|| Eyvallah ||

264 18 12
                                    

"Kahramanlar can verir yurdu
yaşatmak için."

🇹🇷

- Temsili -

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

- Temsili -

🇹🇷


Yaman ile ikimizde sporlarımızı bitirmiştik. Nefes nefes dinlenirken suyuma uzanmaya çalışıyordum. Bu rafta neden bu kadar yukarıdaydı bilmiyorum. Yorgunluktan esneyemiyordum bile. Uzandığım elimin üstünden bir kol geçip suyumu aldı. Arkamı döndüğümde tahmin etmek zor olmamıştı. Yaman. Bana uzattı elindeki suyu. Gülümsedim ve elinden aldım.

"Eyvallah." Dedim bir anlık heyecan ve gerginlikle.

"Eyvallah bizdendir." Dedi o da bana bakarken. Yakındık birbirimize. Hiç olmadığı kadar.

Bu yakınlıktan rahatsız olacağını düşünüp uzaklaştım ondan biraz. Ardından gülümsedim. Telefonumu ve kulaklığımı da alıp yüzbaşına döndüm. "Görüşürüz komutanım." Dedim. "Hoşuma gitti, tekrarlayalım." Dedi. Başım ile onaylayıp spor odasından çıktım.

Hoşuna gitmişti..

Ne yani

Benimle birlikte vakit geçirmek hoşuna mı gitmişti şimdi?

Odama girip sıcak bir duş aldım. Ardından üniformalarımı giydim ve saçlarımı taradıktan sonra kuruttum ve tekrar topladım.

Çalan kapı ile birlikte oraya döndü gözlerim. "Gir" dedim kapıya bakarken. İçeriye giren kişi yüzbaşıydı. Sorar gözler ile ona baktım.

"1 saat sonrası için müsait misin?" Dedi.

"Evet, neden?" Dedim.

"Askerimi kebap yemeye götüreyim dedim." Dedi.

"Kebap mı?" Dedim.

"Evet" dedi.

"Randevu için sahil kenarına falan gidilir diye biliyordum aslında." Dedim.

"Bizimkisi farklı olsun." Dedi ve odadan çıktı.

Peşinden güldüm sessizce. Kebapçı ha?

OKYANUSHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin