ေရွာင္က်န့္ ကားထဲမွာအခ်ိန္အၾကာႀကီးရွိေနၿပီးတဲ့ေနာက္ ဖုန္းျမည္သံၾကားလို႔ကိုင္လိုက္ေတာ့ စီနီယာရွင္းျဖစ္လို႔ေနသည္။
"ဟဲလိုစီနီယာရွင္း..."
"ေရွာင္က်န့္ မင္းဘယ္မွာလဲ..."
"ကြၽန္ေတာ္...ကြၽန္ေတာ္ အျပင္ေရာက္ေနတာပါ"
"ဒါဆို ေကာတို႔ခဏေလာက္ေတြ႕လို႔ရမလား"
"ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ စီနီယာရွင္း"
"ေကာ မင္းကိုအကူအညီေတာင္းစရာရွိလို႔ပါ"
ေရွာင္က်န့္ေတြေဝေနမိသည္။ စီနီယာရွင္းအကူအညီေတာင္းမယ္ဆိုတဲ့ကိစၥက ေသခ်ာေပါက္ ပါးဝမ္နဲ႕သက္ဆိုင္ေနလိမ့္မည္။
"ဘာ...ဘာမ်ားလဲ..."
"ဟူးးးး အရင္ဆုံးလူခ်င္းေတြ႕မွေျပာၾကရေအာင္လား"
ေရွာင္က်န့္ေတြေဝေနမိတုန္း စီနီယာရွင္းက သူ႕အေတြးကိုသိသည့္အလားထပ္ေလာင္းစကားပါးလိုက္ေတာ့သည္။
"ေကာေျပာမဲ့ကိစၥက မင္းနဲ႕ရိေပၚကိုမထိခိုက္ေစရဘူးလို႔ အာမခံပါတယ္"
ထိုအခါမွ ေရွာင္က်န့္လဲ ခ်ိန္းဆိုထားတဲ့ေနရာကို သြားဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါ၏။
သံသဃေတြမကင္းေပမဲ့ စီနီယာရွင္းရဲ႕ ရိေပၚကိုမထိခိုက္ေစရဘူးဆိုတဲ့ စကားကိုယုံၾကည့္ၿပီးလက္ခံလိုက္တာျဖစ္သည္။
...........................
တစ္ဖက္တြင္
ရိေပၚရဲ႕ရိုက္ႏွပ္မႈ႕ေတြၾကား မလႈပ္နိုင္ပဲရွိေနေသာ မုခ်န္က
အခုထိ ဇြဲမေလ်ာ့ေသး ရိေပၚကိုစကားလုံးေတြနဲ႕ တိုက္ခိုက္လို႔ေန၏။
"မင္းသာ ေရွာင္က်န့္ကို တကယ္အားနာတယ္ဆိုရင္
ေရွာင္လုပ္ငန္းစုကိုျပန္ေပးၿပီး သူနဲ႕ေဝးေဝးမွာေနလိုက္တာအေကာင္းဆုံးပဲ
ဒါက မင္းသူ႕အေပၚ မင္းလုပ္ေပးနိုင္တဲ့တစ္ခုတည္းေသာ ေတာင္းပန္မႈ႕ပဲ
သူသာ မင္းပါးက သူ႕မိဘေတြကိုသတ္တဲ့တရားခံပါလို႔သိသြားရင္
မင္းကိုေရာမင္းပါးကိုေရာဘယ္ေလာက္မ်ားနာႀကီးမုန္းတီးလိုက္မလဲ
ဟမ္...အဟက္ မင္းကိုသာအမုန္းႀကီးမုန္းသြားရင္..."
"ခဗ်ားပါးစပ္ကိုပိတ္ထား!!!"
"ဟားဟားဟား ရိေပၚ ရိေပၚ မင္းကေတာ့ မင္းပါးရဲ႕လွည့္ကြက္ေတြမွာ ႏွလုံးသားတစ္ခုလုံးဆုံးရႈံးလိုက္ရတာပါလား ဟားဟားဟား"
