Gerçek Hayatım

6.Bölüm: Kurtuluş

Evden baya uzaklaşmıştım.Bazen ağaçların arasından gidip bazen zikzak ilerliyordum.O mekanda ne olduğu hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu.

İlerde boş dümdüz bir arazi gördüm.Ağaç yoktu.Az ve küçük kayaliklar vardı.Kayaliklarin boyu beni saklamaya yetmeyeceği için mecbur açığa çıkacaktım.

Boş arazide ilerlerken bir silah sesi duyuldu.Kulağımın hemen dibinden geçen bir kurşun.

"Nereye gidiyorsun sevgilim"

Adımlarım şokla durdu.Arkama döndüğümde onu gördüm.

Ben bu adamdan kurtulamayacak mıyım?

"Güzel bir akşamın ardından böyle uyanmak biraz acı verici"

Yaptığı ima yüzünden suratımı burusturdum.

"Senden nefret ediyorum"

"Daha dün kollarımdaydın şimdi nereden çıktı bu nefret?"

Yanındaki adamlardan birine işaret verince adam bana yaklaştı.Tam kolumu tutmak için elini uzatmıştı ki elini tutup büktüm.

"Ah!"

Bacak arasına bir tekme attım.Önümde eğilince hemen belinden silahını alıp arkasını boynuna vurdum.Adam yere düşünce silahın emniyetini açtım ve ona doğrulttum.

"Beni hafife almaman gerektigini ne zaman anlayacaksin?"

"Seni hafife almıyorum.Sen zaten hafifsin"

"Dedi kafeste yenilen adam"diyip koca bir kahkaha attım.Yere bağdaş kurarak oturdum.

"Napıyorsun?"

"Güneşleniyorum"

"Bne seni güneşlendirecem kalk hadi."diyip yaklaşmaya başlayınca ayağına silahla birkez sıktım.

"Ah! Napıyorsun manyak!"

"Keyfim istedi" diğer ayağına da sıktım.

"SENİ MAHVEDİCEM.BİTTİN KIZIM SEN!SON DUALARINI ET..."

O bana saydırırken yanımda yatan adamın ceplerini yokladım.Çakmağı bulunca hem onu hemde yanındaki sigarayı da aldım.Diger cebine bakınca telefonu buldum.Onuda yanıma aldım.Sigaradan bir dal çıkarıp ucunu yaktım ve derin bir nefes çektim.Adamlarının birini yanına çağırdı ve ondan destek alarak ayağa kalktı.

"Tütün şu manyağı."

İki adam yanıma gelirken çakmağın ucunu yaktım.Çakmaktan çıkan ateşi adamın kıyafetiyle tutuşturdum.Adamın kıyafeti yanarken ayağa kalkıp biraz uzaklaştım ve çakmağı onlara doğrultup ucunu tekrar yaktım.

Adamı yaktım resmen

"Yakarım!"

Hepsi şok olmuş gözlerle bana bakıyordu.Adam yandığının farkına varınca uyanmaya ve bağırmaya başladı.Elimdeki silahla kafasına sıktım.
Nefret ettiğim o adam tam gözlerimin içine baktı.

"Tanıyamıyorum artık seni.Daha üç yıl önce kandan korkan kadın şimdi kan kokuyor."

Omuz silktim.

"Beni bu hale siz getirdiniz."

O kadar duygusuz söylemiştim ki.Goerim dümdüz bakıyordu.Sanki bana bakan kendini görüyordu.O kadar duygusuzdum ki.

"Kimse sevmiycek seni.Kimse seni kabul etmiycek.Baştan aşağı kusurlu bu kadını artık ben bile istemiyorum.O yeni gerçek ailemde seni sevmiycek seni kabullenmiycek.Kusurlusun kızım sen.sen bir katılsın sen - "