dafak?!” See? Adik talaga ko eh.. napapamura ako. Haha..

“The *cencored * na ko ngayon ah?” Nyek. Pahiya naman ako. Si jayden pala.

Ayun. Tawa naman ang lokaret na si ako. Hehe..

At ayun. Ginulo naman niya ang ever so byutipul kong buhok.

Aw. Vince. Ala-ala.

“Nagdadrama ka dito?” Umupo siya dun sa tabi ko at sinalpak sa tenga niya yung right earphone na tinanggal niya from my ears.

Galing noh? Kunyare nagpaalam siya. Haha..

“May batas bang bawal magdrama?” Feeling emo eh. haha.. taray ko. hehe..

“Sige. Shut up na lang ako. Wala ka ata sa mood.” Natawa naman ako sa sinabing ‘to ni Jayden. Kasi talagang may facial expression pang parang nagpapaguilty. Which soothed the mood ng rooftop.

Jayden really does a great job calming my nerves down.

Kung baga sa gamot. Stress tabs ko siya.

“Ayun. Tumawa ka na sa wakas.” Tapos nakakatawa pa expression niya niyan. Wala akong ibang nagawa kundi matawa na lang ulit. Pero later on natahimik na lang kami pareho. Ang emo naman kasi ng pinapakinggan ko eh.

Nung medyo muntik muntikan na akong matulala again eh nambulabog sa thoughts ko si Jayden.

“Charm.” Tinignan ko naman siya.

“May gagawin ka this Saturday?” This Saturday? As far as I know wala naman.

“Wala naman.. bakit?” Weird.

“Wala lang din.” Weirder.

So dahil sa wala lang naman daw eh bumalik na lamang ako sa pagiging tanawan ng langit at tumulala. Nang bigla na namang bulabugin ni Jayden ang aking utak. Makulit ah. Haha..

“Actually, hindi wala lang eh.” oh-kay. Edi hindi na wala. Meron na.

“Actually…” ok. Ang itsura niya niyan mga kaibigan ay nag-aalangan kung magsasalita o hindi. Malamang kung nasa mood lang ako eh biniro ko na ‘to ng “spill it or I’ll kill you.” Haha.. kaya lang wala ako sa mood kaya nanahimik na lamang ang aking byutipul lips.

“Will you go out with me?” Go out lang pala eh. parang CR lang. Haha.. “Teahcer, may I go out?” hahahaha.. natitimang ako..

“Sure.” At nakangiting bumalik ako sa pagiging tanawan. Yung mukha ni Jade is parang sinasabing “sure ka? Papayag ka ng ganun ganun lang?” watdahell. So basta, hindi ko na lang siya pinansin at hindi na rin naman siya nagsalita.