Erudition of Doyle: Volume One

CHAPTER 38: CASE VIII - THE MYSTERIOUS FRIENDS OF LITTLE SLYVIA

Case 8: The Mysterious Friends
of Little Sylvia (The Persistent
Little Man Making His Move
Chapter, Part Three)

ROSALINDA

Pagkatapos ng interview ay hindi na siya nagtagal rito at siya'y umalis na. Natira na lang kaming apat sa loob ng clubroom. I'm helping Mr. Ivaldez and Harriet clean the room, while Dmitriy is sitting in a chair, staring at the money he got. Samantalang si Doyle at ang kapatid ko ay umalis na kanina; sabi ni Doyle, mag-i-sleepover daw sila sa mansion ng tatay niya. Narinig ko rin silang nag-uusap tungkol sa mga laro na gusto nilang laruin.

"Rosalinda!" Masiglang tawag ni Dmitriy. Napalingon ako sa kaniya at kitang-kita ko na may dala siyang isang plastic flower branch na may nakadikit na nakatuping papel doon. Sa kanang kamay naman niya ay may dala siyang lighter. Anong gagawin nito?

Tumayo siya mula sa kinauupuan niya at dahan-dahang naglakad papunta sa kinaroroonan ko. "I really want to date both of ya, but in asking for a date, I should only choose one lady. It shouldn't be more than two. So, I've decided."

As he flicked the lighter, the paper transformed into a delicate white rose in the blink of an eye. Inabot niya sa akin ang bulaklak; it's fake. It's not that I'm complaining, pero ano bang gagawin ko dito? Make this as a decoration? Well, maybe I can put it on my room's table.

Tinanggap ko iyon na ikinatuwa naman niya. "So, will ya be my date tonight?" he asked, dearly. Did he just ask me on a date?

Why though?

I tilted my head to the left side. "Why are you asking for a date?" tanong ko, nagtataka.

Harriet chuckled. "You really don't know what's happening, hm? I guess this young lad wants to get to know you more."

"Get to know me more?" patanong kong pabulong sa sarili, muling napatingin kay Dmitriy. Tumango lang ako bilang sagot, kahit naguguluhan pa rin ako kung bakit gusto niya akong maka-date.

Pinagtitinginan kami ng mga estudyanteng nasa labas nang binuksan niya ang pinto ng kotse para sa akin. Agad naman akong pumasok at umupo nang komportable habang siya'y tumungo sa harapan para magmaneho. As usual, I took my phone to pass the time.

"What do ya want to eat?" tanong niya, at ako nama'y napaisip. I'm actually craving sisig right now, pero I think wala namang lugar dito na nagbebenta ng sisig.

"I really want sisig, but is there even a sisig place in this city? Puro naman mamahaling restaurant at karinderya lang ang naririto."

"Haven't ya visited a night market before?"

"I haven't."

Medyo nagulat siya sa sinabi ko. Meron ba akong sinabing mali? "Ya don’t mind where we’re havin' our date, do ya?"

"I don't mind at all, as long as there's good food," tugon ko, na kaniyang ikinangiti.

"Alright, it's settled then." Ibinalik na niya ang kaniyang mga mata sa tinatahak na kalsada. "Havin' a date with ya might not be as bad as what I’ve been through with past dates." pabulong niyang sabi sa sarili, pero sapat para marinig ko.

Narating na namin ang nasabing night market. Palubog na ang araw kung kaya't medyo madilim-dilim na ang kalangitan. Pagkapasok namin, agad na bumungad sa amin ang mga ukay-ukay, at mula sa malayo natatanaw ko ang samu't saring pagkain. Nang medyo malapit-lapit na kami sa lugar kung saan naka-linya ang mga pagkain, hindi ko mapigilan ang sarili kong mapangiti nang makita ko ang isaw at barbeque.

"Dmitriy," paglingon ko'y napansin kong nakatitig na pala siya sa akin, hindi parin nawawala ang nakairita niyang ngisi. "Bibili lang ako ng isaw at barbeque."