Hiç bir zaman masallardaki kahramanlar gibi bir babam olmamıştı. her evladın kahramanıdır baba, benim cellatım olmuştu babam.
canımı yakan beni kor alevlere atan adam. isteğim dışında biyolojiye sahibim diye beni evladı olarak görmeyen adam beni bir eşyaymış gibi satmıştı.
fakat bu beni yıkmamıştı evet canım yanmıştı çok zorluklar çekmiştim canım çok yanmıştı ama asla yıkılmamıştım.
yıkılamazdım ben buna hakkım yoktu. ben hazandım. canım yansa bile başını dik tutan acıya göğüs gelen hazan.
hastaneden bugün çıkıyordum. fakat hala behram nur teyzenin söylediğine göre karakoldan çıkmamıştı. benim yüzümden olayların bu hale gelmesi kendimi çok kötü bir insanmışım gibi hissettiriyordu. polisler gelmiş ifademi almıştı. azatın beni vurduğunu söylemiştim ama biliyordum azat parası ve diğer imkanları ile diğerlerinde olduğu gibi kurtulurdu. çünkü daha önce yapmıştı bunu.
odanın kapısı açıldığında içeri giren adam ile kaşlarım çatıldı yataktan doğrularak "senin ne işin var burada "dediğimde sesim yüksek çıkıyordu.
azat yatağa yaklaşarak yüzünde ifadesiz bir maske vardı. "seni almaya geldim "dediğinde ona öfke ile baktım.
"sen benim cesedimi alırsın belki onu da alamasın şimdi çık odadan daha polis çağırmadan "dediğimde gözlerime bakan adam dudakları psikopatça iki yana kıvrıldı.
"sence bu beni durdur mu sana yaklaşmama engeller mi hazan "dediğinde engellemezdi biliyordum.
"senden nefret ediyorum "diye hırsla gözlerine bakarken üzerime yaklaşan adam "seni çok seviyorum sevgilim "dediğinde onu ittim.
"yaklaşma bana "dediğimde bileklerimi tutan adam gözlerime deli bir ifade ile bakıyordu.
"ne kadar kaçmaya çalışırsan çalış seni bulur alırım "dediğinde gözlerine öfke ile bakıyordum.
"sen bana aitsin sadece benim "dediğinde gözümden akan bir damla yaş canımı acıttı. ben ona ait değildim. ben kimseye ait değildim.
"şimdi sen hazırlan çıkalım buradan evimize gidelim "diyen adam bileklerimi bıraktığında arkasını döndüğünde yanağımdaki yaşı silerek komodinin üzerindeki vazo dikkatimi çekti.
onunla asla bir yere gitmezdim. ben bu kadar kolay pes eden bir insan değildim. yataktan indiğimde arkası dönük olan azatın kafasına komodinin üzerindeki vazoyu alarak geçirdiğimde ileri doğru acı ile sendelenen adamın zayıflığında faydalanarak odadan koşarak çıktım.
koridorda yalın ayak koşarak kaçarken "hazan "diye bağıran azatın sesi yankılandı. insanlar bize bakıyordu.
merdivenlerden çıplak yakalarım ile koşarak indiğimde merdivenleri bitirdim. çıkış kapısına doğru giderken gördüğüm beden ile içimde tuhaf bir his bedenimi ele geçirdi. bu güvendi.
"hazan "diye beni fark eden adamın üzerine koşarak kendimi onun göğüsüne sarılarak buldum. ona ihtiyacım vardı.
"kurtar beni ne olur azat burada "dediğimde başımı onun göğüsüne yaslamıştım. "merak etme sana zarar vermesine izin vermem "diyen adam başımı kaldırarak onun gözlerine baktım. gülümsedi.
"hazan "arkamdaki azatın sesini duyduğumda beni arkasına alan behram çatık kaşları ile azata bakıyordu.
"yediğin dayak yetmedi mi "diyen behrama öfke ile bakan azat "çekil önümden seninle bir işim yok ağaoğlu "dediğinde behram alay eder gibi gülümsedi.
"konu hazan olunca beni karşında bulacaksın "dediğinde azatın yüzünün her zerresinde belirlenen öfke gözlerinden belli oluyordu.
" kimse eşime göz koyamaz bu sen olsan bile "dediğinde başımı iki yana sallayarak "ben senin eşin değilim ben senin hiç bir şeyin değilim "dedim. behram tek kaşını kaldırarak azata baktı.
"duydun "dediğinde azat öfke ile bir bana bir behrama baktı. "bu burada bitmedi "dediğinde yumruklarını sıkarak bizden uzaklaştığında şaşkındım. benim tanıdığım azat kim olursa olsun söz konusu benimle ilgili takıntısıysa asla vazgeçmezdi.
behramın nasıl bir üstünlüğü vardı ki azatın üstünden böyle bir etki yaratmış olabilir?
*****************************************************
NASIL BULDUNUZ. BEHRAM KOÇUM ÇOK CENAGVER ÇIKTI KJKJKJ BOL YORUM YAPIP BENİ TAKİP ETMEYİ UNUTMAYIN. HAZİRANA KADAR BİN OLURUZ UMARIM YA. O KADAR UĞRAŞIYORUM. BENİ HAZİRANDAN ÖNCE 1 K YAPIN LAN.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAZAN-MPREGxB
Fiksi Remajabenim adım hazan. uygarlıklara ve bir çok medeniyete ev sahipliği yapan güzel şehrim Mardinin bilinen ve saygı gösterilen viran aşiretinin tek ve yüz karası oğluyum. ben bir erkektim ama babama göre ben bir erkek değildim. ben onun için utanç kaynağ...
