ရိေပၚ စိတ္တိုတိုနဲ႕ ဆိုင္ကယ္ၿပိဳင္ကြင္းကိုသာေရာက္လာခဲ့၏။
ေရာက္ထဲက ဘယ္သူကိုမွလဲ စကားမေျပာပဲ ဆိုင္ကယ္ကိုသာ အရွိန္ျပင္းျပင္းေလ်ာက္ေမာင္းေနတာေၾကာင့္ ကြိုင့္ရွစ္က သတိထားမိသြားကာ
သူလက္ထဲက ေဆးပုလင္းအျဖဴေလးကိုတလွည့္ ရိေပၚကိုတလွည့္ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။
ထို႔ေနာက္ေတာ့ အသင့္ပါလာတဲ့ အေအးပုလင္းထဲ ထိုအမႈန့္တို႔ကိုေရာစပ္၍
ရိေပၚ ဆိုင္ကယ္ကို လက္ကာ တားျမစ္လိူက္၏။
ရိေပၚကလဲ ကြိုင္ရွစ္ေရွ႕ဆိုင္ကယ္ရပ္ေပးရင္း ဘာလဲဆိုသည့္အထာနဲ႕
မ်က္ခုံးပင့္ျပေတာ့ မ်က္စိေရွ႕အေအးပုလင္းေလးေရာက္ရွိလာ၏။
ရိေပၚက ဘာမွေမးမေနပဲ ေကာင္ေမာ့ခ်လိဳက္ေတာ့ စိတ္ကိုလန္းဆန္းသြားသလိူခံစားလိုက္ရ၏။ ပုလင္းထဲကအေအးကုန္သြားတဲ့အထိ ကြိုင့္ရွစ္က ရိေပၚကို ၾကည့္ေနမိသည္။
" ဟင္းးးလန္းဆန္းသြားတာပဲ ဘာလို႔အေအးတိုက္တာလဲ "
ရိေပၚက သေဘာရိုးနဲ႕ေမးေလေတာ့ ကြိုင္ရွစ္က
"မင္းအရမ္း ပင္ပန္းေနတဲ့ပုံေပၚေနလို႔ ဘာကိစၥရွိလို႔လဲရိေပၚ "
"မရွိပါဘူး..."
ကြိုင္ရွစ္ကို အစစအရာရာမေျပာျပခ်င္တာေၾကာင့္
ရိေပၚကျငင္းပယ္လိုက္သည္။
ရိေပၚမေျဖခ်င္းမွန္းသိလိူ႕ ကြိုင္ရွစ္လဲ ဇြတ္မေမးေတာ့ပဲ
စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲလိုက္ေတာ့သည္။
"ခဏေန ကြင္းအျပင္မွာ ၿပိဳင္ေမာင္းၾကမလား ရိေပၚ
ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ငါရိုးရိုးသားသားပဲ ၿပိဳင္ပါ့မယ္"
ကြိုင္ရွစ္က အရင္တစ္ေခါက္ျဖစ္တဲ့ကိစၥကို ေတာင္းပန္သည့္သေဘာနဲ႕
ေျပာလာေတာ့ ရိေပၚက ကြိုင္ရွစ္ကိုပခုံးေပၚလက္လွမ္းတင္လိုက္ရင္း
"အရင္တစ္ေခါက္ကိစၥကို မင္းအျပစ္လိူ႕ျမင္ေနတူန္းပဲလား
ငါစိတ္ထဲမထားေတာ့ဘူးလို႔ေျပာခဲ့သားပဲ"
"ဒါမဲ့ ငါမင္းကိုအားနာတယ္"
ကြိုင္ရွစ္အားနာေနတာက ၿပိဳင္ကြင္းကိစၥမဟုတ္မွန္း ကာယံကံရွင္သာသိသည္။ ရိေပၚကေတာ့ ဘာမွမသိရွာပဲ ကြိုင္ရွစ္နဲ႕ ဆိုင္ကယ္ၿပိဳင္စီးဖို႔သာ
သေဘာတူလိုက္ေလသည္။
