Gümüşten Kafes

Kanatları Yaralı, Ruhu Ölü Bir Kuş

Medya Gazel'im:(

Gençler uzun bölümümüzle sizi ağırlıyorum... Şarkımızı açmayı unutmayın çok sevdiğim bir şarkı.
Hadi öptüm!

...

Yazar'dan

Zeynep başını ameliyathane kapısına yaslamış sadece ağlıyordu. Yolda gelirken kardeşinin kalbi durmuştu, onca ameliyata girmiş doktor Zeynep kardeşine müdahale bile edememişti.
Ellerinde kardeşinin kanı vardı. Gazel'in her yeri yara bere idi, falçata izleriyle doluydu... On dakika daha geç gelseydi muhtemelen kardeşinin kafasını bile bulamayacaktı...

Polat onu teselli etmeye çalışmıştı... Polat zaten herkesi teselli etmeye çalışmıştı, en çok ta Barlas'ı...

Barlas kimseye belli etmese bile en çok o kahrolnuştu. Ozan ve Polat bunun çok farkındaydı ancak Zeynep büyük bir nefretle Barlas'ı süzüyordu.
Hastaneye gelirken Barlas anlatmıştı.
Gazel'in koruması olduğunu ve Gazel'in ölü maktulun mezarına gittiğini, Giray'ın arkasından iş çevirdiğini Giray'a söylediği için Giray'ın böyle bir işe kalkışmış olabileceğini söyleyince Zeynep sessizce ağlamıştı... Ancak içi dolu doluydu.

"Beğendin mi yaptığını?" Zeynep gülerek Barlas'a bakarken Barlas umursamıyormuş gibi bakışlarını çekti. Hayır aslında içi içini yiyordu, eski asker olan Teşkilat'ın en iyisi Ajan Barlas Karahan kendinden utanıyordu. "Eğer ki benim kardeşime bir şey olsun... Dünya'yı sana dar ederim!" Barlas zaten bunu kaldıramaz kendi canına kıyardı...

"Utanıyorsun kendinden di mi? Utan! İçerde yatan kadının senin yüzünden neredeyse böbrekleri deşiliyordu, neredeyse kemikleri ayıklanıyordu, neredeyse o Gümüşten Kafese haps oluyordu... Demek Giray'ın ne yapacağını görmek istedin!? En başından Gazel ile konuşsaydın şuan burada olmazdık! Giray cezaevinde, benim kardeşim yanı başımda olurdu!
Gazel sana herşeyi anlatırdı! Benim kardeşim senin gibi iki günlük bir korumaya güvenip kendi içini açtıysa bunu düşünmeliydin, bu riski göze almamalıydın!"

Barlas'ın koca damarlı elleri titredi...
Evet Gazel ona içini bile açmıştı... İlk defa özellikle bir kadınla saatlerce konuşmuş hatta onunla şakalaşmıştı...
"İçerde hayalleri olan bir kadın yatıyor, bistüriyi eline aldığı an onunla bütün olarak onlarca insanı kurtaran kadın yatıyor, ilerde anne olmak isteyen, temiz bir gelecek isteyen kadın yatıyor. Şimdi diyeceksin 'ama onu kurtardık' sence Gazel bunu unutabilecek mi? Belki Gazel bizim bilmediğimiz daha çok iğrenç şey yaşadı... O kadın bunları nasıl unutacak?"

Zeynep sessizce güldü. "Unutamayacak! Senin yüzünden!" Ozan yavaşça genç kadının yanına oturup elini omzuna koyarak sakinleştirmeye çalıştı ama nafile...
Zeynep sadece ağlıyordu.

"Soğuktan tir tir titriyordu benim kardeşim!" Ağlayarak yüzünü kapatırken Barlas yutkunmaya çalıştı.
"Kanı kurumadı ya!!! O piç yüzünden hayatı karardı sen geldin şimdi daha da içine ettin!"
Polat ağlıyordu, aklına kız kardeşi Oylum gelmişti. "Saçlarını bile kesmişti Ozan! Babamın kesme dediği saçları avuçlarındaydı! Söz vermişti asla kestirmeyeceğine bu yüzden bana suçlu gibi bakıyordu! Saçları bile kana bulanmıştı!"

O an herkesin aklına başka bir şey geldi.

Ozan'ın aklına yetimhanedeki anıları...
Polat'ın aklına kardeşi...
Barlas'ın aklına annesi gelmişti...

"Benim kardeşim hisseder! Demedi mi 'söyleme lütfen' demedi mi?"
Demişti... Barlas'a defalarca kez ağzını açmamasını söylemişti ancak...
"Kalbi durdu! Gazel'in kalbi senin yüzünden durdu! Hâlâ atmıyor!!!" Barlas yutkundu Gazel'in kalbi iki dakika altı saniye boyunca atmamıştı, kalp masajını kendisi yapmıştı... Kalbinin çok az attığını hatırlıyordu! Doktorlar ise hâlâ onu buz gibi soğuk odada tutuyorlardı.
Kalbini mi yaracaklardı?