Gerçek Hayatım

20.Bölüm:Kamera

2 Mayıs

İlahi bakış açısı

Soğuktu.Çok soğuktu.

Üşüyordu genç kız.Titremeleri durmuyordu.

Bedenindeki açık yaralardan akan kan soğuk betonda süzülüyordu.Üzerindeki kıyafetler yırtılmış üşümesini daha da arttırıyordu.

Karnına gitti genç kızın eli.

"Lütfen."

Bu bir yalvarıştı.

"Rabbim lütfen."

Bu bir yakarıştı.

"Lütfen onu benden alma."

Soğuktan titreyen sesi inlemelere dönüştü.Ağlamaları yerini iç çekişlere bıraktı.

Canı yanıyordu.Oysaki daha birkaç saat önce öğrenmişti varlığını.

'Düşük ihtimali var.'demişti doktor.Gitmiş miydi?

Korku sardı bedenini.

Birini kaybetme korkusu.

Kısa bir zaman tanıdı kendine.Ayağa kalmaya çalıştığında yaraları acısada umursamadı.O daha önemliydi.

Bırakmamıştı değil mi?

Daha eline bile alamadan gitmemişti?

En büyük hayali mutluluktu.Belki o mutluluğu verirdi.

Ne kadar zorla gelsede bu dünyaya ondan nefret etmiyordu.Yaşanılanlara rağmen onu koruyup kollamak istiyordu.

Ayağa kalktı genç kız.İlerlemeye başladı.Demir sopayla dövmüşlerdi.

Demir acıtırdı.

Gayet iyi biliyordu.Onun bilmesini istemiyordu.

Yerden küçük kağıdı alıp ilerledi genç kız.Avucunu sıkıca kapattı.Düşürmek istemiyordu.Ona ait elindeki tek şey bu fotoğraftı.Adımları ilerledi.Bedenindeki kanlar akıp yerde iz bırakıyordu.Arkasından kuyruğunu oluşturan kan damlaları umrunda bile değildi.

Soğuk bir rüzgar esti.Bedeni titredi.Rüzgar yaraları yaladı geçti.Sızladı,canı acıdı ama ah etmedi.Gülümsedi.Hayatın ona kattığı bir şeydi bu.

O ateşte ağlayıp inleyen değil,gülerek kahkaha atandı.

Canının acısına ağlayan değil,acıyı dalgaya alandı.

Onun amacı buydu.Zayıflığına ağlayan değil gülendi.

O buydu.Onu o yapan şey buydu.

Bacaklarındaki güç oldukça zorlanıyordu.Acılarının şiddeti artarken başı dönmeye başlamıştı.Duvara tutunarak ilerledi genç kız.

Üzerine gelen ışıklarla zorla ilerleyen adımları durdu.Işığın kaynağına bakmak için kafasını çevirmeye çalıştığında yüzüne gelen ışıkla elini yüzüne siper etti.Işık o kadar yoğundu ki kimin geldiği görünmüyordu bile.

Bir ses duydu.Adım sesleri.Bu sesler giderek yakınlaşmaya ve daha net duyulmaya başladı.Üzerine gölgesi düşen iri beden tam önünde durdu.

"İyi misin?"

Başını kaldırdı genç kız.Karşısında yeşil formalı bir adam vardı.Bu Rüzgarın Asker dediği adam vardı.