Alın yazımı değiştiremem ama, istemediğim kadere de boyun eğmem.
Kalbimde korkunun emarelerini değil cesaretin ruhunu taşıyordum. hiç bir zaman korkak biri olmamıştım.
benim bir korkum yoktu. bir ailem vardı aile demeye bin şahit ister. benim bir babam vardı baba demeye bin şahit ister. beni kendi elleri ile ateşin içine atan adam. benim bir babam yoktu.
beni seven bir annem vardı. anne demeye yüz ister. babamın korkusundan sesini çıkaramayan bana yapılan bu zalimliğe göz yuman bir kadın. benim bir annem yoktu.
benim bir ailem yoktu. ben vardım. sekiz koca yılın esaretini bedenindeki acıları ile ruhundaki ızdıraplarla yaşayan hazan vardı.
adımın anlamı güzdü. sonbahardı. hakkını vermem gerekiyordu bir sonbahar gibi soldum.
belki bedenime yaralar açtılar ama benim ruhuma dokunmalarına izin vermedim veremezdim. benden kalan tek şey oydu.
benliğimi silmelerine izin veremezdim. ruhum bana aitti benimdi.
bana bakan adamın gözlerini ellerim ile oymak istiyordum şuan.
"çok güzel olmuşsun "diyerek bana doğru yaklaştığında ifadesiz gözler ile ona bakıyordum.
yanıma gelip dudaklarını dudaklarıma değdirecekti ki yüzümü sağa çevirdim. kesik bir nefes alarak elimi tutu.
"eninde sonunda yola geleceksin hazan o zaman anlayacaksın "dediğinde ona baktım.
"sen öyle san "dediğimde parmaklarımı kıracak bir şekilde elimi sıktı.
"pes edeceksin güz kıranım o zaman seni kollarıma alacağım "dediğinde daha fazla bu saçmalığı dinlemek istemiyordum.
"gidelim artık bitsin bu işkence "dediğimde dudakları yukarı doğru kıvrıldı. ruh hastası herif.
"gidelim aşkım"dediğinde elimi elinden çekerek konaktan çıktığımızda etrafımızdaki korumalar arabalarına binmişti.
beni bu konakta tutmanın tek yolunun bu aptal korumlar olduğunu sanıyordu. bir bakıma öyleydi ama buradan kaçmanın bir yolunu bulduğumda onları geride bırakacaktım.
arka koltukta arabaya bindiğimde yanıma oturan azat şoföre bir bakış attı. yaklaşık on dakika sonra büyük bir otelin önünde durduk.
arabadan indiğimde yanıma gelen azat elimi tutu.
"gece boyunca yanımdan ayrılmıyorsun kimse ile konuşmuyorsun bunları zaten biliyorsun "dediğinde ona nefret ile baktım.
"sen hastasın "dediğimde gülümsedi. "ben sana hastayım sevgilim "dediğinde ona ters bir bakış attım.
"girelim "diyerek büyük kapıdan içeri girdiğimizde paltolarımız alan karşılama görevlilerinden sonra otelin büyük salonuna girdiğimizde içerde masalarda ayakta duran insanların hepsi şık ve görkemliydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAZAN-MPREGxB
Fiksi Remajabenim adım hazan. uygarlıklara ve bir çok medeniyete ev sahipliği yapan güzel şehrim Mardinin bilinen ve saygı gösterilen viran aşiretinin tek ve yüz karası oğluyum. ben bir erkektim ama babama göre ben bir erkek değildim. ben onun için utanç kaynağ...
