15.Bölüm:Yanındayım

512 42 3
                                    

Karşımdaki adamla dövüşürken aklımda bir tek geçmişim vardı.Sanki o günlere geri dönmüştüm.Kafeste gibiydim.Eğer kaybedersem bodrum katına Rüzgarın yanına gönderilecektim fakat karşımdaki adam sıradan bir askerdi.

Dövüşü kaybetsem de birşey olmayacaktı.Lakin bu adama onca lafını yedirmek için kazanmam lazımdı.Yalan yoktu.Benden oldukça kalıplıydı.Bu işimi zorlaştırıyordu.

Yalnız dövüşte güç kadar mantıkta önemliydi.Gücün olmadığı yetmediği yerde mantık devreye girerdi.

Hamlelerini savuşturarak yorulmasını sağladım.Bir zaman sonra sinirlenip iyice kontrolden çıkmış şekilde atak yapmaya başladı.Savunma yapmam zorlaşıyordu ama hata yapıyordu.Kontrolsüz öfke dövüşte sadece dezavantajdı.Öfkeni kontrol edip onu avantaja çevirmek ise daha az kişilerin yapabileceği bir secenekti.O kontrol edememiş,sonuç olarak da yumrukları sadece havada süzülüp yorulmasina neden olmuştu.İyice yorulduktan sonra savunmadan çıkıp atağa geçtim.

Sol gözüne bir yumruk.

Bir adım gerileyip elini yüzüne götürdü.

Tekrar sol elimi kaldırdığımda yumruk yaptığım elimi tuttu.Bu sadece hedef şaşırtmaydı.Sağ yumruğumu karnına geçirdim.Önümde eğilmişken sol elimi kurtarıp ensesine dirseğimi geçirdim.

Önümde diz çökmüş kafasını yere eğmişti.Durmadım.Karnına bir tekme attım.Tekrar tekme atacağım sırada ayağımı tuttu.Kemdine doğru çektiğinde yere düştüm.Üzerime çıkıp yumruğunu kaldırdı.Burnuma gelen yumrukla akan sıcak sıvıyı hissettim.Tekrar yumruğunu kaldırdığında ağzımda kanın metalik tadını hissettim.

Tekrar yumruk atacakken yumruğunu tutup diğer elimle ensesini kavradım.Kendime doğru çektiğimde yüzü yüzüme yaklaştı.Ardından yanıma sertçe ittiğimde yanıma düşmüş,kalkmasına izin vermeden üstüne geçerek bur seferde ben yumruk atmaya başlamıştım.

Bir süre böyle devam etti.İkimizinde pes etmeye niyeti yoktu.

En sonunda bana doğru yürürken yumruğunu havada tutup dizine tekme attım.Arkasına geçip kollarımı boynuma dolayıp kenetledim.

"Pes et"

"Asla"

Biraz daha sıktım.Surati kırmızıya dönmüştü.Ne ef almakta zorlanıyordu.bacaklarımı gövdesine sardım.Elleriyle engelleyemiyordu.

"Son kararın mı?"

2-3 dakika boyunca çırpındı.En sonunda öyle bir sıktım ki bağırarak konuştu.

"PES!"

Gülerek geri çekilip kendimi yere attım.Gözümü kapatıp nefeslenmeye çalıştım.Karşımdaki adamı boğmak kolay değildi.

Ellerimden destek alıp doğruldum ve ayağa kalktım.

"İyi bir asker olmaktan önce adam olmayı öğrenin askerlerinize.Gerçi bu biraz zor olacak nede olsa boş vaktiniz yoktu öyle değil mi?"dudaklarımı büzdüm.

Kazanmıştım.

Burnumdan ve ağzımdan akan kanla birlikte karnıma aldığım darbeler beni yormuştu.Göğüs kafesime yönelmişti sürekli lakin bu çokta uzun sürmedi.

O ise;

Kaşında ve dudağında patlak varken aynı zmandada burnunda kurumuş kan lekeleri vardı.Dizine oynamıştım.

Ve onun aksine ben istediğimi almıştım.

Kafamı kaldırıp bizi izleyenlere baktığımda herkes şok olmuştu.

Gerçek Hayatım Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin