Geride kalanlar

7 3 0
                                    


Son elementi bittikten iki hafta sonra

Bir daha kimse buna cesaret edemeyecek. Bu son element oyunuydu. Bitti. Ruhlarımız gerçekten kurtuldu mu öyleyse? Rena hiçbirimize musallat olmayacak mı artık?

HOVAN

"Beni sen var ettin, şimdiyse ben öldüm. İlk ölenler biz olduk. Biz önden gittik ölüme. Özür dilerim. Özür dilerim kelebeğim. Özür dilerim kendimi kontrol edemediğim için. Lütfen bana dön. Rena...ben sensiz bir hiçim."

Hovan. Adım bu. Sanırım. O gittiği günden beri her şey belirsiz. İki hafta oldu. Elementler şu anki hükümdarlara verildi o öldüğünde. Öldürüldüğünde. Öldürdüğümde...

Hava Krallığının arka tarafında kimin çiçekleri varsa hepsini koparttım. Rena hep bu çiçekleri kıskanmıştı. O koca bahçe artık sadece ona ait. Onu bu bahçeye gömdüler.

Geri geldiğimde kahverengi güllerinin hepsi açmıştı. Ortaya sarı bir İris Çiçeği dikmiş etrafına kendi diktiği Kahverengi güllerini özensizce üzerine dikmiştim.

Bu o kadar acı vermişti ki kelimler kifayetsizdi. Rena hamileymiş. Lanet bebeğimizi büyütmüştü. Kendi annesine yaptığı gibi bebeğimde ölümden dönmüştü, hayatta kalmayı başarmıştı.

Judas ve Katherine farklı bir paralel evrene kaçmışlardı. Toprak Hükümdarı güvendeydi. Ve ben hükümdarlığı bırakarak bebeğimle "normal" bir hayat yaşayacaktım.

Seller güllerimi suluyo'
Bu senden gülmeni beklemek gibi
Bi' saniye dur da konuşalım
Ben sen ile kurda kuş olamadım bile

Rena'nın yanına gitmek istesemde Rena burada kalıp bebeğimize bakmamı isterdi.

"Bak bu Zelena, sana gökte eşlik edecek tanrıçamız. Seni hiç görmedi ama tanıyor gibi. Senin yanına geldiği zaman ellerini seni işaret eder gibi açıp kapatıyor. Bizim bebeğimiz bak. Zelena bak, bu annen. Öyle fedakarki seninle tanışsaydı dünyanın en güzel annesi olurdu. Onuda öz annesi büyütmedi ama o yindede annelik kelimesinin hakkını verirdi. Onu bencil, iğrenç, duygusuz bir herif elinden aldı. Ama bilki o da bunu istemezdi."

Derince nefer alarak bana zehir olan havayı içime çektim. Kendi havasını ciğerlerime üfledi. En sonunda kendi ciğerlerine yetmeyecek raddeye gelene dek.

Vazgeçmişti o. Ben ise son dakikaya dek ona inanmamayı seçmiştim. Mezarı şu ana dek Airdran, Judas, Katherine, Grimm ve ordusu, Dix, Jena, Cats ve Akay ziyaret etmişti. Annesi olarak gördüğü kadın ve kardeşlerim diye adlandırdıkları sözde ailesinden bir kişi bile ziyaret etmemişti. Bazıları sudan çıkamasada en azından Arel gelmeliydi.

Güller yağar yarimin kucağına
Damlar yaşlarım damla dam damına
Biz önden gidiyoruz ölüme
Güller yağar yarimin kucağına

"Sana neden kelebek kolyesini verdiğimi hiç düşündün mü? Kelebek ruhun sembolüdür, ruhun özgürlüğünü, hafifliğini ve zarafetini simgeler. Sen benim ruhumun sembolüsün."

Zelana ağlamaya başladığında bahçenin dışında duran asistanım onu almak için bahçeye girdi ve ışınlanarak Zelena'yı saraya götürdü.

"Rena...yaptığın şeyi takdir ediyorum. Annenin lanetini üstlenmeni, iki Krallığı yok edecek cesareti gösterdiğinden. Bunu bil. Bana kızgınsın biliyorum. Benim ruhum bir tek seninle dolu.

Sana dediğim şeyi hatırlıyor musun? Hayatlarınızı hiçliğe gitmeye çalışarak harcadık... Benim yolum baştan belliydi. İçerisi bomboş kaldı."

İçinde olduğu toprağa daha fazla yaklaşıp kollarımı iki yana, Rena'ya sarılıyormuşçasına mezarına sardım.

Kahverengi güllerinden birisinin iki yaprağı koparak yere düştü. Benim güzel gülüm. Sende hepsine benziyorsun, fakat farklısın işte. Diğerlerinin aynısıyken sen, ben nasıl olurda sana bakarken farklı duyguların içinde buluyordum kendimi? Tıpkısının aynısıydın sende. Kocaman çiçek bahçesinden,
hepsinin ortasında seni gösterip "benimki bu" diyebilirdim. Seni hem ezbereydim hemde sen daha önce hiç görmediğim bir portreydin. Sana her baktığımda farklı bir şeyler hissediyordum.

Söyle bahçendeki çiçeklerin her biri mi ağlar?
Kesip atsan da ağlatır bi' gün bu vedalar
Sen ne zaman istersen o zaman akar yaşım
Aşıkların yolu birbiriyle karşılaşır
Sende derdim tasam
Ah şunu anlasan
Ben yıldızlara basarak tırmanırım güneşe
Gündüzleri neşe saçar,geceleri kayıp
O ne zaman isterse o zaman ona

"Hayatlarımız bir çizgide ilerliyor. Düz bir çizgi. Hız treninin sürekli düz bir çizgide ilerlediğini düşünsene. Sen geldiğindeyse her şey değişti. Bir göklere çıktım bir indim.

Ve Rena, senin yerini bir başkasının doldurmasını hiç istemediğini biliyorum. "Normal" hayatımı başkasıyla yaşamamamı istemediğini. Bir insanın boşluğunu diğer bir insan dolduramaz o boşluk sadece o innsanın yokluğuna alışınca dolar. Ve ben bunun olmaması için elimden geleni yapacağım. Senin anının yaşaması adına elimden ne geliyorsa yapacağım benim ölümsüz sevgilim..."

🌬

Son Element Oyunu -Gökyüzüyle Dans-Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin