Önümdeki yemeklere bakıyordum.Diğerleri nereden tanıştığımızı sorduğunda geçiştirmiştik.
İhtiyar hiç bişey sormamıştı.Sadece uzun uzun gözlerime bakmıştı.Ardından hep birlikte sofraya oturmuştuk.Herkes özlem giderirken ihtiyarla ben sessizdik.
Aklında benimle alakalı sorular olduğuna emindim ama bişey söylememiştim.Bana sorulan sorulara kısa cevaplar veriyordum.
Kendi içimde düşüncelere dalmıştım.Böyle bir karşılaşma beklemiyordum.İhtiyarla o günden sonra karşılaşmak garip hissettirmişti.Şimdi birşey sormasa bile daha sonra beni köşeye sıkıştıracağını düşünüyordum.Birgün geçmişimle yüzleşeceğimi hatta bunu ihtiyarla yapacağım aklımın ucundan bile geçmezdi.
Yemekten sonra izin isteyip yukarı çıkmıştım.Odaya girdiğim gibi yatağa yattım.Sesler buraya geliyordu ama umursamadım.Aklıma geçmişin kanlı görüntüleri geliyordu.Ne kadar hatırlamak istemesemde gözümün önünde canlanıyordu.
Kanlı eller.
İstemsizce ellerimi yukarı kaldırıp baktım.Elimde kan yoktu ama o gün ihtiyarla konuştuktan sonra elim kana bulanmıştı.
Bir anlık gafletti.
Bir anlık sinirdi.
Aklıma o görüntü geldi.
Yanındaki cesetle duvar kenarına çökmüş,heryeri kanla dolu küçük kız çocuğu.
Yalnız.
Kimsesiz.
İntikamını almış o küçük kız çocuğu.
Hemen kafamı iki yana sallayıp ayağa kalktım.Lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım.Aynadan kendime baktım.
Ben Arya değildim.
Ben Asya'ydım.
Kendimi toparladiktan sonra aşağı indim.Mutfaktan bir bardak su aldım.Tüm kadınlar buradaydı.Hepsi bir kenara geçmiş hem bulaşıkları hallediyor hemde sohbet ediyordu.Babaanne ise kenara oturmuş mutlu bir şekilde etrafı izliyordu.Beni görünce gülümsedi.Bende ona gülümsedikten sonra hemen mutfaktan çıktım.Yoksa yanına çağıracak uzun süre oradan çıkamıyacaktım.
Suyla birlikte merdivenlere yöneldim.Tam çıkacakken salondan gelen sesleri duydum.Merdivenin başından kapıya doğru gittim.Sessizce kapıyı dinlemeye başladım.Benim hakkımda konuşuyorlardı.
"Dede o kızla nereden tanıyorsun?"
"Geçmiş yıllarda karşılaşmıştık bir kere bir dahada görmedim."
Derin bir iç çekme sesi geldi.
"O kızda seni rahatsız eden biseyler var.Kim bu kız?"
Gene aynı kişi sormuştu kuzenlerden biri olmalıydı.Daha fazla dinlemek istemdim.
Tam arkamı dönmüş gidiyorken sert bir bedene çarptım ve su üzerine döküldü.Kafami kaldırıp carptigim kişiye baktım.
Ayaz Gündoğan Polis ve en büyük abi.
Dümdüz ve duygusuz bir ifadeyle bakıyordu.
Bir adım yaklaştı.
Bir adım geriledim.
Bir daha yaklaştı.
Bir daha geriledim.
Bir kez daha.
"Noluyor burada.Oglum senin üstün niye ıslak?"
Murat Bey'in konuşmasıyla ona döndüm.
Biz ne ara salona girdik?
Tekrar Ayaza baktığımda üzerime gelmeyi bırakmış babasına dönüp konuşmuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gerçek Hayatım
Teen FictionBen hayatıma kimseyi kabul edemezdim. Ben kusurluydum. Ben farklıydım. Ben kirliydim. Ben bir katildim. Ve herşeyden önce ben kendimden vazgeçmiştim. Not:alışılmışın dışındadır.Lutfen bir şans verin🌸
