Αγάπη για πάντα

5. Δυο καρδιές δεμένες

Τα μακαρόνια τελικά ήταν πεντανόστιμα, έπιαναν τα χέρια της Δέσποινας στην κουζίνα...το ζευγάρι έφαγε, κουβέντιασε, γελασε, ήταν όλα τόσο όμορφα και τόσο απλά, σαν να γνωρίζονταν χρόνια ενώ πριν τις εξομολογήσεις ήταν ζήτημα να είχαν ανταλλάξει δυο καλημέρες...συζητούσαν για τη ζωή τους, για τις οικογένειες τους, η Δέσποινα ήθελε να τα μάθει όλα για τον Γερασιμο, αυτός ήδη ήξερε κάποια πράγματα για τους Πανθεους άλλωστε, και ποιος δεν ήξερε; 

Γερασιμε, εσυ πώς και δεν παντρεύτηκες; ρώτησε το Δεσποινακι μπαίνοντας στο ψητό. 

Περίμενα εσένα να έρθεις στη ζωή μου της είπε με γλύκα ο Γεράσιμος και της χαμογέλασε.

Έλα, σταμάτα να με πειράζεις, οι γονείς σου δεν θέλουν να παντρευτείς; 

Θέλουν, και εγώ θέλω αλλά για τους άντρες είναι πιο εύκολο όπως έμαθες δυστυχώς με άγαρμπο τρόπο. Διαλέγουν μια γυναίκα και αν ανήκουν και οι δυο στον...ίδιο κόσμο παντρευονται, της είπε. Εγώ μέχρι στιγμής δεν είχα βρει αυτή που θα δωσω την καρδιά μου. 

Δεν υπάρχει δηλαδή κάποια γυναίκα στη ζωή σου που να έχει πεσει απελπισμένα στα δίχτυα των...θαλασσινών ματιών σου; τον ρώτησε η Δέσποινα (Ε, ρε φόρα που παίρνει ο άνθρωπος όταν ερωτεύεται...και ακόμη δεν την είχε καν φιλήσει, τι θα του έλεγε αργότερα απορούσε και η ίδια με τον εαυτο της) 

Ο Γεράσιμος έμεινε να την κοιτάζει, πόσο τον κολάκευαν τα λόγια της και πόσο δεν περίμενε να ακούσει από το στόμα μιας δεκαεφτάχρονης τέτοιες κουβέντες...

Όχι γλυκιά μου, δεν υπάρχει καμία γυναίκα στη ζωή μου. Αν υπήρχε πιστεύεις ότι θα ήμασταν εδώ τώρα μαζί να ανταλλάσουμε λόγια αγάπης; Εγώ σε ειδα και έπεσα στα δικά σου δίχτυα Δέσποινα, αλλά δεν τολμούσα να σου πω κάτι, αν δεν είχε συμβεί το σημερινό δεν ξέρω αν θα το τολμούσα και ποτέ.

Μα γιατί; Αφού σ'αγαπω και μ'αγαπας, έτσι δεν είναι; Εκτός αν βρήκες έναν τρόπο να διασκεδάσεις και δεν τα εννοείς αυτά που λες, είπε η Δέσποινα και τα μάτια της βούρκωσαν. Δεν ήξερε και πώς εξελίσσονται αυτές οι καταστάσεις, εντάξει, τα συναισθήματα της της έδιναν θάρρος για τα κομπλιμέντα που του έκανε αλλά μήπως ήξερε πώς είναι να σε αγαπάει πραγματικά κάποιος και πώς είναι να σε κοροϊδεύει; Μήπως είχε μέτρο σύγκρισης; 

Δέσποινα μου κοίταξε με, της είπε ο Γεράσιμος και την επιασε από το μπράτσο απαλά. Την κάθισε στην καρέκλα και πήρε τα χέρια της στα δικά του. Πώς χωρούσαν τα χεράκια της μέσα στα μεγάλα δικά του χέρια, σαν να ήταν φτιαγμένα να κουρνιάζουν εκεί μέσα.