Karanlık çok karanlıktı. aydınlık çok aydınlık bunun bir ortası yok muydu?
İçine düştüğüm ateş ya beni yok edecekti ya da etrafımdaki insanlara zarar verecekti. benim yüzümden insanların zarar görmesini istemiyordum.
arabayı süren yabancı adama bakıp "beni otogara bırakır mısın "dediğimde bana bakan adam birden arabayı durdurunca ona bakıyordum.
"seni otogara mı bırakmamı istiyorsun ?"dediğinde anlamayacağı bir şey söylememiştim ki. başımı salladığımda bana bakıyordu.
"karakola gitmen gerekmiyor mu ya da polisin olduğu bir kurum "dediğinde ona baktım. "bunu yapmam lütfen beni otogara ya da oraya yakın bir yerde bırak "dediğimde yüzüme bakıyordu.
"seni hiç bir yere bırakmıyorum "dediğinde kaşları çatılan taraf bendem şimdi. ne demek hiç bir yere bırakmıyorum?
"beni alıkoyamazsın "dediğimde sesim sert çıkmıştı. kaşları havalandı. "ama o kaçtığın adam seni alıkoyuyordu" dediğinde suskunluğum boğazımda bir düğüm oldu.
arabanın içinde bir kaç dakika sessizlik devam ederken "bak niyetim seni alıkoymak ve kötü şeyler değil "dediğinde ona baktım. "sadece sana yardım etmek istiyorum"dediğinde ona bakıyordum.
"bir yabancıya neden yardım ediyorsun "dediğimde gözlerime bakıyordu.
"çünkü zor durumdasın ve yardıma ihtiyacın var "dediğinde başımı iki yana salladım.
"sana nasıl güveneceğim seni tanımıyorum belki azadın adamlarından birisin beni ona vereceksin "dediğimde bana kaşlarını çatarak baktı.
"ben kimsenin adamı değilim olmamda sadece ne kadar çaresiz olduğunu gördüm ve sana yardım etmek istiyorum anla be çocuk "dediğinde kaşlarımı çatarak ona baktım.
"çocuk sensin istemiyorum yardımını "diyerek arabadan indiğimde üzerime düşen ayazın soğukluğu tenimi ürpertti.
"cidden "diyen adamın sesini duyduğumda arabadan inen adam bana bakıyordu.
"bak inat ya gurur yapacağın bir vaktimiz yok "dediğinde ona bakmıyordum.
"rahat bıraksana beni ya "diyerek arazi yolda yürürken şuan da ana yola çıkmanın derdindeydim.
"peki ne halin varsa gör inatçı keçi "diyen adamın arkamdaki sesini duyduğumda biraz sonra yanımdan arabası ile geçip gittiğinde karanlık yolda giden arabaya bakıyordum.
"gurur yapıyormuşum hah ayrıca inatçı keçin senin "diyerek yürümeye devam ettiğimde karanlık olduğu için pek fazla bir şey göremiyordum. yorulmuştum ve galiba karnımdan gelen o ses acıktığımın sinyalini veriyordu.
fakat dayanmak zorundaydım. başarabilirdim sonuçta onca yıl bir çok acıyı bedenimde hissettiğim anlar bu yorgunluk hiç bir şeyiydi.
biraz daha yürüdüğümde artık ayaklarımın beni taşıyamayacağını anladığımda yan taraftaki kayanın üzerine oturdum.
bedenim çok ağrıyordu. şuan sızlanmamın zamanı değildi. sadece bu şehirden kurtulmanın derdine düştüm.
elimi cebime koyarak cüzdanımı çıkarttığımda bilet ve yiyecek alacak paramın olduğunu gördüm. o çantayı arazide düşürmemeliydim. fakat bununla idare edebilirdim. gittiğim yerde çalışır kendi paramı kazanırdım.
bir kaç saniye sonra geldiğim yoldan gelen bir araba gördüğümde gözlerim irileşti. belki beni otogara bırakabilirdi arabanın sahibi.
ayağa kalktığımda yolun kenarında arabanın yaklaştığını gördüğümde arabanın içindeki yüzü görünce yüzümü buruşturmamak için direndim. yine o yabancı.
yanımda duran arabanın camları açıldığında onun yüzünü gördüm." sana beni rahat bıraktığımı söyledim gitsene yoluna be adam "dediğimde arabanın içinde bana bakan adam bana bakıyordu.
"seni anlıyorum fakat vicdanım seni o çakallara yem etmek istemiyor "dediğinde ona bakıyordum.
"bana güvenme ama sana yardım etmeme izin ver "dediğinde bakışlarımı ondan çektiğimde aslında bu teklifini kabul etsem iyi olacaktı. yorgun ve açtım. hem ona güvenmiyordum. bir yanlışını gördüğümde giderdim yine.
"tamam "diyerek arabaya bindiğimde bana bakıyordu. "ne bakıyorsun be "dediğimde yüzünde muzip bir ifade oluştu.
"kabul edeceğini düşünmemiştim "dediğinde ona bakıyordum."sana hala güvenmiyorum "dediğimde başını salladı.
"hakkındır"dediğinde arabayı çalıştırdı. "bu arada ben behram "diyen adam baktım.
"hazan "diyerek başımı koltuğa yasladığımda "hazan "diye adımı tekrar ettiğini duydum.
belki çok fazla zorlukla mücadele edecektim ama buna hazırdım tabi karnımı doyurduktan sonra biraz da dinlensem fena olmayacaktı.
****************************************************************************
BİR DİĞER ANA KARAKTERİMİZ DE GELDİ. BÖLÜMÜ NASIL BULDUNUZ.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAZAN-MPREGxB
Подростковая литератураbenim adım hazan. uygarlıklara ve bir çok medeniyete ev sahipliği yapan güzel şehrim Mardinin bilinen ve saygı gösterilen viran aşiretinin tek ve yüz karası oğluyum. ben bir erkektim ama babama göre ben bir erkek değildim. ben onun için utanç kaynağ...
