ɪ ᴡɪsʜ ʏᴏᴜ ʟᴏᴠᴇ | ᴊᴀʏᴡᴏɴ✓

《ˢᵖᵉᶜⁱᵃˡ ᵉᵖⁱˢᵒᵈᵉ》

arkadaslar selam, okumadan önce bir ricada bulunacağımm. yeni bir fice basladim, ismi Forget Me Not. suan dort bolum kadar yazdim ama eger cok ilgi gormezse devam ettirmeyecegim. bu yuzden onu da okursaniz sevinirim, ricami kirmazsiniz biliyorumm iyi okumalar<3

Parmaklarımla saçlarımı geriye atarak ofladım. Bacaklarımı ritmik bir şekilde yere vuruyordum, gözlerim hiç durmadan etrafta geziniyordu. Sırtımı yasladığım duvara başımı da yasladım. Bir an önce gitmek için sabırsızlanıyordum. Sürekli telefonumdan saati kontrol ediyor, arada bir homurdanıyordum. Sonunda şirketten ellerinde kağıtlarla çıkan sevgilimi gördüğümde tüm sıkıntım uçup gitti. Yüzümde hemen bir gülümseme oluştu, bedenimi duvardan ayırarak ona yürüdüm.

Bakışları beni buldu, beni fark etmesiyle yüzümdeki gülümsemenin aynısı onda da yer aldı. Kollarımı boynuna sararak onu kendime çektim ve sarıldım. O da boştaki eliyle belimi kavramıştı.

"Sadece bir kaç saat görüşmedik güzelim, ne bu özlem?" Burnunu boynuma sürterek mırıldandı. Bu temas hafifçe titrememe neden oldu. Geri çekilmeden önce yanağına bir öpücük kondurdum.

"Sen yanımdayken bile özlüyorum seni, bu ne ki?" Dediklerime gülümsedi, belimdeki elini saçlarıma çıkardı.

"Bence buluşmayı erteleyebiliriz." Gözlerimi kısarak ona baktım.

"Hayır ertelemek yok. Neredeyse iki yıldır görüşmüyoruz zaten. Özledim onları." İç geçirdiğimde Jay bu halime sırıttı.

"Neden sabırsız olduğun belli oldu. Hadi öyleyse vakit kaybetmeyelim. Jake çoktan geldiklerini söyledi." Başımı sallayarak onu onayladım. Arabaya doğru yürürken parmaklarını parmaklarımın arasından geçirmişti. Heyecanlı bir şekilde arabaya binip bekledim. Jay bu halime gülüp duruyordu, onu umursamadan camdan dışarı izlemeye başladım.

Neredeyse beş yıldır birlikteydik, üniversiteyi çoktan bitireli bir yıl kadar olmuştu. Bu süreçte aynı evde kalmıştık, zaten daha fazlasını hayal edemezdim bile. Onunla geçirdiğim beş yılın her saniyesinde mutlu olmuştum. Kavgalarımızda bile, düşünün. 17 yılımı sorunlarla baş etmeye çalışarak geçirdikten sonra bu beş yıl sanki cennetteymişim gibi hissettirmişti.

Üniversiteden sonra Jay'in babasının mesleğini devam ettirmesi için Amerika'ya taşınmıştık. Başlarda kesinlikle çok stresliydim. Bilmediğim bir ülke ve hiç tanımadığım insanlar arasında yaşama düşüncesi beni korkutmuştu. Neyse ki bir Jay'im vardı, geçirdiğimiz yıllardan sonra beni nasıl rahatlatacağını çok iyi biliyordu. Babası ise şaşırtıcı bir şekilde durumumuzu iyi karşılamıştı. Her şeye rağmen birlikte olmayı başarmıştık. O istediği sürece onun için gidemeyeceğim yer, yapamayacağım şey yoktu.

Jake ve Sunghoon hyung bizim gibi Amerika'da yaşıyorlardı. Zaten Jake hyung ve Jay aynı şirkette çalıştıkları için sık sık görüşebiliyorduk. İlişkilerini bir adım ileri taşımışlardı. Lise yıllarındaki gibi yapışkan olmayı bırakmalarına en çok sevinen kişi ben sayılırdım.

Niki ve Sunoo'ya gelirsek, Kore'de kalmaya devam etmişlerdi. Niki dans alanında kendini geliştirmişti. Kendi dans stüdyosunu kurmuş ve başarıyla yönetmişti. Sık sık Japonya'ya da gidiyorlardı ancak Amerika'ya gelemediklerinden görüşme fırsatımız olmamıştı. Heeseung hyung da ayrıca iki yıllık bir birliktelikten sonra Victor ile yollarını ayırmıştı. Onun için en iyisi olduğunu düşünüyordum. Çünkü ilişkileri biraz toxic bir hal almaya başlamıştı.

Neredeyse iki yıl kadar görüşmedikten sonra sonunda arkadaşlarımı göreceğim için heyecanlı hissediyordum. Amerika'ya tatile gelmişlerdi, hep birlikte tatil yapacaktık.